Başlıyorum Saymaya!...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

Yine çaldın kapımı …
Tam da yatağıma uzanıp , huzurla yakın arkadaş bir uykuya kapatmak isterken gözlerimi !

Hafızamın seni hala içinde barındıran kısmını kaybetmek istiyorum

Hep yanımda taşıdığım bir eşya gibi , bir anlık bir dalgınlıkla onu bir yerlerde unutmak ,
Sonra nasıl olsa bulamam diyip hiç aramamak , zaten yokmuş aslında hiç olmamış saymak …
Sen gittiğinde de böyle olsaydı keşke aklımın haritasında kendime çizdiğim çıkış yolları !
Onca gözyaşı akmasaydı yeşilimden

Ve bilmeseydim keşke - asıl içimde , içinde yüzdüğüm bir deniz - olduğunu !
Çocukluğuma ait bir anı canlanıyor gözlerimde ,
Annem sesleniyor arkamdan ” çok açılma kızım , boğulursun ”
Ve içimdeki deniz ……

Gerçekmiş gibi nefesim kesiliyor bir an !
Çok korktuğumda ya da çok kötü bir olayla bir başıma kaldığımda yaptığım gibi iyi şeyler düşünmeye zorluyorum zihnimi

Pembe bisikletim ,
Geçen yıl çıktığım tatil ,
En sevdiklerimle kutladığım doğum günüm ,
Çocukluğum …
Baktım ki avutmuyor devam ediyorum !
Bana ilk baktığın gün ,
Sevgi dolu sarılışın ,
-Nefesimsin- diyen sesin …

Bataklık gibi !
Bir dal bulupta tutunmaya başladığım o an ,
Birinin gelipte dalı kesmesi gibi !

Önce bildiğim bütün yalanları ,
Sonrada sayende öğrendiklerimi ,
Bir bir söyledim kendime !
İnanırım sandım , olmadı
Olduramadım !
Bütün yolları denedim

Bütün keder sınavlarına girdim

Ama sınıfta kaldım !
Yine çaldın kapımı …
Yine esir aldın parçalanmış ruhumu …
Yaralıyken zaten bir de esaret reva mı , sen söyle !

Anladım !
Anladım ki seni hala unutamadım !
Tek bir yol kaldı geriye

Kırk kere söylersen olurmuş derler ya , başlıyorum saymaya

Unuttum !
Unuttum !
Unuttum !
Unuttum !
Unuttum !
…………

…………

Unuttum !

08-03-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Başlıyorum Saymaya!... Yine çaldın kapımı … Tam da yatağıma uzanıp , huzurla yakın arkadaş bir uykuya kapatmak isterken gözlerimi ! Hafızamın seni hala içinde barındıran kısmını kaybetmek istiyorum Hep yanımda taşıdığım bir eşya gibi , bir anlık bir dalgınlıkla onu bir yerlerde unutmak , Sonra nasıl olsa bulamam diyip hiç aramamak , zaten yokmuş aslında hiç olmamış saymak … Sen gittiğinde de böyle olsaydı keşke aklımın haritasında kendime çizdiğim çıkış yolları ! Onca gözyaşı akmasaydı yeşilimden Ve bilmeseydim keşke - asıl içimde , içinde yüzdüğüm bir deniz - olduğunu ! Çocukluğuma ait bir anı canlanıyor gözlerimde , Annem sesleniyor arkamdan ” çok açılma kızım , boğulursun ” Ve içimdeki deniz …… Gerçekmiş gibi nefesim kesiliyor bir an ! Çok korktuğumda ya da çok kötü bir olayla bir başıma kaldığımda yaptığım gibi iyi şeyler düşünmeye zorluyorum zihnimi Pembe bisikletim , Geçen yıl çıktığım tatil , En sevdiklerimle kutladığım doğum günüm , Çocukluğum … Baktım ki avutmuyor devam ediyorum ! Bana ilk baktığın gün , Sevgi dolu sarılışın , -Nefesimsin- diyen sesin … Bataklık gibi ! Bir dal bulupta tutunmaya başladığım o an , Birinin gelipte dalı kesmesi gibi ! Önce bildiğim bütün yalanları , Sonrada sayende öğrendiklerimi , Bir bir söyledim kendime ! İnanırım sandım , olmadı Olduramadım ! Bütün yolları denedim Bütün keder sınavlarına girdim Ama sınıfta kaldım ! Yine çaldın kapımı … Yine esir aldın parçalanmış ruhumu … Yaralıyken zaten bir de esaret reva mı , sen söyle ! Anladım ! Anladım ki seni hala unutamadım ! Tek bir yol kaldı geriye Kırk kere söylersen olurmuş derler ya , başlıyorum saymaya Unuttum ! Unuttum ! Unuttum ! Unuttum ! Unuttum ! ………… ………… ………… ………… ………… Unuttum !