Mülteci Hayallerin Kurbanıyım Tamamen

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

Nikotin tadında birşey bu

Hüzne alışık gönüller daha dayanıklı …

Bunu biliyorum… Hayata hep göz yaşı penceresinden bakmak

Acıyı saklamak ve onu mukaddes bir emanet gibi taşımak asilce…

"Ardımda yangın bir şehir var… yıkıntıların üstünde hala dumanların tüttüğü…

Köşe başlarında yaralı ve gönlü yaralı insanların dalıp dalıp gittiği

sokak aralarında şaşkın kedilerin dolaştığı yangın yeri bir şehir… Dönüp bakıyorum

Sırtımda alevlerin sıcaklığı hala… Gözyaşı kaynağım kurumuş… Gözyaşım yollarımda sararmış otlar… Gözlerim ufukta …

Kaçıp giden rüzgarı

yangın büyüten o rüzgarı ve geciken yağmuru arıyorum”

Hüzün…

Acının çiçeği

Acı ve acılar

onlara esir olmak yerine oynaşmayı tercih edenleri heykeltıraş gibi biçimlendiriyor

Acılarla oynaşmak

Hüzün uzakların çağrısıdır…

Her gün yüzlerce binlerce defa yollara düşerde düşüncelerimiz

bedenin hapistir ve kaçıp kurtulamazsın

Hüzün uzakların çağrısıdır

Gidemezsin

Hüzün kaçıp giden son trenin ardından bakakalmaktır gece yarıları garlarda

Hüzün

üşümektir gecenin bir vakti sizi aramak için çırpınan karanlık dalgalara ve şehrin ışıklarıyla oynaşan yakamozlara cevapsız kalırken…

Hüzün

ağlayamamaktır…

Ağlamak için çırpınırken ağlayamamaktır…

Hüzün

aşksatmaktır duvarlara…

Hüzün

aşkta boğulmaktır ve kimsenin anlamamasıdır feryatlarımızı…

Hüzün içten içe yanarken üşümek ve ürpermektir…

Hüzün

yalnızlıktır…

Yalnızlıksa soylu bir duygu kristal kadehle sunulmuş

Ve alışkanlık yapar…

Hüzün uzaklara ait olup yakınlara hapsolmaktır …”

08-03-2012	#9
Prof. Dr. Sinsi	Mülteci Hayallerin Kurbanıyım Tamamen Nikotin tadında birşey bu Hüzne alışık gönüller daha dayanıklı … Bunu biliyorum… Hayata hep göz yaşı penceresinden bakmak Acıyı saklamak ve onu mukaddes bir emanet gibi taşımak asilce… "Ardımda yangın bir şehir var… yıkıntıların üstünde hala dumanların tüttüğü… Köşe başlarında yaralı ve gönlü yaralı insanların dalıp dalıp gittiği sokak aralarında şaşkın kedilerin dolaştığı yangın yeri bir şehir… Dönüp bakıyorum Sırtımda alevlerin sıcaklığı hala… Gözyaşı kaynağım kurumuş… Gözyaşım yollarımda sararmış otlar… Gözlerim ufukta … Kaçıp giden rüzgarı yangın büyüten o rüzgarı ve geciken yağmuru arıyorum” Hüzün… Acının çiçeği Acı ve acılar onlara esir olmak yerine oynaşmayı tercih edenleri heykeltıraş gibi biçimlendiriyor Acılarla oynaşmak Hüzün uzakların çağrısıdır… Her gün yüzlerce binlerce defa yollara düşerde düşüncelerimiz bedenin hapistir ve kaçıp kurtulamazsın Hüzün uzakların çağrısıdır Gidemezsin Hüzün kaçıp giden son trenin ardından bakakalmaktır gece yarıları garlarda Hüzün üşümektir gecenin bir vakti sizi aramak için çırpınan karanlık dalgalara ve şehrin ışıklarıyla oynaşan yakamozlara cevapsız kalırken… Hüzün ağlayamamaktır… Ağlamak için çırpınırken ağlayamamaktır… Hüzün aşksatmaktır duvarlara… Hüzün aşkta boğulmaktır ve kimsenin anlamamasıdır feryatlarımızı… Hüzün içten içe yanarken üşümek ve ürpermektir… Hüzün yalnızlıktır… Yalnızlıksa soylu bir duygu kristal kadehle sunulmuş Ve alışkanlık yapar… Hüzün uzaklara ait olup yakınlara hapsolmaktır …”