Tek Gerçeğimdin..

Sensizliğimin bilmem kaçıncı günüydü



Onca zaman sonra sokaklara atmıstım kendmi


İcimdeki senle ilk seyahatim değildi ancak bu defa baskaydı sanki

Acımı zaman köreltmiş anılarım küflenmiş ama sen dipdiriydin


Geride kalmayan TEK GERÇEĞİMDİN

Ayaklarımı yüreğimin sesine bıraktım gözümü actıgımda tamda ordaydım

Sensizliğe gözlerimi ilk actıgım yerde İstiklal´de
Tüm görkemiyle karsımda duruyordu aylarca zamandan sonra,

İlk kez ordaydım ve caddeyle beraber senide yeniden keşfedicektim sanki

Kasımın soguna aldırmadan yürüyordum
Bıcak gibi keskin olan AYAZ ; senden kalan ve sen kokan atkıyla kesiliyodu

Üşüdükce ona sarılıyordum burnuma kenarda yapılan kestane kokularıda geldiği zaman değme keyfime ev samimiyetine bürünüyordu ortam

Düşünüyorum da bir türlü kısmet olmadı burda elele yürümek

İstanbul´a nispet edercesine askımızı gösteremedik
İstiklal de kabullenemezdi aşkla beni aynı karede cünkü o sadece yüzümdeki hüzne aşikâr

Yabancı gelirdik ikimiz yanyana ona

Hala yürüyordum o üstünden milyonların gecip gittiği her türlü manzaraya sahiplik eden caddeden
Ağır ağır ve sindire sindire

Yoklugunun zorluğunu yüzümden anlıyordu insanlar
İcinin güzelliği yüzüne yansımıs derler ya büyüklerimiz
Öyle birseydik seninle biz

Seni sevmek önce içime işledi sonra acısı yüzüme sindi
Gün gibi ortadaydı hersey herkes anlıyordu cektiği acıyı sen dısında

Daha dürüst acık ve net olmak gerekirse ; kabak gibi meydandaydı terkedildiğim

Ne yaptıgım makyaj işe yarıyor nede sahte gülüşlerim
Bu ayrılık bu hüzün öyle yer edindiki bende

Evlat acısı gibi heran içimde bir yerlerde
Tarifinin mümkünü yok unutulması imkansız

Acını gömmeye gelmiştm İSTİKLAL'e
Oda bir sen ekledi yüreğime

Yavas yavaş tükeniyorum bu sevgiyle
Yavaş yavaş


- Josєpнiиє -

-Müge kara-