Oysa Ne Çok Sevmiştim Seni___

OYSA NE ÇOK SEVMİŞTİM SENİ



Gidişinle birlikte çocuklaşı verdim bu günlerde

Her şeyden alınıyorum

Biri azıcık içime dokunan bir şey söylese ağlayacak gibi oluyorum
Sanki sonu olmayan kapkaranlık bir yoldayım da çıkış arıyorum
Gülüşlerim bir türlü yansımıyor dudaklarıma

Hep yarım hep eksik günler yaşıyorum
Yüreğim ağır geliyor bana
Hayata karşı bir yenilmişlik bir boş ermişlik duygusu içindeyim
Gece yarıları sıçrayarak uyanıyorum uykularımdankeza uyuduğumda söylenmez ama…
Ve geceler…
ne yıldızları görüyorum, ne gecenin sesini duyabiliyorum
Saniyelerin ne kadar uzun olduğunu görüp şaşırıyorum
Oysa seninle olunca saat ne çabuk ilerlerdi

Şaşırırdım bu zamanlara
Ve gece yarısından önce de yatmazdım , uyumaya çalışmazdım
Ya şimdi…
Benimle konuşuyor biliyor musun
Yani yatağım…
kimselere anlatamıyorum seni gururuma gidiyor gitti demek
Gecenin bir yarısında anarşist ruhum ayaklanıyor, ne var ne yok yıkıp yakasım geliyor
Diğer yarısında iflah olmaz romantikliğim ağır basıyor bir şiir yazıyorum sana sitem dolu bir şiir
Kimsenin yokluğu bu kadar korkutmazdı beni
Kendimi zor günlerin adamı görürdüm hep , hiçbir güçlüğün beni yıkmayı bırak sendelemeyeceğini düşünürdüm
Oysa şimdi yarımım
Ve sen böylesine uzakken benden hiçbir zaman da tam olamayacağımı da biliyorum “Tasalanma unutursun” diyeceksin, tasalanmayayım ama kendime bakıyorum da birkaç umut kırıntısı vardı onu da alıp götürdün benden
Nerede olduğunu bilmek ya da bir daha dönmemek üzere gittiğini bilmek düşündürüyor ya beni
Amacım sitem edip seni üzmek değil bu aşkın katilini bulmak
Bazen …bazen deliriyor muyum acaba diyorum kendi kendime

Sonrada birileri duymasın diye çabucak ağzımı kapatıyorum
Ardından değer mi bir fani için kendini bu kadar heder etmeğe diye bir ses duyuyorum
Sana değer vermeyene sen ne diye değer verip hayıflanıyorsun diye sürdürüyor kelimelerini ama onu dinleyen kim ki…

Bildiğim bütün hasret şarkıların ardı ardına sıralıyorum
Sesime kendim bile duymuyorumsenden bir izi göreceğim diye ne makarnayı yemeklere gidiyorum ne sevdiğin sanatçıları dinliyorum ne de o çağın makineleri olan bilgi kutularını karşısına geçiyorum

Yaşamaksa yaşıyorum elbette Gidişinin ardından her giden gibi bende bir iz bırakacağını sonra yok olacağını düşünüyordum…olmadı…
Senin gidişinle huzurlu olmanın ne demek olduğunu unuttum
Her yeni güne dayanılmaz kalp ağrısıyla uyanıyorum
Tatsız tuzsuz bir hayat işte
Şimdi seninle yaşadığım ne varsa resmi geçide çıkmış tören kıtaları gibi önümden geçiyor
Bu encamı düşünmüştüm ama bukadarını ben bile beklemiyordum yüreğimden kendimi de tanıyamaz oldum bu günlerde…
Bu salak , bu saçma, bu delice hayattan kurtulmak istiyorum ama, olmuyor

Özledim seni…

Özleminle baş edemiyorum artık “gel” desem biliyorum buna hakkım yokBiliyorum bir seçim hakkın vardı ve sen bunu kullandın buna saygı duymak gerekir
Öyle doluyum ki şu aralar aşırı anyon yüklü bir trafo gibi patlamaktan korkuyorumBir an önce elektronlarımı bir yerlere boşaltmak istiyorum
Oturduğum yerden kalkasım gelmiyor bile gelmiyor
Ne kitaplar ne filmler hiç biri umurum da bile değil

Hani yemeyerek yaşamanın yolunu bilsem yemekte yemeyeceğim
Şarkı dinlemeyi de bıraktım

Şarkılar içimi acıtıyor
Şarkı “batıyor ama acıtmıyor senin sevdan” diyor, ben tam tersine o acıyı yüreğimin ta derinliklerinde hissediyorum
Uzun sessizliklerin adamı oldum
Kendimle konuşmaya bile korkuyorum
Başımı okşayacak birisini özlüyorum galiba
Dedim ya çocuklaştım bu günlerde
Sanırım annemi özlüyorum

Epeydir uzağım anne şefkatine…
Hiç böyle olmazdım
Yaşama böylesine yılgın böylesine soğuk böylesine uzaktan bakmazdım
Karda çiçeklerim açardı benim; ya şimdi baharda ki çiçeklerim bile soldu…

Gitmek istiyordun gittin işte Ki yidene bir defa kal derim ben demiştm
Ve gitme demedim zaten bu gidişinde

Oysa ne çok sevmiştim seni ne çokkkkkk…