Zindandan Mehmed'e Mektup

KALDIRIMLAR

I

Sokaktayım,kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum,arkama bakmadan yürüyorum
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum

Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar
İn cin uykuda,yalnız iki yoldaş uyanık;
Biri benim,biri de serseri kaldırımlar

İçimde damla damla bir korku birikiyor;
Sanıyorum,her sokak başını kesmiş devler
Üstüme camlarını,hep simsiyah,dikiyor,
Gözüne mil çekilmiş bir ama gibi evler

Kaldırımlar,çilekeş yalnızların annesi;
Kaldırımlar,içimde yaşamış bir insandır
Kaldırımlar,duyulur,ses kesilince sesi;
Kaldırımlar,içimde kıvrılan bir lisandır

Bana düşmez can vermek,yumuşak bir kucakta;
Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum !
Aman,sabah olmasın,bu karanlık sokakta;
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum !

Ben gideyim yol gitsin,ben gideyim,yol gitsin
İki yanımdan aksın,bir sel gibi fenerler
Tak tak ayak sesimi aç köpekler işitsin;
Yolumun zafer takı,gölgeden taş kemerler

Ne sabahı göreyim,ne sabah görüneyim;
Gündüzler size kalsın,verin karanlıklarımı !
Islak bir yorgan gibi,sımsıkı bürüneyim;
Örtün,üstüme örtün,serin karanlıkları

Uzanıverse gövdem,taşlara boydan boya;
Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi
Dalıp,sokaklar kadar esrarlı bir uykuya
Ölse,kaldırımların kara sevdalı eşi

NECİB FAZIL KISAKÜREK

1927


EsselamuAleyküm;

Allah(CC) razı olsunÜstadı bu şekilde şiirleriyle hatırlattığınız için

Selam ve dua ile Allah(CC)'a emanet olunuz