Mevsimsiz Zamanlardı | Gülcihan Atalay

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

Mevsimsiz Zamanlardı

Sesin
Uzun namlulu
Bir silah gibi
Soğuk ve zalim
Menzili yüreğim
Sesim
Değmez sesine şimdi
Şiirim
Adresini yitirmiş mektup
Düşer kuytu sessizliklere…

Mevsimsiz zamanlardı
Kalkıp sana gelmiştim
Yitik zamanların ekspresiyle
Bir masal başlangıcıydı
Havada akasya, saçlarımda bahar vardı
Yıldızları indirip gökyüzünden
Göğsüme takmıştım gözlerin diye
Hiç bir şey almamıştım yanıma
Yüreğim senden başka herşeye dardı…

Sorsaydın hatırımı
Yüreğini koyup sesine
Böyle koymazdı elbette suskunluğun
Bir fincan kahvenin hatırını
Sarardım incinen ellerime

Mevsimsiz zamanlardı
Kalkıp sana gelmiştim
Çocuk yüreğimde küçük sevinçler vardı
İpek tüllerde gülüşler getirmiştim
Oysa bilmezdim
Sesinde gizli hançerler taşıdığını
Bilmezdim
Sözcüklerin böylesi kanatıldığını…

Sevseydin beni
Bu şehrin gecelerine
Böyle yazmazdım seni
Gözümü yatırıp lila rengi ufuklarıma

Sevsedin beni
Bu şehrin sokaklarına
Böyle düşürmezdim beni
Sesini saklayıp titreyen soluklarıma…

Mevsimsiz zamanlardı
Aşk diye tutuşan bir meşaleydi mehtap
Ben kalkıp sana gelmiştim
Ardımda bıraktığım sadece korkularımdı
Kemanlar uğulduyordu göğsümde
Çelik aynalarda yankılanan adındı
Oysa bilmezdim
Dudağındaki ıslıkla gövdem kesik içinde kalırdı…

“bu sevda bu şehre sığmaz”
Göğsüm hüznün yatağı artık
Kalkıp gidemem şimdi
Sevinçlerim satılık
Veda
Uzun namlulu bir silah
Menzili yüreğim
Mermisi ayrılık…

Gülcihan Atalay

08-03-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Mevsimsiz Zamanlardı \| Gülcihan Atalay Mevsimsiz Zamanlardı Sesin Uzun namlulu Bir silah gibi Soğuk ve zalim Menzili yüreğim Sesim Değmez sesine şimdi Şiirim Adresini yitirmiş mektup Düşer kuytu sessizliklere… Mevsimsiz zamanlardı Kalkıp sana gelmiştim Yitik zamanların ekspresiyle Bir masal başlangıcıydı Havada akasya, saçlarımda bahar vardı Yıldızları indirip gökyüzünden Göğsüme takmıştım gözlerin diye Hiç bir şey almamıştım yanıma Yüreğim senden başka herşeye dardı… Sorsaydın hatırımı Yüreğini koyup sesine Böyle koymazdı elbette suskunluğun Bir fincan kahvenin hatırını Sarardım incinen ellerime Mevsimsiz zamanlardı Kalkıp sana gelmiştim Çocuk yüreğimde küçük sevinçler vardı İpek tüllerde gülüşler getirmiştim Oysa bilmezdim Sesinde gizli hançerler taşıdığını Bilmezdim Sözcüklerin böylesi kanatıldığını… Sevseydin beni Bu şehrin gecelerine Böyle yazmazdım seni Gözümü yatırıp lila rengi ufuklarıma Sevsedin beni Bu şehrin sokaklarına Böyle düşürmezdim beni Sesini saklayıp titreyen soluklarıma… Mevsimsiz zamanlardı Aşk diye tutuşan bir meşaleydi mehtap Ben kalkıp sana gelmiştim Ardımda bıraktığım sadece korkularımdı Kemanlar uğulduyordu göğsümde Çelik aynalarda yankılanan adındı Oysa bilmezdim Dudağındaki ıslıkla gövdem kesik içinde kalırdı… “bu sevda bu şehre sığmaz” Göğsüm hüznün yatağı artık Kalkıp gidemem şimdi Sevinçlerim satılık Veda Uzun namlulu bir silah Menzili yüreğim Mermisi ayrılık… Gülcihan Atalay