Allah Azze Ve Celleyi Seviyormuyuz?

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

Biz bugün farklı bir sevgiden bahsedelim, belki sevginin esası olan sevgiden bahsedelim Yüce Allah’a karşı hissetmemiz gereken sevgiden…
Şimdi şöyle bir soru sorsam ve desem ki “ Allah’ı seviyor muyuz?” İnanıyorum ki hepimiz “ Elbette Allah’ı seviyoruz” diyeceğiz “ Allah sevilmez mi, O’na kurban olalım!” deriz Bu duygumuzda samimiyiz de Çünkü hiç kimse “ Allah’ı sevmiyorum” demez, diyemez Hiç inanmayan bile böyle bir cümlenin yüküne talip olamaz, olmamalıdır da
O zaman ikinci soruyu soralım ve “O zaman sevgi nedir?” diyelim Veya bizim sevmemiz yeterli mi? O’nu sevmek mi önemli, yoksa O’nun tarafından sevilmek mi?
Ne dersiniz, bütün bu sorulara bir çırpıda makul cevaplar verebilecek miyiz?
Dilerseniz gelir İslâm tarihinin ölümsüz şahikalarından enfes satırlar okuyalım Bakalım sevgiye nasıl bir anlam yüklemiş büyükler?
Bistamlı Beyazıd sevgi sanılan boş bir kuruntunun, duvarların yüzüne çarparken unutulmaz bir ders verir:
“ Allah’ı seviyorum sanırdım! Ama anladım ki, esas olan O’nun sevmesi imiş Allah bir kulu severse, onun kalbini kendisi ile meşgul edermiş”
Doğrudur… Bistamlı Beyazıt’ın dediği gibi, sevgi eğer sevilenin sevgisini getirmeyecekse, boş bir kuruntudur Allah’ı o kadar seveceksin ki, neticede O sizi sevmeye başlayacak O zaman sizin sevginiz, O’nun sevgisine mahkûm olur İşte o zaman O’nun gören gözü, işiten kulağı, yürüyen ayağı olursunuz
Fudayl bin Iyaz’ın, sevgiyi tarif eden dokunaklı sözleri ruh dünyamızda depremler meydana getirecek kadar derindir Şöyle diyor;
“ Allah’ı seviyormuyuz diye sorarlarsa sus, konuşma Evet dersen, tavırların evet diyenlerinkine benzemiyor ki! O zaman da münafıklara, sahtekârlara benzersin!”
İşte size Bağdatlı Cüneyd’in cümleleri, Mevlana’nın ufkunu ne kadar da çok hatırlatıyor:
“Şu kalp Allah’a aittir O’na sakın yabancıyı sokma!”

08-03-2012	#3
Prof. Dr. Sinsi	Allah Azze Ve Celleyi Seviyormuyuz? Biz bugün farklı bir sevgiden bahsedelim, belki sevginin esası olan sevgiden bahsedelim Yüce Allah’a karşı hissetmemiz gereken sevgiden… Şimdi şöyle bir soru sorsam ve desem ki “ Allah’ı seviyor muyuz?” İnanıyorum ki hepimiz “ Elbette Allah’ı seviyoruz” diyeceğiz “ Allah sevilmez mi, O’na kurban olalım!” deriz Bu duygumuzda samimiyiz de Çünkü hiç kimse “ Allah’ı sevmiyorum” demez, diyemez Hiç inanmayan bile böyle bir cümlenin yüküne talip olamaz, olmamalıdır da O zaman ikinci soruyu soralım ve “O zaman sevgi nedir?” diyelim Veya bizim sevmemiz yeterli mi? O’nu sevmek mi önemli, yoksa O’nun tarafından sevilmek mi? Ne dersiniz, bütün bu sorulara bir çırpıda makul cevaplar verebilecek miyiz? Dilerseniz gelir İslâm tarihinin ölümsüz şahikalarından enfes satırlar okuyalım Bakalım sevgiye nasıl bir anlam yüklemiş büyükler? Bistamlı Beyazıd sevgi sanılan boş bir kuruntunun, duvarların yüzüne çarparken unutulmaz bir ders verir: “ Allah’ı seviyorum sanırdım! Ama anladım ki, esas olan O’nun sevmesi imiş Allah bir kulu severse, onun kalbini kendisi ile meşgul edermiş” Doğrudur… Bistamlı Beyazıt’ın dediği gibi, sevgi eğer sevilenin sevgisini getirmeyecekse, boş bir kuruntudur Allah’ı o kadar seveceksin ki, neticede O sizi sevmeye başlayacak O zaman sizin sevginiz, O’nun sevgisine mahkûm olur İşte o zaman O’nun gören gözü, işiten kulağı, yürüyen ayağı olursunuz Fudayl bin Iyaz’ın, sevgiyi tarif eden dokunaklı sözleri ruh dünyamızda depremler meydana getirecek kadar derindir Şöyle diyor; “ Allah’ı seviyormuyuz diye sorarlarsa sus, konuşma Evet dersen, tavırların evet diyenlerinkine benzemiyor ki! O zaman da münafıklara, sahtekârlara benzersin!” İşte size Bağdatlı Cüneyd’in cümleleri, Mevlana’nın ufkunu ne kadar da çok hatırlatıyor: “Şu kalp Allah’a aittir O’na sakın yabancıyı sokma!”