Hüzünlerde Aglamak...

HÜZÜNLERDE AĞLAMAK


Mesafeler koyduk araya

Kapattık kapılarımızı dostlarımıza

Bir merhaba demek için girmeleri gerekti sıraya



Ne kadar hasrettiler bir dost sese

Paylaşamadık o en coşkulu anlarını , seveceğimiz yanlarını



İnsanın öyle anları vardır ki tarif edilemez duygular yaşar

Sevinir,duygulanır, hüzünlenir ve tam bu esnada kabaran duyguları

paylaşacak bir dost arar O anda bir dost yüze ne kadarçok

ihtiyaç duyar Ama genellikle bu dost yüzler bulunamaz Çünkü bütün

dostlar o anda meşguldürler Büyük işler peşindedirlerMaddeselleşen

dünyada madde peşinde koşturmaktan dostlara zaman kalmaz Dostları

dinlemeye vakit bulamayızİşte böylece paylaşılmayı bekleyen

duyguları paylaşamadan içimize atarız ya da doğmadan boğarız o

duygularıBen genellikle paylaşılmayı bekleyen duygularımı son

haddine kadar saklarım ola ki paylaşacak bir dost bulurum ümidiyle

Dostlarımıza karşı kapılarımız sonuna kadar açık olmalı

Dostlar istedikleri an bizi bulmalı, bir merhaba demek için günlerce

peşimizden koşmamalıİnsanın her zaman sıcak bir dost sesine ihtiyacı vardır


Görüşürüz ya salı ya çarşamba günü diye diye

Kaçırdık nişanı, düğünü

Hayat denen suyun akışında birlikte çağlayamadık"


Peki bizler niçin vardık? Dostlarımızın en mutlu günlerinde

yanlarında olamadıktan sonra Çoğu zaman bir kart ya da telgraf

göndermekle yetindik düğün, nişan davetlerineVe hep şöyle

yazdık: "Yoğun işim nedeniyle, daha önceden planlanan program

nedeniyle davetinize icabet edemiyorumSiz değerli dostlarıma

mutluluklar dilerim" Evet dostlara böyle mekanik, solgun cevaplar

mı vermeliydik? Halbuki o sıcak dostlarımız bizleri aralarında

görmekten ne kadar mutlu olacaklardı Hatta bu kıymetli anları güzel

bir fotoğrafla ölümsüzleştirip ömür boyu minnetle anılma şerefi elde

edecektik


Gerçek dostların yanında değilken, onların davetlerine gidemezken

neler yaptık peki? Menfaatler uğruna hep gülücükler dağıttık

başkalarına içimizden gelmeye gelmeye Zamanla öyle oldu ki bu sahte

davranışlar bizi de sahteleştirdiAma işin acı tarafı bu durumun

farkında bile değildik


Ölümlerini bile geç duyduk da vaktinde ağlayamadık


Yıllar önce bir yarım ekmeği bölüştüğümüz dostlar hastane

köşelerinde ya da evlerinin bir kıyısında günlerce dost bir yüz

aradılarSıcak bir ses beklediler Bir merhaba eden olur mu diye hep

dost yolu beklediler Haberimiz bile olmadıDuymadık, duyamadık

Çünkü dostları zaman zaman arayıp da halini hatırını sormayalı yıllar

oldu Ajandamızdan adları bile silindi çoklarının


Dostlar bir gün bu dünyayı terkettiler Ölümlerini bile duyamadık Son görevimizi hakkıyla yerine getiremedikCenazelerine gidip de

tabutlarına dokunamadık Bir gül koyup ağlayamadık İki damla göz

yaşı akıtıp geçmiş günleri yad edemedik bile


Fakat şunu hiç düşünmedik Yarın bu sonsuz yolculuğa bizi de böyle

yapayalnız uğurlayacaklar

işte


Bu hikaye hem acı, hem uzun

Selam vermeden geçiyoruz artık yanından komşumuzun


Hani bizim bir sözümüz vardı? " Komşu komşunun külüne muhtaçtır"

Bırakın külüne muhtaç olmayı artık görmüyoruz bile Herkes

olabildiğince kabuğuna çekilmiş Selam vermemek için yollar

değiştiriliyor ya da yanınızdan öylesine geçip gidiyor insanlar


Oysa biz birbirimiz için vardık


İş deyip, çalışma deyip huzuru bahane edip, ekmek parası deyip

uzaklaştık dostlardan Ama şunu unuttuk: Bütün kapılar aslında kendi

yüzümüze, kendi üzerimize kapandı Şimdi bu kapıları açacak bir dost

arıyoruzGeç farkettik taşın sert olduğunuVe asla bu kapıları açacak

birini bulamayacağız Çünkü, biz kapıları içten kapattık Anahtarı

içerde Ancak kendimiz açabiliriz Nasıl mı? En yakınımızdaki bir

dosta merhaba demekle, bir gülümsemeyle

Haydi hemen şimdi bir kez deneyin

Göreceksiniz işe yarayacakEvet tüm dostlara merhaba

Hayatı paylaşmak dileğiyle

SELAM VE DUA İLE GÖNÜL DOSTLARIM

__________________