Anne!!!

Atalarımız;


"Ana gibi yâr, vatan gibi diyâr olmaz" demişlerdir


Hakîkaten dünyâyı diyâr diyâr gezsek, anamız gibi bizi bağrına basarak sevecek ve şefkatle kucaklayacak bir ana bulamayız İnsan, hanımı gibisini veya ondan daha iyisini her yerde bulabilir, fakat ana gibisini hiç bir diyârda bulamaz


Âile içinde çocuk üzerinde en çok hakkı olan ve hizmeti geçen annedir Anne, hâmile kaldığı andan itibâren çocuk yüzünden sıkıntı çekmeye başlar Doğum sırasında bu sıkıntı, zirveye ulaşır Kimi zaman doğum, annenin hayâtına mâl olur


Annenin esas hizmeti, doğumdan sonra başlar Çocuğun emzirilmesi, giydirilmesi, temizliğinin yapılması, terbiye edilmesi ve tedâvîsi gibi ardı arkası kesilmeden ömür boyu sürecek bir hizmet dönemi içersine girer


Cenâb-ı Hakk’ın özellikle annelere lutfettiği şefkat duygusu, anneleri; istirâhatini, sıhhatini, yeme-içme ve giyinmesini düşünmeden bütün imkânlarıyla çocuğuna hizmete sevkeder


Annenin bu sonu ve sınırı olmayan fedâkârlıklarının bedelini, evlâdın maddî bir karşlıkla ödemesi mümkün değildir


Rasûlullah (sav) Efendimiz’in huzuruna bir adam geldi ve:


"Yâ Rasûlallâh! Anam iyice ihtiyarladı Ben onu kendi ellerimle yediriyor, içiriyor ve sırtımda taşıyorum Hâsılı her türlü ihtiyâcını karşılıyorum Mükâfâta hak kazandım mı?" dedi


Rasûlullâh (sav) Efendimiz cevâben:


"Hayır, bu senin yaptıkların, ananın senin üzerindeki haklarının yüzde birine bile karşılık değildir Fakat sen, iyilik ediyorsun Allâh sana bu az iyilik karşılığında çok sevap verir" buyurdular (20)


Hz Peygamber (sav)’in:


"Cennet annelerin ayakları altındadır" (21) hadîs-i şerîfi de annelerin lâyık oldukları yüce mertebeyi belirlemekte ve erkekle eşit olmaktan öte üstün haklara sahib bulunduklarına işaret etmektedir


İbn-i Amr (ra) anlatıyor:


"Bir adam cihâda iştirâk etmek için Hz Peygamber (sav)’den izin istedi Rasûlullâh (sav):


"Annen, baban sağ mı?" diye sordu Adam:


"Evet" deyince Rasûlullâh (sav):


"Onlara hizmet de cihâd sayılır, sen onlara hizmet ederek cihâd yap!" buyurdu (22)