Ummanında Kaybolduğum Nursun

Umma nında Kaybolduğum NURSUN

Mecnun un Leyla da aradığı, yandığı,

Çöllerde kana kana yudumladığı Senin sevgindi

Annesiz bir çocuğun Anne diye uzandığı,

Babasız gecelerde Baba diye andığı Sensin

Soğuk ve insaf bilmez yanlızlıklarda hangi hasta vardır ki;

Gözyaşı döksün de o yaşlar senin avucuna damlamasın?

Hangi masum,hangi mazlum vardır ki ?

O merhamet deryası yüreğini sığınak yapmasın

Ey Sultan-ı Levlâk! Kardanadamıyla güneşe çalım satan

Bir çocuğa bakar gibi baktın bize

Sağnak yağmur altında ateş yakan bir yolcuyu

İzler gibi izledinBilmiyorlar Allah ım dedin;

Bilselerdi yapmazlardı

Herşeyin önü O ndan sonu O na;

Varlıklar adedince Selam Sana, Sâlât Sana

Ummanında Kaybolduğum Nursun

Her akşam gurûbla ayrılan heyecanın kucağında görünensin

Bırak Kırk İkindi yağmurları saçlarında gezinsin

Sensizlikten yorgun düşmüş bakışları avuçlayıp

Semaya ser ve öylece kal

Sığındığın Rahman ın Sırdaşı Olarak

Ben geçici hazların sardığı bedenimde

O beden tabutunun en derininde

Nefsimin esiriyimAma SEN :

Ummanında Kaybolduğum Nursun

Azaba ramak kalmış şu dakikalarda

Beni Hayalinle korursun

Aranan yine SENSİN Saikalarda,

Kutsî perdelerin kalktığı anlarda,Özlemimsin SEN

Ummanında Kaybolduğum Nursun

Gölgen vurur düşlerimin yazgısına

Ben O Nurla Kutsîliği tadarım

Yüzümde meltemlerden arda kalan serinlik,

Muhabbet; sabahlayan hislerimin en ücra köşesinde

Düşmanım benlik; yalnızca bir benlik

Yoluma set çeken ve SENİNLE kaybolan basitlik

Düşündüğünü zincire vuran benim

Şafakla kaybolan benim

Ve ellerim SANA uzanır

Ey Sultan-ı levlâk!

Düşmanını elleriyle besleyen bir insana bakar gibi baktın bize,

İlâcını ateşe atan bir hastayı izler gibi izledin

Bilmiyorlar Allah ım dedin,bilselerdi yapmazlardı

Herşeyin önü O ndan sonu O na

Varlıklar adedince selam SANA, sâlât SANA:


SEN İÇİMDE YANAN TATLI BİR KORSUN,

VE SEN UMMANINDA KAYBOLDUĞUM NURSUN


Dursun Ali Erzincanlı