Yalnızlık Yazgıda Dövmedir...

Yalnızlık yazgıda dövmedir…

Ne yapsan çıkaramazsın

çoğul yaşar, tekil yaşlanırsın

yalnız kalmazsın

senin için ölecekler vardır ama,

can çekişirken bir yazgındaki dövme kalır eceline seyirci

ve kalabalık bir yalnızlık özletir yalnız bir yalnızlığı…

çok özneli, hiç yüklemli bir tümce gibi kalakalırsın

hiçbir dilbilgisi kifayet etmez seni tamlamaya


Yalnızlık yazgıda dövmedir…

Ne zaman ağlayacak olsan, kapanır emrine amade göller

içinde kendini boğacağın okyanuslara dönüşür üç beş damla yaş

silinse bir şefkatli sesle, kimse boğulmayacaktır oysa

Boğulmasa, ağlamayacaktır

ve ağlamasa boğulmayacak…


Yalnızlık yazgıda dövmedir…

Ne zaman haykırmak istesen,

parça tesirli bir sükut bırakır sessizlikten en korkan yanına

her susuş, şamar şamar iner korkularına

ağzı burnu kan içinde,

dudağı patlamış bir teslim oluşla çökersin dizlerinin üstüne

sağır odalarda bıraktığın umutların duymaz seni

tutmaz ellerinden

dizlerinin üstünde kalakalırsın…


Yalnızlık yazgıda dövmedir…

Siner yüreğinin mahzenlerine

Küf kokulu öyküler işler gergefine

Söküp atamazsın

öyle ki, özüne bile yaban kalır yalnızlığın

teselli etmek için sarılmaya kalksan kendine,

felçli bir isyanla düşer kolların

buğulu bir bakış bırakırsın sırrını s-aklayan aynalara

anlamışsındır artık

kendine bile yar olamazsın…


Yalnızlık yazgıda dövmedir…

Ne bir ses, ne bir ten, ne bir dokunuş

Silemez yazgına nakış nakış işlenenleri

ecel gibi beklersin önceleri bir neşteri

kazısın, söküp alsın istersin

sustursun bu tek sesli koroyu

kuytularda yankılanmasın istersin suskuların

cılız bir haykırıyla tutunursun yazgına uzanana

bir bakarsın, avuçlarında sımsıkı tuttuğun yalnızlığın

kaçarken kendinden, sana çıkar çıkmazların

Sen yazgına, yazgın yalnızlığa yar…


Bir kez daha anlarsın

Yalnızlık yazgıda dövmedir!

Söküp atamazsın

alıntı