Ehl-İ Sünnet Kasîdesi

Müslimânlar üzülmesin; Kur’ânı hıfz eder Deyyân!

Târîhde hep böyle oldu; küfrde geldi, Peygamberân,

Dünyâyı zulmet basınca; doğar idi şems-i tâbân,

Şimdi de hidâyet şemsi; doğacak, Anadoludan!


Hidâyete ermek için; Habîbullah, verdi imkân!

Habîb ne demek? Düşünse; kemâlini anlar, insân

Yâ Rab! büyük nebîdir O; köleleri, olur sultân!

Bir kalbe sevgisi dolsa; eder envâr, ondan feyzân


Niye görünmüyor o şems? A’mâ olmuş, bütün cihân,

Sonsuz ni’met,büyük şeref;Onu sevmekde,bîgümân

Onun sevgisine vallah; mâlım, cânım olsun kurbân!

Şekerin tâdını bilmez; ağzına koymıyan bir ân


Günâhkârım, yüzüm kara;fekat kalbim,aşkla lem’ân

Aşkîle pek çok yaş dökdüm; şâhiddir, hâk-i Erzincan!

Bu sevgi, cürme son verdi; hâlim oldu, nâle figân

Bilinmez son nefes, ammâ; se’âdete budur nişân!


Ni’met, Onu sevmek imiş; oldu bana şimdi ıyân!

Habîbin yanında olsun; bu aşkı bizlere sunan!


1960 Mîlâdî

1380 hicrî


Erzincan

01-TAM LMHL SE'DET- EBEDYYE