Ölüden Mektup

ÖLÜDEN MEKTUP

Dostlarım,
Dün, oldukça yağmurlu,
Mezarlık çamurluydu,
Özür dilerim

Hastalığım amansız,
Ölümüm; size göre
Erken ve zamansızdı
Kara haber
Tez yayıldı Aldınız
Cami avlusuna, koşup geldiniz,
Son bir görev bildiniz

Kiminiz,
Namaz vaktini, iple çektiniz
Acele işiniz vardı, gidecektiniz
Kiminiz,
Kaçamak tebessümle,
Hasretler giderdiniz;
''Bir araya gelmek için,
Ölümler mi gerekirdi?''
Dediniz

O soğuk sandığınız,
Musalla taşında ben;
Üşüyüp titremeden,
Sımsıcak yatıyordum

Hepinize bakıyor,
Aklınızdan geçenleri,
Birer birer okuyordum

Kiminize göre ben;
Güya bir melekmişim
Kiminize göre de;
Dürüst bir salakmışım

Oysa Siz, ölüleri,
Hiçbir şey duymaz sanır,
Bir kadavra tanırdınız

Aklınızdan geçenleri söylesem;
Utanırdınız

Sözlerimi;
Nankörlüğe vermeyin
Namaz vakti, hepiniz;
Oldukça naziktiniz
İmam beni sorunca:
''İyi biliriz'' dediniz
Beni mahçup ettiniz

Bana çiçek gönderen,
Vefâkar can dostlarım;
Cemil, Şükrü ve Ahmet,
Bu ne zahmet efendim,
Bu ne zahmet

Ya arkadaşım Sadi;
Yarım kalan işime,
Ve dul kalan eşime,
Göz koyan âdi !

Sabırsızlanmayın,
Nefâset Hanım
İşte sıra, size geldi a canım

Hani var ya
O ilk gece,
Toplanmıştık ailece,
Bir şeyler soruyordu,
Gözlerin hece hece

Oysa ben, o bakışın,
Üstünde hiç durmamış,
Kötüye yormamıştım

Şimdi anladım ki;
Resmen ihânet

Kocan;
Ağır aksak amma,
İyi adam Nefâset
Ne olur Sen de onu,
Birazcık idare et
'Dünya düzeni' böyle,
Kocana selâm söyle

Sayın, belediye başkanım,
Çocukluk arkadaşım;
Sarı Seyfettin
Cenazeme şeref verdin,
Hoşgeldin

Şu son yıllarda senin,
Tapudaki sicillerin,
Kabardıkça kabarmış;
Üç apartman,
Altı yazlık,
Yedi dükkan,
Rahmetli babandan,
Miras kalmıştı

Bak Sevgili dostum
Sarı Seyfettin,
Bu türlü masalları,
Burada anlatan çok
Ama, hiç dinleyen yok

Hani Bir sözün vardı:
''Su akarken, küp dolsun''
Dolsun ama Seyfettin,
Buralarda küp müp yok,
Haberin olsun !

Hazır, yeri gelmişken;
Şu senin Eşref'in de,
Kulağını çekiver

''Geçim sıkıntısı'' deyip,
Daldı rüşvete;
Kan kusturdu millete
Bu yollardan kaçınsın,
Maaşıyla geçinsin

Ne gerek var, bu kadar,
Mala, mülke, servete ?
Allah, zevâl vermesin,
Hükümete, devlete

Gazeteci meslektaşım,
Ve kader arkadaşım,
Donkişot Osman

Sana ne, elâlemin,
Üç keçi, beş koyunu?

Üç yıl mapusta yattın,
Ölçmedin mi boyunu?
Sürdürme şu oyunu

Biricik oğlum Celâl;
Cenazede,
Bayramlık lacivertleri giydin,
SankiBir şeyleri kutlar gibiydin

Çok içmiştin,
Sarhoştun
Mezar dönüşü hemen,
Komisyoncuya koştun

''Ölüm hak, miras helâl''
Acelen neydi Celâl ?

O, mâsum kalbinde sen,
Ne sırlar saklarmışsın
Meğerse, yıllar yılı,
Ölmemi beklermişsin

Güzel kızım Muallâ,
Görümcene dikkat et
Kendini kolla
Onu, pek görüştürme
Kocan Şenol'la

Ama Kaynanan temiz;
İyi kalpli bir kadın
Ah! Şu senin inadın !
Ne olur, ara sıra,
Birazcık alla pulla
Bilirim Sen gitmezsin
Bari, kocanı yolla

Bu mektupta adını,
Anmadığım dostlarım
Sahte gözyaşlarına,
Kanmadığım dostlarım

Hepiniz birer yumak,
Açmakla bitmez
Sizleri yazmaya
Kitaplar yetmez

Bu dünya böyle döndü,
Yine böyle dönecek,
Nefes borcu çaresiz,
Ölümle ödenecek

Mal, mülk, şöhret, ganimet,
Sanmayın, gerçek nimet

Görüyorum ki,hepsi;
İnsana eziyetmiş

MEĞER, YAŞAMAK DİYET,
ÖLMEKSE, HÜRRİYETMİŞ






(alıntıdır)