Yâd-İ Cemîl

Sohbet hocamız İbrahim Kuzi tarafından yazılmış olan bu şiir,

Sızıntı dergisinin 386 sayısında yer almaktadır


Emanetin başım-gözüm üstüne

Ruhunla önümüzde koş sen yine

Gözyaşından su damlat güllerine

Arayı uzatma gel Hacı Ata


Derdini yüreğine mâl etmiştin

Hiçbir şeye takılmadan gitmiştin

Sıcağınla buzları eritmiştin

Yüzleri okşayan yel Hacı Ata


Sefer dedin yâd ellere koşturdun

Yaşına bakmadan en önde oldun

Gayretliydin, çok geç kaldım diyordun

Gürül gürül akan sel Hacı Ata


Sayende yeşerdi umutlarımız

Şenlendi evimiz, ocaklarımız

Gönül sarayındaki baş tacımız

Herkese uzanan el Hacı Ata


Yüreğin ıtırlı, koku salardın

Gece gündüz davam deyip ağlardın

Hançer vurup yüreğini dağlardın

Derdin derdimizdir bil Hacı Ata


Sevdan burçlarda dalgalanan bayrak

Ayırmazdın giderdin yakın-ırak

Uğradığın yerler olmadı çorak

Biterdi her dâim gül Hacı Ata


Ötede kavuştun sevdiklerine

Canına can katan bildiklerine

Kim şakıyacak bilmem ki yerine

Seherde öten bülbül Hacı Ata


Neyin varsa bavuluna koymuştun

Hak yolda deli-divane olmuştun

Ne darılmış, ne bıkmış-yorulmuştun

Allah'ı anlatan dil Hacı Ata


Göçüp gittin dostların boynu bükük

Bize ağır geliyor inan bu yük

Gönül saraylarımız yıkık-dökük

Gözümden yaşları sil Hacı Ata