Affetmek En Asil İntikamdır...

Nefreti aşmanın tek yolu var: Affetmek

Başkalarını affettiğimizde biz özgürleşiriz

Nefret yaşamdan zevk almamızı, insanların güzel yanlarını görmemizi engeller

Hiç kimse saf iyi ya da saf kötü değildir

Salt kötülükleri görmek bir süre sonra şüphe, depresyon ve umutsuzluk denizinde boğar insanı

Nefret dolu bir yaşam, mutsuz bir yaşamdır

Affetmek insanı derinleştirir

Affetmek için, insanın ruhsal ve zihinsel olarak kendisini hazır hissetmesi gerekir

Çünkü affetmek bir seçimdir

Kimsenin zorlamasıyla affetmek mümkün değildir

Affetmek bir süreçtir Birdenbire affedişler bile bir sürecin ürünüdür

Affetmeyi seçtiğinizde kimse size borçlanmayacaktır Yani koşullu affetme yoktur

Diğer insanın da sizi affetmesini, değişmesini veya sizin istediğiniz gibi olmasını beklemeyin

Affetmek bir seçimdir

Amacı sizin rahatlamanızdır, sizin özgürleşmenizdir

Nefret duyduğunuz kişinin yaşıyor ya da ölmüş olması sizin affetme sürecinde duyduğunuz acıların yoğunluğunda bir farklılık yaratmayacaktır

O acılar sizin acılarınız

Affetmek kolay değildir

Fakat özgürleşmek için gereklidir

Çoğu insan affetmenin nefret ettiği kişiyi suçsuz ya da haklı bulduğu anlamına geleceğini sanır

Oysa affetmek, geçmişteki anıların boyunduruğundan kurtulmak, yaşamımızı kontrolü altında tutmasına son vermek demektir







Affetmek, o kişiyi sevmek değil

Affetmek, o kişiyle konuşmak zorunda olmak değil

Affetmek, o kişiyle ilişkiyi sürdürmek değil

Affetmek, o kişinin beklentileri doğrultusunda davranmak değil

Affetmek, o kişiyi kucaklamak değil

Affetmek, o kişiyi suçsuz bulmak değil

Affetmek, o kişiyi hakli bulmak değil

Affetmek, o kişinin verdiği zararları telafi etmek için çaba göstermemek değil

Affetmek kırgınlığın, kızgınlığın, nefretin hapishanesinden özgürlüğe çıkmaktır

Affetmek artık acıyı hissetmemektirYapılanları zihinsel olarak unutmak zaten mümkün değildir





"Duygusal unutma" affetmenin diğer adıdır









Nalan Yılmaz