Kahraman Tazeoğlu Şiirleri

Unutulmuş Yaralarıma Tuzdur Adın
Kavgadır Kalbimin Gözündeki Fer
Bir Devrimin Eskimiş Yüzüyüm Derinimde Puslu İhtilaller
Yanmış Süt Kokulu Sabahların Eşiğinde Bekleyen Gece!
Bana Göz Kırpıyor Kalabalık Yalnızlığım Şimdi Arsızca Fütursuzca
Kimi Nerde Arayacağımı Sordum Mavi Gözlü Hüzne
Dedi “Geç! Aşkı Geç!”
Geçemedim

Yedi Geceyi Geçtim Yedi Güvercin Vurdum Yedi Yıldız Biçtim Yedi Nehir İçtim Yedi Dağ Ezdim Yedi Yemin Verdim Yedi Gül Derdim Ve Yedi Kez Titredim Bakışlarının Sırtında
Bir Eren Geçiverdi İçimden O Vakit Dedim “Kimi, Nerde Arayayım?!”
Dedi “Vur! Aşkı Vur!”
Vuramadım


Bir Tutam Hayat Buldum Kokmuştu Çekilmişti Bütün Suları Unutulmuştu Bütün Sözler
Ve Sanki Görmek İçin Kapanmıştı Gözlerin Ayağına Ölüm Ölüm Kör Müydü?
Bir Cebinde Birikmiş Kan Buldum Kullanılmış Hayatın Alıp Bağrıma Bastım Sonra Biraz Daha Yokladım Ve Bir And Buldum Sol Dikişte Dedim” Kimi, Nerde Arayayım?!”
Dedi “Sök! Aşkı Sök!”
Sökemedim

Bir Şiir Yazdım Kalbine İçinde Kalbin Hiç Geçmedi Bir Çığlık Çığırdım Utancın Yüzüne Karanlık Çatladı Kalbin Issızlığına Yağmur Gibi Düşürdüm Şimşekleri Ve Gözlerime Çark Ettim Karabasanları Bir Elimi Sana Verdim Ötekini Aramadım Bile Bir Yangın Geçiverdi Yamacımdan Dedim “ Kimi, Nerde Arayayım?!”
Dedi “ Kır! Aşkı Kır!”
Kıramadım


Eşkıya Bir Kahır Biçti Ömrümü
Sonrasında Canhıraş KavgalarKüskün Ölümler
Aynı Yollardan GeçtimFarklı Sehpalarda İdam Edildim
Ve Unutmanın En Deli Yükünü Taşıdım Ben, Sözlerinin Kahpe Yüzünde!!!
Yalanın Ve İhanetin İnsafsızlığı Bendeydi
Benden Soruldu Uykusuzluğun Yük Olduğu Gecelerin Hesabı!
Aşkı Geçemedim, Vuramadım, Sökemedim, Kıramadım!!!
Kendime Kaldım Kendimi Topladım Tuttum Elimden Bağladım Gözlerimi
“Aşk!” Dedim Attım İçime Seni
Sonrası Kimsenin Kalbini Meşgul Etmeyecek Kadar Basit:
İçimde Bir Sen Aşk İçinde
İçimde Bir Ben Bir Sen İçinde
İçimde Bir Biz Bin Hiç İçinde


Sırrın Kalemine Perde İndirdim
Ve Ben Bir Kez Daha Ye-Nil-Dim!!!

Kahraman Tazeoğlu