Üstad Mehmet Akif Ersoy

Mısır yılları ve vefatı

Millî Mücadele’nin manevi cephesinin bu büyük kahramanı bir müddet sonra, müşfik dostu Abbas Halim Paşa ile birlikte, Mısır’a çekilir Kahire’nin Hilvan Köyünde on bir sene inziva hayatı geçirir Mehtaplı gecelerde Nil kenarında şiirlerini okur Ehramlar önünde Firavun’un yüzüne silleler savurur

Hilvan bahçelerinde Buda’nın ve öğrencilerinin heykelleri karşısında tefekküre dalar Mesnevî ney’inden Mevlâna’nın hicranlarını dinler Kur’an tercümesini bitirir Mısır Milli Eğitim Bakanlığı tarafından Mısır üniversitesine edebiyat profesörü olarak görevlendirilir Nihayet hastalanır Memleketine dönmek iştiyakı artar Artık Mısır’da duramaz olur Bir gün hasta bir halde meçhul şehirde abide diktiği çanakkale’den geçer ve istanbul’un minarelerini görünce gözyaşları sel olur, akar Canlı bir cenaze halinde vapurdan hastaneye nakledilir istiklâl Marşı şairinin vatana döndüğünü haber alan bütün dostları, edibler, şairler, yazarlar, gazeteciler, profesörler, üniversiteli gençler akın akın özlemle, hasretle ziyaretine koşarlar Bu candan sevgi onu çok duygulandırır Sonra Alemdağı’na, çok sevdiği Prens Halim Paşa’nın köşküne gider Bir müddet orada haşmetli çamların serin gölgeleri altında sayılı günlerini geçirir

Her gün Kur’an okumak alışkanlığında olduğu için Kur’an dinlemek ihtiyacı vardır En meşhur hafızlar her gün gelip ona Kur’an okurlar Âkif ise huşu ile dinler Memleketin en kıymetli üstadları tedavisine ihtimam gösterirler Hastalığına (Siroz= Dumûri kebed teşemmuu) çare bulamazlar istiklâl şairi yavaş yavaş erir, bir deri bir kemik kalır Nihayet bir gün söner 27 Kanunu evvel 1936/27 Aralık 1936 Pazar günü güneşin batımına müteakip Akşam saat 19,45’te, 63 yaşında olduğu halde bu fâni âleme veda eder Cenazesi Beyazıt’a getirilir; üniversite gençliği tabutunu karşılar ve al sancaklara sarar Görülmemiş bir samimiyet ve sevgi sağanağı ile tabutu eller üzerinde üniversiteli gençler tarafından Edirnekapı’ya kadar taşınır ve son yolculuğuna gözyaşları arasında uğurlanır