|
Prof. Dr. Sinsi
|
Bir Hattatin Yazilmamiş Günlüğü
BİR HATTATIN YAZILMAMIŞ GÜNLÜĞÜ
Bana adını yazmak düşmüş bu beyaz kağıtlara ey sevgili
Adını yazmak;
Rezzak-ı alemin gönüllerin gergefine
ebem kuşağı renkleriyle nokta nokta, harf harf işlediği adını
Adını yazmak ,
Adem'in müjdelediği,
Bahira'nın beklediği
“Veda Tepesi'nden doğan ay” gibi
“İsmuhû Ahmet” deryasının dalgalarının parlattığı adını
Adını yazmak,
Gemisinde Nuh'un
Süleyman'ın rüzgarlarında
Cömertliğinde İbrahim'in
Teslimiyetiyle İsmail'in
Yunus'un balığıyla
Yakub'un Külbe-i Ahzân'ında
Yalnızlığının kuyusunda Yusuf'un
Mizmarlarıyla Davut'un
Musa'nın “Yed-i Beyzâ”sıyla
Meryem'iyle İsa'nın
Adını yazmak
Adını yazacak olmamdandır titreyişlerim
Yüreğimde,
Bu hep taze,
Bu hep buruk ürperiş ondan
Kalemimdeki, divitimdeki heyecan
Kağıdımdaki intizar,
Mürekkebimdeki
Sönmek bilmez yangını vuslat ateşinin hep bundan
Bana adını yazmak düşmüş bu beyaz kağıtlara ey sevgili
Yani ki seni yazmak
Sevda tohumunun çatladığı,
Tutku filizinin boy attığı,
Sadakat meşalesinin yandığı
Evlerin en güzeli
Erkam'ın Evi'yle seni yazmak
Seni yazmak
“And içeriz”
“Sevinçte ve tasada,”
“Sıkıntıda ve rahatlıkta”
“Seninle birlikte olacağımıza and içeriz” diyen
Akabe erlerinin parmaklarıyla seni yazmak
Sürekâ'nın geri dönen atının tutkusuyla seni yazmak
“Sen güneşsin,”
“Sen aysın,”
“Sen nur üstüne nursun” diye ağlayan
Ensar'ın bekleyişleriyle seni yazmak
Seni yazmak
Bedir kuyularında bıraktığın umut güneşiyle
Seni yazmak
Uhud günü sevdasıyla Hamza'nın,
Seni yazmak
Hendekleriyle Selman'ın ,içine sabrı,
içine sevdasını doldurduğu hendekleriyle
Huneyn'le seni yazmak,
Tebuk'le, Mute'yle seni yazmak
Zeyd'in sadakati,
Cafer'in özlemi,
Abdullah'ın tereddüdüyle seni yazmak
Ne zaman ismin için kağıda, kaleme sarılsam
Kuşlar gelir pencereme seslenirler;
“Yaz , yâ Habîballah”
Güvercinler gelir Sevr'den kopa kopa,
senin hasretinle derler ;
“Yaz, ya Hâtemü'l-Enbiyâ”
Örümcekler sökün eder odama,
çığlık çığlık, haykırırlar;
“Yaz, Ahmed-i Mahmud-u Muhammed Mustafa”
Bana adını yazmak düşmüş bu beyaz kağıtlara ey sevgili
Adını yazmak
Sabır hamuruna umut diye kattığım adını,
Şefaat göğünde sığınıp sevgine kanat diye taktığım adını
Ümmü Hani'nin evinden Sidre'ye kadar
“Ümmetim”,“Ümmetim” diye feryadınla tanıdığım adını
Adını düşündüğüm her lahzada içimde,
Binlerce Bahira yürür uygun adım,
aydınlatmak için
Seher ufuklarının karanlığını senin aydınlığınla
Binlerce Addas yürür gelir
Taif'den, tâ gönül evime
Hepsinin dudaklarında,
“Sen sen öyleyse peygambersin” mırıltısı
Adını düşündüğüm her lahzada
Bir “Hayber'in Aslanı” düşer yadıma
Bir “Dostların En Sadık Olanı”
Bir “Timsali Adaletin”
Bir “İki Nur Sahibi” düşer yadıma
Bana adını yazmak düşmüş bu beyaz kağıtlara ey sevgili
Şu çizgi; Senin hicretini anlatmak içindir
Şu nokta; Uhud'da yüreğinden bir parça Hamza'nın
Şu halka; Sevr'de yüzüne düşen iki damla gözyaşından hani o sıddık olanın can elması
Şu yukarı çizgi; Öfkesi Ömer'in, şu iniş; “Sana inandım” diyen sükûneti
Şu uzaklarda kalan çizgiler, noktalar;
Senin barış günü, “bize artık burada kalacak ev mi kalmıştır” derken yaşadığın mahzunluğun
Şu gül senin adındır ya Rasulallah
Şu ortaya çıkan yazı senin gülcemalin, alemlere rahmet olarak yaratılışının
İşte nakşediyorum ,
İşte yazıyorum adını, titreyen paramparça bir yürekle
İşte yazıyorum adını,mahcupluğuyla senden utanmanın
İşte,
İşte yazıyorum adını, bu beyaz kağıtlara
Herkes öyle sanıyor,
Herkes adını bu beyaz kağıtlara yazdım diye biliyor,
-Anam babam sana feda olsun ya Habiballah-
Ben aslında senin adını kağıtlara değil,
harf harf, lime lime,nokta nokta,
Kalbime Kalbime yazıyorum
MUSTAFA HATİPLER
|