Korkma!

şehadetgülü´isimli üyeden Alıntı

Cehennem olsa gelen, göğsümüzde söndürürüz,
Bu yol ki Allah yoludur, korku bilmeyiz, yürürüz!
Düşer mi tek taşı sandın namus ocağının?
Meğer ki savaşa giren son er şehit olsun
Şu karşımızdaki mahşer kudursa, çıldırsa;
Denizler ordu, bulutlar donanma yağdırsa;
Bu altımızdaki yerden bütün yanardağlar,
Taşıp da kaplasa afakı bir kızıl sarsar;
Değil mi cephemizin sinesinde iman bir;
Sevinme bir, acı bir, gaye aynı, vicdan bir,
Değil mi cenge giden Çerkes’in, Laz’ın, Türkün,
Arab’la, Kürd ile bakidir ittihadı bugün;
Değil mi sinede birdir vuran yürek… Yılmaz!
Cihan yıkılsa, emin ol, bu cephe sarsılmaz!
Nasıl ki yarmadan afakı pare pare düşer,
Huda’yı boğmak için saldıran Cünun-i beşer;
Nasıl ki nur-i hakikatle çarpışan evham;
Olur şerare-i gayretle akibet güm-nam,
Şu karşımızdaki mahşer de öyle haşrolacak
Yakında kurtulacaktır bu cephe…
Kurtulacak…
Demek yıkılmayacak kıble-gâh-ı amalim…
Demek ki ölmüyoruz…
Haydi, arkadaş gidelim!







allah razı olsun kardeşim emeğinize yüreğinize sağlık
iki yıl önce çanakkalede bulunmuştum abidelere gittik
inanılmaz manevi bir ortam vardı zaten insan orda yürürken
yere çekinerek basıyor acaba şehit varmı buralarda diyorsunuz
maalesef insanlar oralardaki şehitlerin varlığını görmezden gelir hale gelmişler
Ben çok üzüldüm denizden çıkıp bikiniden bozma kıyafetlerle abidelerde geziyor bir gün toprağın altına kendilerinin de gireceklerini hiç tasavvur etmiyorlar şiirinizi okuyunca o günler geldi aklıma paylaşmak istedim
selametle kalın