Basar(Cc)

Her ne zannediyorsan Allah hakkında o Allah değildirİnsan zannı üzerine Rabbini müşahede edecek ahirette
Kafa bulanıklığını kağıda dökmek başka başkalarının "_mu,_mi" ,acaba demelerine sebep olmakVebaldir
Ayrıca yorum yazan değerli kardeşime katılmamak elde değilBaştan sona bulanık düşüncenin tezahürüne şahit oldumBöyle bir yazının maksadı nedir diye de kendime soramadan geçemedimBilgilendirmek mi?Bulandırmak mı?Sorularına yanıt aramak mı?

Konuya kesinlikle vakıf olmayan bir kişinin yazısı diye okudumFakat yorumda hocam hitabıyla karşılaştımÇok şaşırdımDemek bilen ehil bir kişinin yazısını okuyoruzNasıl ehillik anlamadım
Belki yararlı olur
ES-SEMİ’ / EL-BASÎR

Semi’: “Gizli aşikâr her şeyi işiten”

Basîr: “Aydınlık karanlık, uzak yakın, büyük küçük her şeyi gören,
müşahede eden”

“Allah’ın âyetleri hakkında münakaşa edenlerin sinelerinde, ancak, yetişemeyecekleri bir kibir vardır Sen Allah’a sığın Şüphesiz O, Semi’dir,
Basîr’dir” (Mü’min, 40/56)
Maddeden münezzeh olan Allah’ın işitmesi, insan idrakinin kavrayabildiği ve hayalinin ulaşabildiği her türlü işitmeden münezzehtir; bunların hiçbirine benzemez

Biz hava unsuru olmaksızın, içimizdeki bir arzuyu muhatabımıza işittiremeyiz Ama, Allah bizim kalbimizden geçen her arzuyu işitir Kalbin arzu duyması, sözlü istemeye benzemediği gibi, kalbin sesini işitmek de havada temessül eden kelimeleri işitmeye benzemez

Bu benzemezliğin bir işaretini Cenâb-ı Hak insanın mahiyetine koymuştur İnsan, uyanıkken muhataplarını görür ve onların konuşmalarını işitir; bu görmeye göz, bu işitmeye de kulak vasıta olmuştur Ama rüya âleminde yine muhataplarıyla görüşür ve konuşur; fakat gözleri uykuya dalmış, kulakları bu âlemden ilgisini kesmiştir Rüya âleminde ne hava unsuru vardır, ne konuşanın ses telleri, ne de dinleyenin kulakları

Bizim havadan faydalanarak ses tellerimizi hareket ettirmemiz ve aklımızdaki bir mânâyı, böylece kelimelere dökmemiz, onu insanlara işittirmek içindir

O konuşmanın ilâhî hikmet ve kudrete bakan bir yanı var ki çok önemlidir:

Ağzımızdan çıkan bir kelime havada bir ilâhî mucize olarak milyonlarca kelimeye dönüşür Hava sayfası bizim konuşmamızla âdeta dolup taşar Aynı sayfaya, diğer insanların konuşmalarından kuşların cıvıldaşmalarına, gök gürlemesinden suların şırıltılarına kadar nice sesler de yerleşirler Bu varlıkların kendileri yer yüzünde hoş bir manzara teşkil ettikleri gibi, sesleri de hava sayfasında ayrı bir mucize sergilerler Ve bu sanat eserini, Cenâb-ı Hak meleklerine ve ruhanilere seyrettirir

Görmeye gelince: Güneşi ve güneş ışığını, gözü ve göz nurunu yaratan ve bir yağ parçasına görme kabiliyeti veren Allah, böylece bir hikmet ve kudret mucizesi sergilemiş oluyor Yoksa meleklerin gözsüz görmelerinin de şehadetiyle, görme için mutlaka göz lâzım değildir

İnsanın görmesi cüz’îdir Yani bir anda ancak bir yöne bakabilir ve bir şeyi seyredebilir Başkalarını görebilmesi için nazarını ilk gördüğü cisimden çekmesi gerekir

Allah’ın bütün sıfatları gibi görmesi ve işitmesi de küllîdir, mutlaktır ve sonsuzdur Yani, her şeyi birlikte görür ve işitir

İnsan, karşısındaki şahsın derisinin altını göremediği gibi, kafasında taşıdığı düşünceleri ve kalbinde beslediği arzuları da göremez ve işitemez Görmesi ışıkla, mesafeyle ve maddî engellerle sınırlıdır; işitmesi de belli frekanslar arasına sıkışıp kalmıştır

Ama bu insan, o kısa ve sınırlı olan görmesini ve işitmesini kıyas unsuru yaparak, Allah’ın Semi’ ve Basîr olduğunu bilebilir

Bu ilâhî isimleri düşünen bir mü’min, bütün eşyayı birlikte görmenin ve bütün sesleri beraber işitmenin ancak Allah’a mahsus olduğunu hatırlar Ayrıca, yaptığı her işin görüldüğünü ve söylediği her sözün işitildiğini düşünerek bu sermayelerini daha dikkatle harcamaya çalışır

İnsan, kendisine ihsan edilen bu nimetler sayesinde, hem Rabbinin Semi’ ve Basîr olduğunu bilme şerefine erer, hem de renk, şekil ve sesler âlemlerinde tecelli eden ilâhî sanatları hayret ve hayranlıkla tefekkür eder



Alaaddin Başar