Ben Ney’İm

Ben ney’im?

Delik deşik şimdi yüreğim

Ey Sevgili tüm şarkılarımı sana söylerim

Hep yaşlıdır gözlerim, yanan yüreğimle hep Sen’i özlerim

Sesimi Sana duyuracak yaralı bir gönül beklerim

O anlattıkça derdini, ben inlerim

Herkesle konuşmam, herkes anlamaz beni

Her yürek taşıyamaz bu ateşi

Her göz yağmurları çağırmaz

Her gönül aşk denizine dalamaz

Su ateşi söndürür Marifet suyla ateşi birlikte taşıyabilmektir

Akıl erdiremez buna her ruh Aklı erenlere mecnun denilir


Sıcak ellerine tutundum bir aşığın

Önce bastı bağrına, sonra götürdü dudaklarına…

Nefesiyle titretti yüreğimi…

Parmaklarıyla deşti yaramı, kanattı

Şimdi aşkımı anlatma zamanı

Ben başlayıncaya konuşmaya, susacak tüm dünya


“Ya Hû!”


Susun şimdi ney’i dinleme zamanı

Feryadımla coştu neyzen

Aşkla dönermiş dünya, döner semazen

Haykırışlarımı duyan her kalp kanadı

herkes kendi sevdasınca yandı

Gönülleri ayrılık acısı sardı

Aşklar gözyaşına kandı

Sevda aleviyle kanatlandı ruhlar, sonsuzluğa uzandı

“Ya Hû!”


Şimdi ben konuşmalıyım

Sevgiliye aşkımı haykırmalıyım

Ben ney’im?

Küçük bir kamıştım sazlıkta

Kader bir bıçak oldu, kopardı toprağımdan

Aşk ateşiyle piştim Hasretinden bağrımı deldim

Konuş dediler, ağladım, inledim…

Şimdi aşkın ellerinde dolanan bir ney’im…


Ney aşkın sesi…

Ney ayrılığa yakılan ağıt

Ağlar ney aşk ateşiyle…

Yüreklerle konuşur ney, yüreklere konuşur…

Aç şimdi kalbinin kulağını:

“Şu ney’in neler söylediğini can kulağıyla dinle!…”


O ayrılıklardan şikayet etmededir!