Bir Şizofrenin Dünyası.

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-04-2012

SAĞA ÇEKTİM BEKLİYORUM

Şizofreni zihin bölünmesi anlamına gelen bir
hastalıktır

Biyolojik ve genetik faktörlerin
yanısıra özellikle eğitimde tutarsızlık verilen
çelişkili mesajlar yahut belirsiz anlamsız korkutucu
olaylar ruhsal dünyada bir parçalanmaya yol
açabiliyor bu da sonunda gerçeklerden tamamen kopmayı
ve bir hayal dünyasında yaşamayı netice verebiliyordu

Bu delikanlı o noktaya gelene dek neler yaşamıştı kim bilir?
"Ben iyiyim doktor ağabey ben iyiyim hiçbir şeyim
yok

Sağa çektimbekliyorum

" Böyle demişti Hüseyin
daha odaya ilk girişinde

Onsekiz yaşındaydı

Şizofreni hastasıydı

Gözlerinde
hayalet görmüşçesine bir korku ile hiçbir şey
görmüyormuş gibi boş bir bakış yer değiştiriyordu

Çocuk gibiydi tavırları

Büyümeyi reddetmiş zamanı geri çevirip küçük bir
çocuğun o problemsiz saf dünyasına dönmüştü sanki

Artık mücadeleyi bırakmış dış dünyaya
kapılarını kapatmıştı

Kendisine ait bilinmez bir
dünyadaydı

Neyi neden yaptığını ne zaman
ne yapacağını kestiremiyordu ailesi

İnsanlardan
kaçıyor bazen kendi kendine birseyler konuşup
gülüyordu

Ama gariptir halinden memnun görünüyordu

Ve yerli yersiz aynı sözü tekrarlayıp duruyordu:
"İyiyim ben iyiyim

Sağa çektim bekliyorum

"

Çocukluğundan ilk hatırladığı babasından yediği bir
tokattı

Oyundan eve biraz geç gelmiş evdekiler onu çok merak
etmişlerdi

"Geldim işte sevinin" dercesine masum
bir neşeyle yüzüne baktığı babasının öfke dolu bakışları yediği
tokat esnasında gördüğü yıldızlara karışmıştı

Neye sinirlenmişti babası bilemedi

Çok korktu ve
yatağına gidip ağladı

Babasının -asabi- olduğunu bazen işten gergin
geldiğini o yüzden ufak şeylere sinirlendiğini
-aslında iyi bir insan- olduğunu zamanla annesinden
öğrenmişti

İyi de kendisinin ne kabahati vardı ki?
Hem babası -Sizin için çalışıyorum ablanın ve senin
geleceğiniz için yoruluyorum- demiyor muydu?
Bizim için çalışıp yorulduğu ve sinirleri bozulduğu
için bizi dövmesi nasıl işti?
Bizden intikam mı alıyordu yoksa? Neden ki?

Bazen -aslan oğlum akıllı oğlum- derdi babası
kendisine bazen de -salak haylaz!-
Ne zaman nasıl tepki alacağını bilemiyor güvensizlik
içini kemiriyordu

Babasına bile güvenemeyecekse bu dünyada kime
güvenebilirdi ki?
Annesi babasının aksine çok şefkatliydi

Bir o kadar
da evhamlı

Devamlı peşinde dolaşır -Hasta olacaksın-
der başka şey demezdi

Bu aşırı ilgiden boğulacak gibi oluyordu bazen

Ama seviyordu kendisini ve dövmüyordu ya; yetebilirdi bu

Bu sevgi uğruna bazen kişiliğini feda etmesi
gerekiyordu ama olsundu

Hep sevildiğini bilmek güven
vericiydi zira

Ama hayır; maalesef her zaman
sevmiyordu annesi onu

Uslu olduğu zamanlarda
geçerliydi bu sevgi

Şartlı bir sevgiydi yani

Annesinin hoşlanmadığı bir şey yaptığında -Seni
doğuracağıma taş doğursaydım- sözünü sık duydu

Bir gün dayanamayıp -Acaba benim gerçek anne-babam siz
değil misiniz?- sorusunu sorduğunda annesi öfkeli
gözlerle -Saçmalama salak!- diye bağırdı

Bu cevap
acaba ne anlama geliyordu?
Bazen annesiyle babası kavga ederlerdi

Daha doğrusu öyle hissediyordu

İçeriden bağırışlar
gelir yanlarına gidince susarlardı

Bir şey yokmuş
gibi davranırlardı

Ama evde birkaç gün sessiz bir
gerginlik olurdu

İçini dağlardı bu gergin dönemler

Neydi problem anlayamadı hiç

Neden
anlatmazlardı ki?
Problem varsa söylesinler yoksa güzel güzel sohbet
etsinlerdi

Böylesi daha mı iyiydi sanki? Suratsız bir çocuk
olmuştu artık

Evlerine bir misafir geldiğinde ise keyfi biraz
yerine gelirdi

Anne baba ne kadar gergin de olsalar misafirin yanında
gülümserlerdi çünkü

Yalancıktan da olsa onları öyle mutlu kibar konuşkan
görmek hoşuna gidiyordu

Hoşuna gidiyordu da neden biz bize iken böyle
davranmıyorlardı ki? Biz komşulardan daha mı
değersizdik?
Saflık derecesindeki patavatsızlığı misafirliklerde
başına dert oldu

Anne-babasının evde -kel toş- dedikleri komşu evlerine
misafir olduğu bir gün ona -kel toş- diye seslenince
buz gibi bir hava esmişti

Ablası çimdikledi

Yanlış mı söylemişti adını yoksa? Adı bu değil miydi?
Niye öyle diyorlardı o zaman?

Gelen giden arttıkça çelişkiler de artıyordu

"Yine mi o gıcık tipler geliyor? / Aman efendim ne iyi
oldu da geldiniz?"
"O Ayten de çok saçmalıyor canım / Haklısın
Aytenciğimnaaparsın?"
"Keşke evde yok deseydin oğlum / İnanın çok
özlemiştik

"

Bir kenara çekilmiş sessizce izliyordu çoğunlukla

Bu
karmaşık oyunun kuralı acaba neydi?
İlkokula başlayışını evdeki sıkıntılardan kaçış
olarak sevinçle karşılamıştı

Ama siyah önlükler anlamsız kısıtlamalar olmasa daha
iyi olurdu

Hele bazen bayat nutuklar atıp bazen de öfkeyle
bağıran asık suratlı öğretmenler olmasa çok da güzel
olabilirdi

Nutuklarda başka konuşuyorlardı
koridorlarda başka

"Gelecek sizin elinizde / Siz haylazsınız!"
"Okuyup büyük adam olacaksınız / Adam olmazsınız siz!"
"Bu ülkenin umudu sizlerde /Sizi her gün dövmek
lazım!"
"Atatürk bu ülkeyi sizlere bıraktı / Aptallar!"

Anlayamıyordu çoğu şeyi

Atatürk'ü öğretmişlerdi ona
önce ve sonra ve hep-beden eğitimi dersinde bile

"En
büyük o! Bizi kurtardı

Bir millet yarattı

"
Ama Hüseyin dedesinden "Allah en büyüktür tek
yaratıcı Odur" diye öğrenmişti

Bir gün öğretmenine "Allah mı büyük Atatürk mü?" diye
sordu

Öğretmen ters ters baktı ve "Böyle
saçma soruları bir daha sorma; fena olur" dedi

Korktu yine

Korkmaya alışmıştı zaten

Korkutucuydu dünya

Nasıl korunacaktı?

İlkokul öğretmeni kopyaya çok kızardı

Bir kez sınavda
kopya çeken bir arkadaşını sınıfın ortasında evire
çevire dövmüş hatta bacağını kanatmıştı

Kopya
kötüydü çekmemeliydi

Hiç çekmedi de

Son sınıfta
ilkokullar arası bilgi yarışmasına katıldılar

Final
yarışmasında öğretmeni yanlarına yanaştı ve "Şöyle bir
soru gelecek cevabı da şu" diye fısıldadı

Duymazdan
geldi

Kopya kötü değil miydi?
Öğretmen kendilerini deniyordu herhalde

Yarışma
sonrasında öğretmen "Beni niye dinlemediniz? Size
cevabı söyledim

Ya yarışmayı kaybetseydiniz?" diye
bağırınca kafası iyice karıştı

Bir gün birisi
"Bunlar kamera şakasıydı" diyecek diye bekliyordu

Ama
ya değilse?

Bir de kafasındaki çelişkileri tutabilseydi!
Anlaşılan onları kendi kendine ve kendince çözmesi
gerekecekti

Yapabilirse

Susmak çok iyiydi aslında

Zaten ilkokulda öğretmenleri hep
"Susun!
Çok konuşmayın bakayım!" derdi

Ama lisede
öğretmenler "Niye aval aval bakıyorsunuz derse
katılın biraz sizin gibi koyunlar yüzünden bu millet
geri kaldı!" deyince sessiz ve uslu olma
konusunda da çelişkide kaldı

Büyümeseydi keşke

Hep küçük bir çocuk olarak kalsa ne
iyi olurdu

Zaten genellikle odasında tek başına
oyuncaklarıyla oynamasına onlarla konuşmasına
annesi "Hâlâ çocuk gibisin" diye tepki gösteriyordu

Ergenliğe girdiğinde garip şeyler yaşamaya başladı

Öteden beri bildiği bedeninde o güne dek bilmediği
şeyler oluyordu

Ama kimseye soramadı

Kimse de ne olup bittiğini ona doğru düzgün anlatmadı

Ayıp deyip sustular

"Kızların şeyi var mı?"
sorusunun cevabını bile arkadaşlarıyla başbaşa verip üç ayda
öğrenebildi

Yine o dönemde öğrendiğini sandığı bir yığın
şeyi düzeltmesi yıllarını alacaktı

Zaten kızlardan yana başı dertteydi hep

Çıktığı bir
sohbetlere gitti

Bir gün anne babasını fısır fısır
konuşurken gördü

O akşam babası onu karşısına alıp konuşmaya
başladı

Bir problem olduğunu anlamıştı

Bir problem olmasa
babası onunla konuşmazdı çünkü; ancak bir problem
varsa konuşurdu

Sonunda babası dilinin altındaki
baklayı çıkardı:
"Evladım aşırı gitme

Namazını da kıl gereğinde
bara pavyona da git

Kur'ân da oku kızlarla gezip içki de iç

Dengeli yaşa

"
"Nerede yazıyor bu denge baba?" diye sordu

Babası
sinirlenip "İşte burada yazıyor" dedi ve avucunu
gösterip yanağına okkalı bir tokat yapıştırdı

Ağlamıyordu artık

Etkileniyormuş gibi yapmaya
çalışıyordu

Ama direnci zayıflamıştı

Kur'ân'ı danamazı da bıraktı

Evlerinde televizyon hep açık dururdu

Bazen açık-saçık programlar olurdu

Spiker 'Sok Sok! Şu rezilliğe bakın!' diye ekranı inletirken
bir yandan da o rezillikler en ayrıntılı biçimde gösterilirdi

Babası da hem onları seyreder hem de "Tövbe tövbe!
Başımıza taş yağacak; şunların yaptıklarına bakın"
derdi

Hüseyin "Baba başka kanala geçelim"
deyince de "Biraz bakalım canım meraktan izliyorum
zaten neler olup bitiyor bilmek lazım" diye cevap
verirdi

Babasının bakışlarında merak denilemeyecek
garip bir pırıltı olurdu oysa

Hüseyin farkındaydı bunun

Lise son sınıfta siyasetle
ilgilenmek ama aşırı gitmemek gerektiğini öğrendi;
nasıl olacaksa? Ve haber programlarını izlemeye
gazetelerdeki köşe yazılarını okumaya başladı

Birçok
şey öğrendi; özellikle dış politika konusunda

Batılı
olmak lazımdı

Batılılar bizden üstündü

Yok hayır
biz en üstündük

Sadece
biraz geri kalmıştık

Ama en güçlü en akıllı bizdik

Bu millet adam olmazdı

Biz Batılıları seviyorduk ama
onlar bizi sevmiyordu

Onlar bizi sevmediği için biz
de onları sevmiyorduk

Ama onlar gibi olmalıydık yine
de

Sevmeliydiler bizi biz onları sevmesek de

Hele Yunanlılar bize iyice düşmandılar

Biz de
onlardan nefret ederdik

Hep savaşmış hep yenmiştik
onları

Ama aslında kardeştik

Bazen bizden
korktukları söylenirdi

Sinirlendiriyordu bu bizi

Bizden neden korkuyorlardı ki? Fazla sinirlenirsek
canlarına okurduk onların

Korkmasınlardı bizden

Araplar ise zaten oldum olası bizi sevmezlerdi

Biz de
onları hiç sevmezdik

Ama onlar bizi neden sevmiyordu
ki? Biz onları hep sevmiş hep iyilik yapmış değil
miydik? Oysa onlar bize hep kötülük yapmak
istiyorlardı

Bizi sevmeleri lazımdı

Ama bizim onları
sevmememiz lazımdı

Zihni iyice dağılmaya
başlamıştı

İçine kapanmaya başladı

Odasından
çıkmamaya başladı

Hayallerle avundu

Hayallerinde
herşey netti kontrolü altındaydı

En iyisi buydu
galiba

Ama annesi neden ona garip garip bakmaya
başlamıştı ki?

Askere gitmeden önce bir işe girip çalışmak istedi

Birkaç
yere başvurdu

Torpilliler yüzünden ilk başvurduğu
yere alınmadı

Babası öfkelendi

"Bu torpil yüzünden
memleket batacak" dedi

Bir hafta sonra ikinci
başvurduğu yer için torpil bulunca sevindiler

Başkası
lehine olunca kötüydü torpil

Ama biz yapınca iyi
oluyordu

İşyerinde bir kıza âşık oldu

Tutunacak bir dal
arıyordu bu çalkantılar arasında

Her şey bozulmuştu
o kız tertemizdi

Onunla hayatı sihirli bir değnek
değmişçesine değişecekti

O da Hüseyin'i sevecekti
mutlaka hatta seviyordu galiba

Zaten geçen gün
işyerinde sudan bir sebepten bağırmıştı ona; tıpkı
küçükken annesinin yaptığı gibi

Seviyordu kesin ama
tutucu bir aileden geldiği için bunu pek belli
etmiyordu

Özellikle sessiz mazbut bir kız oluşundan
hoşlanmıştı onun

Ama yaz gelince son hayal
kırıklığını yaşadı

Sevdiği kız bazen kısacık etekler
giyiyordu

Otururken de görünmesin diye eteğini
habire çekiştiriyordu

Niye kısa giyiyordu ki o zaman?
Uzun giyse rahat ederdi

Dayanamayıp bunu söyledi bir gün

Kız utançla karışık gülümsedi ama giyimini değiştirmedi

Sonra bir gün onun yazın plajda bikiniyle dolaşıp erkek
arkadaşlarıyla denize girdiğini öğrendi "Nasıl yani???"

Karşımda oturmuş kendi kendine konuşup gülen bu
delikanlı aslında kendince kurtuluşu seçmişti anlaşılan

Çocukluğundan beri bu hayatı bu insanları çözememiş doğru bir
pusula tutarlı bir rehber bulamamış çifte standartların
yaman çelişkilerin çekiştirmesine daha
fazla dayanamamış ve huzuru ancak gerçeği
reddederek bulmuştu işte

Bu kuralsız trafik üstüne gelenler arkadan
sıkıştıranlar yol isteyenler küfredenler yüzünden
hayat yolculuğunda sağa çekmişti

Bekliyordu

"Ben iyiyim artık hiçbir şeyim yok doktor ağabey çok
iyiyim ben

Sağa çektim bekliyorum

"

08-04-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bir Şizofrenin Dünyası. SAĞA ÇEKTİM BEKLİYORUM Şizofreni zihin bölünmesi anlamına gelen bir hastalıktır Biyolojik ve genetik faktörlerin yanısıra özellikle eğitimde tutarsızlık verilen çelişkili mesajlar yahut belirsiz anlamsız korkutucu olaylar ruhsal dünyada bir parçalanmaya yol açabiliyor bu da sonunda gerçeklerden tamamen kopmayı ve bir hayal dünyasında yaşamayı netice verebiliyordu Bu delikanlı o noktaya gelene dek neler yaşamıştı kim bilir? "Ben iyiyim doktor ağabey ben iyiyim hiçbir şeyim yok Sağa çektimbekliyorum" Böyle demişti Hüseyin daha odaya ilk girişinde Onsekiz yaşındaydıŞizofreni hastasıydıGözlerinde hayalet görmüşçesine bir korku ile hiçbir şey görmüyormuş gibi boş bir bakış yer değiştiriyordu Çocuk gibiydi tavırları Büyümeyi reddetmiş zamanı geri çevirip küçük bir çocuğun o problemsiz saf dünyasına dönmüştü sanki Artık mücadeleyi bırakmış dış dünyaya kapılarını kapatmıştıKendisine ait bilinmez bir dünyadaydıNeyi neden yaptığını ne zaman ne yapacağını kestiremiyordu ailesiİnsanlardan kaçıyor bazen kendi kendine birseyler konuşup gülüyordu Ama gariptir halinden memnun görünüyordu Ve yerli yersiz aynı sözü tekrarlayıp duruyordu: "İyiyim ben iyiyim Sağa çektim bekliyorum" Çocukluğundan ilk hatırladığı babasından yediği bir tokattı Oyundan eve biraz geç gelmiş evdekiler onu çok merak etmişlerdi "Geldim işte sevinin" dercesine masum bir neşeyle yüzüne baktığı babasının öfke dolu bakışları yediği tokat esnasında gördüğü yıldızlara karışmıştı Neye sinirlenmişti babası bilemedi Çok korktu ve yatağına gidip ağladı Babasının -asabi- olduğunu bazen işten gergin geldiğini o yüzden ufak şeylere sinirlendiğini -aslında iyi bir insan- olduğunu zamanla annesinden öğrenmişti İyi de kendisinin ne kabahati vardı ki? Hem babası -Sizin için çalışıyorum ablanın ve senin geleceğiniz için yoruluyorum- demiyor muydu? Bizim için çalışıp yorulduğu ve sinirleri bozulduğu için bizi dövmesi nasıl işti? Bizden intikam mı alıyordu yoksa? Neden ki? Bazen -aslan oğlum akıllı oğlum- derdi babası kendisine bazen de -salak haylaz!- Ne zaman nasıl tepki alacağını bilemiyor güvensizlik içini kemiriyordu Babasına bile güvenemeyecekse bu dünyada kime güvenebilirdi ki? Annesi babasının aksine çok şefkatliydiBir o kadar da evhamlı Devamlı peşinde dolaşır -Hasta olacaksın- der başka şey demezdi Bu aşırı ilgiden boğulacak gibi oluyordu bazen Ama seviyordu kendisini ve dövmüyordu ya; yetebilirdi bu Bu sevgi uğruna bazen kişiliğini feda etmesi gerekiyordu ama olsunduHep sevildiğini bilmek güven vericiydi zira Ama hayır; maalesef her zaman sevmiyordu annesi onuUslu olduğu zamanlarda geçerliydi bu sevgi Şartlı bir sevgiydi yani Annesinin hoşlanmadığı bir şey yaptığında -Seni doğuracağıma taş doğursaydım- sözünü sık duydu Bir gün dayanamayıp -Acaba benim gerçek anne-babam siz değil misiniz?- sorusunu sorduğunda annesi öfkeli gözlerle -Saçmalama salak!- diye bağırdıBu cevap acaba ne anlama geliyordu? Bazen annesiyle babası kavga ederlerdi Daha doğrusu öyle hissediyordu İçeriden bağırışlar gelir yanlarına gidince susarlardı Bir şey yokmuş gibi davranırlardı Ama evde birkaç gün sessiz bir gerginlik olurduİçini dağlardı bu gergin dönemler Neydi problem anlayamadı hiç Neden anlatmazlardı ki? Problem varsa söylesinler yoksa güzel güzel sohbet etsinlerdi Böylesi daha mı iyiydi sanki? Suratsız bir çocuk olmuştu artık Evlerine bir misafir geldiğinde ise keyfi biraz yerine gelirdi Anne baba ne kadar gergin de olsalar misafirin yanında gülümserlerdi çünkü Yalancıktan da olsa onları öyle mutlu kibar konuşkan görmek hoşuna gidiyordu Hoşuna gidiyordu da neden biz bize iken böyle davranmıyorlardı ki? Biz komşulardan daha mı değersizdik? Saflık derecesindeki patavatsızlığı misafirliklerde başına dert oldu Anne-babasının evde -kel toş- dedikleri komşu evlerine misafir olduğu bir gün ona -kel toş- diye seslenince buz gibi bir hava esmişti Ablası çimdikledi Yanlış mı söylemişti adını yoksa? Adı bu değil miydi? Niye öyle diyorlardı o zaman? Gelen giden arttıkça çelişkiler de artıyordu "Yine mi o gıcık tipler geliyor? / Aman efendim ne iyi oldu da geldiniz?" "O Ayten de çok saçmalıyor canım / Haklısın Aytenciğimnaaparsın?" "Keşke evde yok deseydin oğlum / İnanın çok özlemiştik" Bir kenara çekilmiş sessizce izliyordu çoğunlukla Bu karmaşık oyunun kuralı acaba neydi? İlkokula başlayışını evdeki sıkıntılardan kaçış olarak sevinçle karşılamıştı Ama siyah önlükler anlamsız kısıtlamalar olmasa daha iyi olurdu Hele bazen bayat nutuklar atıp bazen de öfkeyle bağıran asık suratlı öğretmenler olmasa çok da güzel olabilirdi Nutuklarda başka konuşuyorlardı koridorlarda başka "Gelecek sizin elinizde / Siz haylazsınız!" "Okuyup büyük adam olacaksınız / Adam olmazsınız siz!" "Bu ülkenin umudu sizlerde /Sizi her gün dövmek lazım!" "Atatürk bu ülkeyi sizlere bıraktı / Aptallar!" Anlayamıyordu çoğu şeyi Atatürk'ü öğretmişlerdi ona önce ve sonra ve hep-beden eğitimi dersinde bile "En büyük o! Bizi kurtardı Bir millet yarattı" Ama Hüseyin dedesinden "Allah en büyüktür tek yaratıcı Odur" diye öğrenmişti Bir gün öğretmenine "Allah mı büyük Atatürk mü?" diye sordu Öğretmen ters ters baktı ve "Böyle saçma soruları bir daha sorma; fena olur" dedi Korktu yine Korkmaya alışmıştı zaten Korkutucuydu dünya Nasıl korunacaktı? İlkokul öğretmeni kopyaya çok kızardı Bir kez sınavda kopya çeken bir arkadaşını sınıfın ortasında evire çevire dövmüş hatta bacağını kanatmıştıKopya kötüydü çekmemeliydi Hiç çekmedi de Son sınıfta ilkokullar arası bilgi yarışmasına katıldılar Final yarışmasında öğretmeni yanlarına yanaştı ve "Şöyle bir soru gelecek cevabı da şu" diye fısıldadı Duymazdan geldi Kopya kötü değil miydi? Öğretmen kendilerini deniyordu herhalde Yarışma sonrasında öğretmen "Beni niye dinlemediniz? Size cevabı söyledim Ya yarışmayı kaybetseydiniz?" diye bağırınca kafası iyice karıştı Bir gün birisi "Bunlar kamera şakasıydı" diyecek diye bekliyordu Ama ya değilse? Bir de kafasındaki çelişkileri tutabilseydi! Anlaşılan onları kendi kendine ve kendince çözmesi gerekecekti Yapabilirse Susmak çok iyiydi aslında Zaten ilkokulda öğretmenleri hep "Susun! Çok konuşmayın bakayım!" derdi Ama lisede öğretmenler "Niye aval aval bakıyorsunuz derse katılın biraz sizin gibi koyunlar yüzünden bu millet geri kaldı!" deyince sessiz ve uslu olma konusunda da çelişkide kaldı Büyümeseydi keşke Hep küçük bir çocuk olarak kalsa ne iyi olurdu Zaten genellikle odasında tek başına oyuncaklarıyla oynamasına onlarla konuşmasına annesi "Hâlâ çocuk gibisin" diye tepki gösteriyordu Ergenliğe girdiğinde garip şeyler yaşamaya başladı Öteden beri bildiği bedeninde o güne dek bilmediği şeyler oluyordu Ama kimseye soramadı Kimse de ne olup bittiğini ona doğru düzgün anlatmadı Ayıp deyip sustular "Kızların şeyi var mı?" sorusunun cevabını bile arkadaşlarıyla başbaşa verip üç ayda öğrenebildi Yine o dönemde öğrendiğini sandığı bir yığın şeyi düzeltmesi yıllarını alacaktı Zaten kızlardan yana başı dertteydi hep Çıktığı bir sohbetlere gitti Bir gün anne babasını fısır fısır konuşurken gördü O akşam babası onu karşısına alıp konuşmaya başladıBir problem olduğunu anlamıştı Bir problem olmasa babası onunla konuşmazdı çünkü; ancak bir problem varsa konuşurdu Sonunda babası dilinin altındaki baklayı çıkardı: "Evladım aşırı gitme Namazını da kıl gereğinde bara pavyona da git Kur'ân da oku kızlarla gezip içki de iç Dengeli yaşa" "Nerede yazıyor bu denge baba?" diye sordu Babası sinirlenip "İşte burada yazıyor" dedi ve avucunu gösterip yanağına okkalı bir tokat yapıştırdı Ağlamıyordu artık Etkileniyormuş gibi yapmaya çalışıyordu Ama direnci zayıflamıştı Kur'ân'ı danamazı da bıraktı Evlerinde televizyon hep açık dururdu Bazen açık-saçık programlar olurdu Spiker 'Sok Sok! Şu rezilliğe bakın!' diye ekranı inletirken bir yandan da o rezillikler en ayrıntılı biçimde gösterilirdi Babası da hem onları seyreder hem de "Tövbe tövbe! Başımıza taş yağacak; şunların yaptıklarına bakın" derdi Hüseyin "Baba başka kanala geçelim" deyince de "Biraz bakalım canım meraktan izliyorum zaten neler olup bitiyor bilmek lazım" diye cevap verirdiBabasının bakışlarında merak denilemeyecek garip bir pırıltı olurdu oysa Hüseyin farkındaydı bunun Lise son sınıfta siyasetle ilgilenmek ama aşırı gitmemek gerektiğini öğrendi; nasıl olacaksa? Ve haber programlarını izlemeye gazetelerdeki köşe yazılarını okumaya başladı Birçok şey öğrendi; özellikle dış politika konusunda Batılı olmak lazımdı Batılılar bizden üstündü Yok hayır biz en üstündükSadece biraz geri kalmıştık Ama en güçlü en akıllı bizdik Bu millet adam olmazdı Biz Batılıları seviyorduk ama onlar bizi sevmiyorduOnlar bizi sevmediği için biz de onları sevmiyorduk Ama onlar gibi olmalıydık yine deSevmeliydiler bizi biz onları sevmesek de Hele Yunanlılar bize iyice düşmandılar Biz de onlardan nefret ederdik Hep savaşmış hep yenmiştik onları Ama aslında kardeştik Bazen bizden korktukları söylenirdi Sinirlendiriyordu bu bizi Bizden neden korkuyorlardı ki? Fazla sinirlenirsek canlarına okurduk onların Korkmasınlardı bizden Araplar ise zaten oldum olası bizi sevmezlerdi Biz de onları hiç sevmezdik Ama onlar bizi neden sevmiyordu ki? Biz onları hep sevmiş hep iyilik yapmış değil miydik? Oysa onlar bize hep kötülük yapmak istiyorlardı Bizi sevmeleri lazımdı Ama bizim onları sevmememiz lazımdı Zihni iyice dağılmaya başlamıştı İçine kapanmaya başladı Odasından çıkmamaya başladı Hayallerle avundu Hayallerinde herşey netti kontrolü altındaydı En iyisi buydu galiba Ama annesi neden ona garip garip bakmaya başlamıştı ki? Askere gitmeden önce bir işe girip çalışmak istedi Birkaç yere başvurdu Torpilliler yüzünden ilk başvurduğu yere alınmadıBabası öfkelendi "Bu torpil yüzünden memleket batacak" dedi Bir hafta sonra ikinci başvurduğu yer için torpil bulunca sevindiler Başkası lehine olunca kötüydü torpil Ama biz yapınca iyi oluyordu İşyerinde bir kıza âşık oldu Tutunacak bir dal arıyordu bu çalkantılar arasında Her şey bozulmuştu o kız tertemizdi Onunla hayatı sihirli bir değnek değmişçesine değişecekti O da Hüseyin'i sevecekti mutlaka hatta seviyordu galiba Zaten geçen gün işyerinde sudan bir sebepten bağırmıştı ona; tıpkı küçükken annesinin yaptığı gibi Seviyordu kesin ama tutucu bir aileden geldiği için bunu pek belli etmiyorduÖzellikle sessiz mazbut bir kız oluşundan hoşlanmıştı onun Ama yaz gelince son hayal kırıklığını yaşadı Sevdiği kız bazen kısacık etekler giyiyordu Otururken de görünmesin diye eteğini habire çekiştiriyordu Niye kısa giyiyordu ki o zaman? Uzun giyse rahat ederdi Dayanamayıp bunu söyledi bir gün Kız utançla karışık gülümsedi ama giyimini değiştirmedi Sonra bir gün onun yazın plajda bikiniyle dolaşıp erkek arkadaşlarıyla denize girdiğini öğrendi "Nasıl yani???" Karşımda oturmuş kendi kendine konuşup gülen bu delikanlı aslında kendince kurtuluşu seçmişti anlaşılan Çocukluğundan beri bu hayatı bu insanları çözememiş doğru bir pusula tutarlı bir rehber bulamamış çifte standartların yaman çelişkilerin çekiştirmesine daha fazla dayanamamış ve huzuru ancak gerçeği reddederek bulmuştu işte Bu kuralsız trafik üstüne gelenler arkadan sıkıştıranlar yol isteyenler küfredenler yüzünden hayat yolculuğunda sağa çekmiştiBekliyordu "Ben iyiyim artık hiçbir şeyim yok doktor ağabey çok iyiyim ben Sağa çektim bekliyorum"