İstiklal Şairine

İSTİKLÂL ŞAİRİ’NE


Ey İstiklâl şairi, dilim, sözüm, Âkif’im!

Ruhumun tercümanı, canım, özüm Âkif’im!

Her hecen bir ilhamdır, her mısran ruha candır,

Bir gönül çağlayanı, bir kutlu heyecandır

Can buldu kelimeler, kaleminle doğruldu,

Tevekkülle sınandı, inancınla yoğruldu

Hayat, insan ve mekân, aruzla geldi dile,

Hüzün, kanatlarıyla güfte oldu bülbüle

Bir mersiye, bir ağıt, bir destandır şiirin,

Bir ilâhi, yakarış, bir dermandır şiirin

Sonsuza akan ırmak: Baş eserin Safahat

İman, ihlas, aksiyon, pırıl pırıl bir hayat

Ey Âkif, büyük üstat, şiirin abidesi!

Eserin, milletinin ruhunun güldestesi

Yüreğin güle hasret, âşık, dertli bülbüldü,

İnancın mısra mısra Safahat’a döküldü

Çanakkale seninle yeniden destanlaştı,

Mehmetçik şehadetle, aklaştı, bayraklaştı

Seyredip arşa doğru şüheda uçuşunu,

Muştuladın onlara, peygamber aguşunu

Gözyaşın, milletinin acısında, ahında

Bir çınarı büyüttün, Tacettin Dergâhı’nda

Örnek oldun, ders verdin, ârifâne hâlinle,

Bentleri yıkan ırmak, sel oldun kaleminle

Tevazu anıtlaştı, seninle dile geldi,

Bir minare misali, göklere dek yükseldi

Zalime karşı duran, mazlumun dili sensin,

Gerçeği haykıran ses, iyinin eli sensin

Zalimlerin zulmünü yüzüne haykırarak,

Sahte medeniyetin maskesini yırtarak

Çığlık çığlık haykırdın, susmadın, “Korkma!” dedin,

Her zaman ve her yerde, milletin önündeydin

Kulak verdik sesine, seni okuduk, andık,

Fazilete sarılıp, kör uykudan uyandık

Tarih, vatan, ecdadım, bayrağım seninleyiz,

Cennette açan güller: Şüheda, el eleyiz

Doğruya, iyiliğe, güzele yürüyoruz

Yolunda, Âsımlarla el ele yürüyoruz

Sönmedi, sönmeyecek “milletimin yıldızı”,

Söylüyoruz coşkuyla, İstiklâl Marşımızı

Seni özlemle anıp dualar ediyoruz,

Ey Âkif, büyük üstat! Sana selâm diyoruz


Rıfkı KAYMAZ