Yitik Sevdamin Örtülü Çiçekleri (Başörtüsü) Yaş Örtüsü

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

ÖZGÜRLÜĞÜN KIZI (NURULHAK SAATÇİOĞLU RUHU ŞADOLSUN)

Beyaz yağan yağmurlar gibi

Gülümseyen bir özgürlük düştü çehrene

Tekbirle yıkansın diye yumruklar

Ölüm dirildi bedeninde

Ve beyaz kelebekler uçtu bakışlardan

Beyaz yağdı yağmurlar

Hatırlatma görevini omuzlayıp

Gittin…

Kavganda kırılan ruhunu

Ölüm kadar büyütüp, serdin önümüze

Tutsak örtülerimiz bekleyedursun

Sen… Beyaz örtünde özgür ve el üstünde

Tutulacağın yerlere:Nur’ul-Hakk olup, parlamaya gittin!

((F

Zehra Kalkan))

Heyecanlıydık o gün hepimiz

Hummalı bir koşturmaca içerisinde dövizlerimizi hazırlamış; basın açıklamamızı yazmış; çiçeklerimizi, balonlarımızı kucaklamış; tanıdık tanımadık herkesi Yenikapı feribot iskelesine çağırmıştık o gün

O gün güneş bir başka parlıyordu sanki üzerimizde

Gözler bir başka gülüyordu

Bir kardeşimiz dönüyordu o gün aramıza

Onu hiç tanımamış olsak da; onunla oturup bir bardak çay içmemiş, iki çift laf etmemiş olsak da; gencecik yaşında taşıdığı kocaman yüreğini, kesip sakladığımız gazete kupürlerinden bile fark edebildiğimiz NURULHAK kardeşimizi karşılamaya gitmiştik o gün

Annesi ve kardeşlerinin mutluluğunu paylaşmaya, onun mücadelesine şahitlik etmeye, muştusuna ortak olmaya gitmiştik

Oysa üzgündü bir tarafımız

Zulmün böylesine şahit olmak, kırıyordu zayıf umutlarımızı

Gülmek gerekti yine de

Onu gülerek karşılamak gerekti

Ve o geldi

Gözlerini arayıp bulduk kalabalığın içinden

Kuşlar kadar özgür değildi belki yine; bedeni artık değilse de, tutsaktı yine örtüsü

Oysa o, bizlerden daha sakindi, gülümsüyordu

Uzun ve yorucu bir seferden döner gibi değil, zafer kazanarak cepheden döner gibi bulduk onu

Öyle ya; o Rabb’e verdiği sözden, tutsaklık pahasına olsun dönmeyecek kadar özgür ruhluyken, biz

Biz onu cezaevinden karşılarken, kendi tutsaklığımızı hatırlamış, kendi halimize acımıştık

O, inancının bedelini ödemenin haklı gururu içinde vakur ve mütebessimken, bize başımızı biraz daha yere eğmek düşmüştü

Ve aramıza katıldı

Öyle bir katılış ki; her faaliyette, sabah akşam demeden mutlaka bir görev almaya ve kendisinden istenenin en iyisini, tüm çabasını göstererek yapmaya başladı

Belli ki; cezaevi günleri boyunca, mücadelesini çıkınca da sürdürmenin hayalini kurmuştu

Yerinden kalkıp, inancına hakaret edenlere bir sloganlık sesini duyurmaya üşenenler bir yana, o; belli ki daha gür sesle zalimlerin karşısına dikilmeye azmetmişti tutukluluk günlerinden kurtulmayı beklerken

Önce, düşünce suçluları için düzenlenen bir kampanyanın çalışmalarında; sonra da her türlü program, basın açıklaması, miting, gösteri, stand çalışması, dayanışma gecesi, vs

kısacası tüm eylemlerde, ön saflarda görmeye başladık onu

Onun katılmadığı bir etkinliğe rastlamaz olduk

Fazla konuşmazdı NURULHAK

“Kendisiyle on beş günlüğüne umreye gittik

Ağzından on beş kelime duymadım

” demişti cenazesinde Mustafa İslamoğlu

Suskundu, içe kapanıktı, konuşmayı pek sevmezdi

Ama o, bu suskunluğuyla çok şey anlatıyordu aslında

Onun yaşadıkları, yaşıtlarının sadece kabuslarına girerken; o, sessiz çığlıklarını yurdun en ücra köşelerine duyurmayı başarmıştı

Dünyevi lezzetlerden mahrum olmamak adına, Rahman’ın emirlerini çiğneyenlere başkaldırıydı o

Sessiz bir başkaldırı…NURULHAK kardeşimiz 1980 yılında dünyaya gelmişti

Babası Iraklıydı

Küçük yaşta babasından ayrılmış olan annesi Hüda Kaya ve kardeşleriyle birlikte Malatya’ya taşınmışlardı

Henüz lise öğrencisiyken, 28 Şubat sürecinin başlamasıyla hayatı birdenbire değişmişti

Zulmün ve despotizmin mimarları (ki hesap gününde onlarla görüşeceğiz) derin güçlerle işbirliğine geçmiş ve zulümlerini icra etmeye uğraşıyorlardı

Başörtüsünün, Allah’ın emri olduğu gerçeği yok edilmek isteniyordu

Yasakçı zihniyet, kollarını yurdun dört bir yanına uzatmış, Malatya’da da baş göstermişti

Fakat Müslüman Malatya halkı, bacılarının örtülerine el uzatanlara karşı sessiz kalamazdı

7 Mayıs 1999 tarihinde, büyük bir kalabalık toplanmış ve valiliğe yürümüştü

Vali ile görüşülmüş, çeşitli sözler alınarak kalabalık dağılmıştı

Fakat yasak icat etmekle doymayan, yasaklara karşı çıkanları cezalandırmakla ancak tatmin olan zulmün önderleri; bu hareketi kabullenememiş ve günah keçileri tespit etmişti: Hüda Kaya ve kızları… İşte NURULHAK kardeşimiz, annesi ve kız kardeşleri Nurcihan ve İntisar ile birlikte, benzer davalara emsal teşkil etme ve zulme karşı çıkanları yıldırma amaçlı, akıl almaz ve adaletin yanından bile geçmeyen bir uygulamaya maruz bırakılmıştı: Gazeteci olarak katıldığı bir eylemden dolayı, önce bu zulüm düzenini “silah zoruyla” değiştirmeye kalkışmaktan (!) idamla yargılanmış; sonrasında da 2911 sayılı toplantı ve gösteri yürüyüşü kanununa muhalefetten 2 yıl 6 ay ceza almış ve bu sebepten, liseyi dahi bitirememişti

Gencecik yaşında cezaevleriyle tanışmış, şehir şehir gezdirilmişti

Başörtüsünü, inancını, Allah’ın emrini savunduğu için

Tıpkı Hz

Zeynep’in Kûfe, Şam ve Kerbela’da mahpus olarak gezdirilmesi gibi

Onun kaderi de tıpkı Hz

Zeynep’inkine benziyordu… Büyüktü o da Zeynep gibi

Ve büyüklüğü; inancını, örtüsünü savunmasının, zulme karşı durmasının, düşüncelerinin yanı sıra, takdir-i ilahiye her zaman rıza göstermesinden kaynaklanıyordu

Yaşadığı tüm sıkıntılara rağmen, ne kötü bir söz çıkmıştı ağzından, ne en ufak bir isyan ya da endişe belirtisi göstermişti… Tam bir teslimiyet ve tevekküle sahipti

İşte buydu onu farklı kılan

Hepimizinkinden kocaman yüreğiydi

Meşhur bir hadiste buyurulur ki:“Allah-u Teâlâ, bir kulu sevdiği zaman Cibril'i çağırır ve: ‘Ben falanca kulumu seviyorum, onu sen de sev!’ buyurur

Cibril de o kulu sever

Sonra gök ehline seslenerek: ‘Haberiniz olsun, Allah falanca kulu seviyor, onu siz de sevin!’ der

Onu gök ehli de sever

Sonra onun sevgisi, yerdekilerin gönüllerine yerleşir

” (Sahih-i Müslim)Belki kardeşimiz için de böyle demişti Rabb’imiz

Yoksa nasıl açıklarız Türkiye’nin her köşesinden ve hatta yurt dışından, tanıyan-tanımayan herkesin onun için gözyaşı dökmesini

Yüzlerce taziye dilekleri

Telefonlar… Ve herkese nasip olmayacak kalabalıkta cenazesi… NURULHAK kardeşimiz ayrıca çok fedakar bir yapıya sahipti

Cezaevinden çıktıktan sonra, ailece, Bandırma Cezaevinde aynı hücreyi paylaştığı, cezaevinde doğmuş olan küçük bir kız çocuğu için başvuru yapmışlar ve onu yanlarına alarak bakımını üstlenmişlerdi

Bu dört yaşlarındaki sevimli ufaklığı hiç yanından ayırmaz, adeta annesi gibi onun her tülü ihtiyacıyla ilgilenirdi

Dernek faaliyetlerinden, insan hakları mücadelesinden de kopmak istemeyen NURULHAK kardeşimiz, nereye gitse usanmadan onu da yanında götürüyor, anne şefkatiyle ona sahip çıkıyordu

Başkasının çocuğuydu o küçük kız, ama Rahman onun kucağına vermişti işte

Bu görevini de hakkıyla tamamladı

Hiç şikayetçi olmadan

Ve bir gün

6 Ağustos 2005 günü, yine bir başörtüsü komisyonu toplantısı için bir aradaydık

Onu aramış, nerede olduğunu, toplantıya katılıp katılamayacağını sormuştuk

Oysa o, cezaevinde kalırken edindiği dostlarının ziyaretine gitmişti Bandırma’ya

Telefonu o değil, başkası açmıştı bu kez

Onun Rabb’e kavuştuğunu duyurdular bize

Yüreğimize bir bomba düştü

Gece çöktü üzerimize… Bir araba, rüzgarın etkisiyle savrulmuş, ona çarpmış ve sanki yok olup gitmişti demek

Kardeşimiz yere uzanmış, ruhunu teslim etmişti hemen oracıkta

Yağmur tüm şiddetiyle yağıyordu

Sanki gök delinmişti… Belki gözlerimizden akan yaşlar görünmesin diyeydi

Belki de gök gerçekten ağlıyordu ardından… “Gök ve yer bile ağlamadı onların ardından

”(44/29) diyor ya Kur’an, helak olan Firavun kavminin ardından… Kardeşimizin ardından bizim gibi gök de hüngür hüngür ağlıyordu işte

Cenazesinde, sıkışan yüreklerimizi bir araya getirip, Metin Yüksel’in şehit düştüğü, nice şehitleri uğurladığımız Fatih Camii’nde toplandık

Yine ön safta, yine sorumluluklarımızı bize hatırlatmak için görev başındaydı

Son göreviydi bu kez yerine getirdiği

Bu kez, cezaevinden onu karşılamaya gider gibi şen değildik hiçbirimiz, ve gök o günkü gibi gülümsemiyor, ağlıyordu için için

Oysa o yine vakur, yine en sevdiği başörtüsü üzerinde, yine sessiz bir çığlık olmuş, yine bize bir mesaj veriyordu her zamanki suskunluğuyla

Ölümü hatırlatırken, yaşantısına şahit kılıyordu bizleri

Ve bu kez, demir parmaklıkların ardına yolcu eder gibi değil, özgürlüğe uğurladık onu

Hak ettiği özgürlüğü kana kana içsin, İlahi adalete korkmadan sığınsın, hepimizin adına zalimleri O’na şikayet etsin diye

Tekbirlerle, dualarla, ıslak bakışlarımız ve yüreğimize oturan kanla beraber uğurladık onu

O Rabb’e yürümüş, yaşantısını belgelemişti

Mücadele ve sıkıntı dolu, ama O’nun rızasıyla iç içe, kısacık bir hayat geçirmiş, bu kısa ömründe bize çok ama çok şey öğretmişti

Bizler ise bu kez daha gür sesle, kendimize onun kadar yürekli olma sözü vererek ayrıldık cenazesinden

Cenazesi defnedilirken, kabrinden dışarı sızan nuru gösteriyor birkaç kişi birbirine

Birkaç gün sonra bir tanıdık, annesine; Nurulhak kardeşimizi rüyasında gördüğünü, kendisine Filistin ile ilgili bir CD verdiğini, sohbet düzenlemesini istediğini ve onun: ”Bana ulaşman için adresimi vereyim: Subhaneke Allahumme sokağında oturuyorum

” dediğini ve sokağın ismini iki defa tekrar ettiğini anlatıyor

Bir başka gün, gazetecilere kardeşimizin günlüğünü veren annesine Malatya’dan

taziyeye gelen bir dostu söylüyor “Abla! Rüyamda Nurulhak’ı gördüm

Elinde kahverengi bir defter tutuyordu

Dedi ki: “Benim notlarımı öyle herkesle paylaşmasınlar

” Tüm bunlar Rahman’ın, geride kalanların kalbine ferahlık vermesi belki

Ve belki de onu şehitlerden kıldığının bir müjdesi bize

İyi ki tanıdık NURULHAK’ı

İyi ki onun o kısacık ama hepimize örnek olacak olan yaşantısının küçücük bir bölümüne de olsa şahit olduk

Kendi inancımızı, kendi mücadelemizi, kendi eğrilerimizi ve doğrularımızı tartma fırsatı bulduk onun sayesinde

Allah için nelerimizi feda edebileceğimizi, inancımızı korkmadan nasıl savunabileceğimizi, eziyetlere katlanmayı, tevekkülü ve suskunlun nasıl avaz avaz nasihat verebildiğini öğrendik ondan

Adanmış bir yürek, şehit gibi yaşanmış bir ömür gördük biz onda, bir rüya gibi gelip geçen

Rabb’im, onun gibi hayatımızı Kendisine adamamızı, şehit gibi yaşamayı bizlere de nasip etsin

Amin

Aslında onun arkasından söylenebileceklerin en iyisini annesi söyledi: “Hz

Meryem timsali bir kızdı

İnşallah ona komşu olmuştur

” (Amin

)

ÖZGÜRLÜĞÜN KIZI

Demek gidiyorsun

Git hadi!

Özgürlüğü başörtüsüne nakış nakış işleyen kız

Git!

Daha önce de gitmiştin, kelepçeli ellerinle

Bizi, hani bedel ödemekten kaçanları onursuzluğumuzla baş başa bırakarak…

Git!

Özgürsün artık!

Vermediğimiz mücadelenin ardından ağladığımız gibi, sana sahip çıkamadığımız için de ağlarız biz

Ağlamak yazılı kaderimize, bu topraklara belki de

Sen onurumuzsun, sessiz kız!

Unutma bizi

Eğer buluşursak cennette, öyle çok söyleyeceklerimiz var ki sana

Işıttın yolumuzu Hakkın nuru

GİT!

[Abdullah Bayrak]F

Zehra KALKAN & Abdullah BAYRAK

ALINTIDIR(KUDÜSYOLU)

08-02-2012	#4
Prof. Dr. Sinsi	Yitik Sevdamin Örtülü Çiçekleri (Başörtüsü) Yaş Örtüsü ÖZGÜRLÜĞÜN KIZI (NURULHAK SAATÇİOĞLU RUHU ŞADOLSUN) Beyaz yağan yağmurlar gibi Gülümseyen bir özgürlük düştü çehrene Tekbirle yıkansın diye yumruklar Ölüm dirildi bedeninde Ve beyaz kelebekler uçtu bakışlardan Beyaz yağdı yağmurlar Hatırlatma görevini omuzlayıp Gittin… Kavganda kırılan ruhunu Ölüm kadar büyütüp, serdin önümüze Tutsak örtülerimiz bekleyedursun Sen… Beyaz örtünde özgür ve el üstünde Tutulacağın yerlere:Nur’ul-Hakk olup, parlamaya gittin! ((FZehra Kalkan)) Heyecanlıydık o gün hepimiz Hummalı bir koşturmaca içerisinde dövizlerimizi hazırlamış; basın açıklamamızı yazmış; çiçeklerimizi, balonlarımızı kucaklamış; tanıdık tanımadık herkesi Yenikapı feribot iskelesine çağırmıştık o gün O gün güneş bir başka parlıyordu sanki üzerimizde Gözler bir başka gülüyordu Bir kardeşimiz dönüyordu o gün aramıza Onu hiç tanımamış olsak da; onunla oturup bir bardak çay içmemiş, iki çift laf etmemiş olsak da; gencecik yaşında taşıdığı kocaman yüreğini, kesip sakladığımız gazete kupürlerinden bile fark edebildiğimiz NURULHAK kardeşimizi karşılamaya gitmiştik o gün Annesi ve kardeşlerinin mutluluğunu paylaşmaya, onun mücadelesine şahitlik etmeye, muştusuna ortak olmaya gitmiştik Oysa üzgündü bir tarafımız Zulmün böylesine şahit olmak, kırıyordu zayıf umutlarımızı Gülmek gerekti yine de Onu gülerek karşılamak gerekti Ve o geldi Gözlerini arayıp bulduk kalabalığın içinden Kuşlar kadar özgür değildi belki yine; bedeni artık değilse de, tutsaktı yine örtüsü Oysa o, bizlerden daha sakindi, gülümsüyordu Uzun ve yorucu bir seferden döner gibi değil, zafer kazanarak cepheden döner gibi bulduk onu Öyle ya; o Rabb’e verdiği sözden, tutsaklık pahasına olsun dönmeyecek kadar özgür ruhluyken, biz Biz onu cezaevinden karşılarken, kendi tutsaklığımızı hatırlamış, kendi halimize acımıştık O, inancının bedelini ödemenin haklı gururu içinde vakur ve mütebessimken, bize başımızı biraz daha yere eğmek düşmüştü Ve aramıza katıldı Öyle bir katılış ki; her faaliyette, sabah akşam demeden mutlaka bir görev almaya ve kendisinden istenenin en iyisini, tüm çabasını göstererek yapmaya başladı Belli ki; cezaevi günleri boyunca, mücadelesini çıkınca da sürdürmenin hayalini kurmuştu Yerinden kalkıp, inancına hakaret edenlere bir sloganlık sesini duyurmaya üşenenler bir yana, o; belli ki daha gür sesle zalimlerin karşısına dikilmeye azmetmişti tutukluluk günlerinden kurtulmayı beklerken Önce, düşünce suçluları için düzenlenen bir kampanyanın çalışmalarında; sonra da her türlü program, basın açıklaması, miting, gösteri, stand çalışması, dayanışma gecesi, vs kısacası tüm eylemlerde, ön saflarda görmeye başladık onu Onun katılmadığı bir etkinliğe rastlamaz olduk Fazla konuşmazdı NURULHAK “Kendisiyle on beş günlüğüne umreye gittik Ağzından on beş kelime duymadım” demişti cenazesinde Mustafa İslamoğlu Suskundu, içe kapanıktı, konuşmayı pek sevmezdi Ama o, bu suskunluğuyla çok şey anlatıyordu aslında Onun yaşadıkları, yaşıtlarının sadece kabuslarına girerken; o, sessiz çığlıklarını yurdun en ücra köşelerine duyurmayı başarmıştı Dünyevi lezzetlerden mahrum olmamak adına, Rahman’ın emirlerini çiğneyenlere başkaldırıydı o Sessiz bir başkaldırı…NURULHAK kardeşimiz 1980 yılında dünyaya gelmişti Babası Iraklıydı Küçük yaşta babasından ayrılmış olan annesi Hüda Kaya ve kardeşleriyle birlikte Malatya’ya taşınmışlardı Henüz lise öğrencisiyken, 28 Şubat sürecinin başlamasıyla hayatı birdenbire değişmişti Zulmün ve despotizmin mimarları (ki hesap gününde onlarla görüşeceğiz) derin güçlerle işbirliğine geçmiş ve zulümlerini icra etmeye uğraşıyorlardı Başörtüsünün, Allah’ın emri olduğu gerçeği yok edilmek isteniyordu Yasakçı zihniyet, kollarını yurdun dört bir yanına uzatmış, Malatya’da da baş göstermişti Fakat Müslüman Malatya halkı, bacılarının örtülerine el uzatanlara karşı sessiz kalamazdı 7 Mayıs 1999 tarihinde, büyük bir kalabalık toplanmış ve valiliğe yürümüştü Vali ile görüşülmüş, çeşitli sözler alınarak kalabalık dağılmıştı Fakat yasak icat etmekle doymayan, yasaklara karşı çıkanları cezalandırmakla ancak tatmin olan zulmün önderleri; bu hareketi kabullenememiş ve günah keçileri tespit etmişti: Hüda Kaya ve kızları… İşte NURULHAK kardeşimiz, annesi ve kız kardeşleri Nurcihan ve İntisar ile birlikte, benzer davalara emsal teşkil etme ve zulme karşı çıkanları yıldırma amaçlı, akıl almaz ve adaletin yanından bile geçmeyen bir uygulamaya maruz bırakılmıştı: Gazeteci olarak katıldığı bir eylemden dolayı, önce bu zulüm düzenini “silah zoruyla” değiştirmeye kalkışmaktan (!) idamla yargılanmış; sonrasında da 2911 sayılı toplantı ve gösteri yürüyüşü kanununa muhalefetten 2 yıl 6 ay ceza almış ve bu sebepten, liseyi dahi bitirememişti Gencecik yaşında cezaevleriyle tanışmış, şehir şehir gezdirilmişti Başörtüsünü, inancını, Allah’ın emrini savunduğu için Tıpkı Hz Zeynep’in Kûfe, Şam ve Kerbela’da mahpus olarak gezdirilmesi gibi Onun kaderi de tıpkı Hz Zeynep’inkine benziyordu… Büyüktü o da Zeynep gibi Ve büyüklüğü; inancını, örtüsünü savunmasının, zulme karşı durmasının, düşüncelerinin yanı sıra, takdir-i ilahiye her zaman rıza göstermesinden kaynaklanıyordu Yaşadığı tüm sıkıntılara rağmen, ne kötü bir söz çıkmıştı ağzından, ne en ufak bir isyan ya da endişe belirtisi göstermişti… Tam bir teslimiyet ve tevekküle sahipti İşte buydu onu farklı kılan Hepimizinkinden kocaman yüreğiydiMeşhur bir hadiste buyurulur ki:“Allah-u Teâlâ, bir kulu sevdiği zaman Cibril'i çağırır ve: ‘Ben falanca kulumu seviyorum, onu sen de sev!’ buyurur Cibril de o kulu sever Sonra gök ehline seslenerek: ‘Haberiniz olsun, Allah falanca kulu seviyor, onu siz de sevin!’ der Onu gök ehli de sever Sonra onun sevgisi, yerdekilerin gönüllerine yerleşir” (Sahih-i Müslim)Belki kardeşimiz için de böyle demişti Rabb’imiz Yoksa nasıl açıklarız Türkiye’nin her köşesinden ve hatta yurt dışından, tanıyan-tanımayan herkesin onun için gözyaşı dökmesini Yüzlerce taziye dilekleri Telefonlar… Ve herkese nasip olmayacak kalabalıkta cenazesi… NURULHAK kardeşimiz ayrıca çok fedakar bir yapıya sahipti Cezaevinden çıktıktan sonra, ailece, Bandırma Cezaevinde aynı hücreyi paylaştığı, cezaevinde doğmuş olan küçük bir kız çocuğu için başvuru yapmışlar ve onu yanlarına alarak bakımını üstlenmişlerdi Bu dört yaşlarındaki sevimli ufaklığı hiç yanından ayırmaz, adeta annesi gibi onun her tülü ihtiyacıyla ilgilenirdi Dernek faaliyetlerinden, insan hakları mücadelesinden de kopmak istemeyen NURULHAK kardeşimiz, nereye gitse usanmadan onu da yanında götürüyor, anne şefkatiyle ona sahip çıkıyordu Başkasının çocuğuydu o küçük kız, ama Rahman onun kucağına vermişti işte Bu görevini de hakkıyla tamamladı Hiç şikayetçi olmadanVe bir gün 6 Ağustos 2005 günü, yine bir başörtüsü komisyonu toplantısı için bir aradaydık Onu aramış, nerede olduğunu, toplantıya katılıp katılamayacağını sormuştuk Oysa o, cezaevinde kalırken edindiği dostlarının ziyaretine gitmişti Bandırma’ya Telefonu o değil, başkası açmıştı bu kez Onun Rabb’e kavuştuğunu duyurdular bize Yüreğimize bir bomba düştü Gece çöktü üzerimize… Bir araba, rüzgarın etkisiyle savrulmuş, ona çarpmış ve sanki yok olup gitmişti demek Kardeşimiz yere uzanmış, ruhunu teslim etmişti hemen oracıkta Yağmur tüm şiddetiyle yağıyordu Sanki gök delinmişti… Belki gözlerimizden akan yaşlar görünmesin diyeydi Belki de gök gerçekten ağlıyordu ardından… “Gök ve yer bile ağlamadı onların ardından”(44/29) diyor ya Kur’an, helak olan Firavun kavminin ardından… Kardeşimizin ardından bizim gibi gök de hüngür hüngür ağlıyordu işte Cenazesinde, sıkışan yüreklerimizi bir araya getirip, Metin Yüksel’in şehit düştüğü, nice şehitleri uğurladığımız Fatih Camii’nde toplandık Yine ön safta, yine sorumluluklarımızı bize hatırlatmak için görev başındaydı Son göreviydi bu kez yerine getirdiği Bu kez, cezaevinden onu karşılamaya gider gibi şen değildik hiçbirimiz, ve gök o günkü gibi gülümsemiyor, ağlıyordu için için Oysa o yine vakur, yine en sevdiği başörtüsü üzerinde, yine sessiz bir çığlık olmuş, yine bize bir mesaj veriyordu her zamanki suskunluğuyla Ölümü hatırlatırken, yaşantısına şahit kılıyordu bizleri Ve bu kez, demir parmaklıkların ardına yolcu eder gibi değil, özgürlüğe uğurladık onu Hak ettiği özgürlüğü kana kana içsin, İlahi adalete korkmadan sığınsın, hepimizin adına zalimleri O’na şikayet etsin diye Tekbirlerle, dualarla, ıslak bakışlarımız ve yüreğimize oturan kanla beraber uğurladık onu O Rabb’e yürümüş, yaşantısını belgelemişti Mücadele ve sıkıntı dolu, ama O’nun rızasıyla iç içe, kısacık bir hayat geçirmiş, bu kısa ömründe bize çok ama çok şey öğretmişti Bizler ise bu kez daha gür sesle, kendimize onun kadar yürekli olma sözü vererek ayrıldık cenazesinden Cenazesi defnedilirken, kabrinden dışarı sızan nuru gösteriyor birkaç kişi birbirine Birkaç gün sonra bir tanıdık, annesine; Nurulhak kardeşimizi rüyasında gördüğünü, kendisine Filistin ile ilgili bir CD verdiğini, sohbet düzenlemesini istediğini ve onun: ”Bana ulaşman için adresimi vereyim: Subhaneke Allahumme sokağında oturuyorum” dediğini ve sokağın ismini iki defa tekrar ettiğini anlatıyor Bir başka gün, gazetecilere kardeşimizin günlüğünü veren annesine Malatya’dantaziyeye gelen bir dostu söylüyor “Abla! Rüyamda Nurulhak’ı gördüm Elinde kahverengi bir defter tutuyordu Dedi ki: “Benim notlarımı öyle herkesle paylaşmasınlar” Tüm bunlar Rahman’ın, geride kalanların kalbine ferahlık vermesi belki Ve belki de onu şehitlerden kıldığının bir müjdesi bizeİyi ki tanıdık NURULHAK’ı İyi ki onun o kısacık ama hepimize örnek olacak olan yaşantısının küçücük bir bölümüne de olsa şahit olduk Kendi inancımızı, kendi mücadelemizi, kendi eğrilerimizi ve doğrularımızı tartma fırsatı bulduk onun sayesinde Allah için nelerimizi feda edebileceğimizi, inancımızı korkmadan nasıl savunabileceğimizi, eziyetlere katlanmayı, tevekkülü ve suskunlun nasıl avaz avaz nasihat verebildiğini öğrendik ondan Adanmış bir yürek, şehit gibi yaşanmış bir ömür gördük biz onda, bir rüya gibi gelip geçen Rabb’im, onun gibi hayatımızı Kendisine adamamızı, şehit gibi yaşamayı bizlere de nasip etsin AminAslında onun arkasından söylenebileceklerin en iyisini annesi söyledi: “Hz Meryem timsali bir kızdı İnşallah ona komşu olmuştur” (Amin) ÖZGÜRLÜĞÜN KIZI Demek gidiyorsun Git hadi! Özgürlüğü başörtüsüne nakış nakış işleyen kız Git! Daha önce de gitmiştin, kelepçeli ellerinle Bizi, hani bedel ödemekten kaçanları onursuzluğumuzla baş başa bırakarak… Git! Özgürsün artık! Vermediğimiz mücadelenin ardından ağladığımız gibi, sana sahip çıkamadığımız için de ağlarız biz Ağlamak yazılı kaderimize, bu topraklara belki de Sen onurumuzsun, sessiz kız! Unutma bizi Eğer buluşursak cennette, öyle çok söyleyeceklerimiz var ki sana Işıttın yolumuzu Hakkın nuruGİT![Abdullah Bayrak]FZehra KALKAN & Abdullah BAYRAK ALINTIDIR(KUDÜSYOLU)