Ehl-İ Sünnet Kasîdesi

İslâmiyyete uyan kimse, anladım olur şâdümân,

Ne yazık, ömrü uçurdum, ye’is çökdü, her tarafdan,

Keşki, Kur’âna uysaydım; olurdum, ebedî sultân,

Dünyâya mâlik olsa da; kalmıyor insân bî pâyân!


Hani Dârâ ve İskender; hani Roma, hani Yunan?

Hani Nemrud, hani Fir’avn; hani Kârun, hani Hâmân?

Hani Cengiz, hani Hitler! nesi kaldı, zikre şâyân?

Edison, Markoni, Pastör, âhıretde bulmaz ihsân!


Dünyâya fayda verenler; sanma olur, kâmil insan!

Yılandan tiryak yapılır; zehir olur ba’zan derman!

Sakın bakma görünüşe, insanın kemâli, îmân!

Îmân eden, tenbel olmaz; çalışınız! diyor Sübhân,


Tenbeli ve gericiyi; zem etdi Nebiy-yi zîşân,

Bir hadîsde buyurdu ki (Rabbe mahbûbdur, çalışan!)

Rûhu da,düşünmek lâzım;hep bedeni besler,hayvân!

Bu bedenin sağlamlığı; geçer, sanki âb-ı revân!


Evet, beden lâzım, çünki; odur, rûhumuz taşıyan

Her birin korumak gerek, böyle olmalı, müslimân!

Nebiyyullah, boş durdu mu? İyi düşün, eyle iz’an!

Eshâbın hepsi olmuşdu; sulhda üstâd, harbde arslan

devam edecek