Tâhâ-İ Hakkârî

TÂHÂ-İ HAKKÂRÎ

Anadolu'da yaşayan büyük velîlerden Silsile-i aliyye adı verilen, insanlara İslâmiyetin emir ve yasaklarını anlatarak onların dünyâda ve âhirette seâdete, mutluluğa kavuşmalarına vesile olan büyük âlim ve velîlerin otuz birincisidir Peygamber efendimizin neslinden olup Seyyid Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerinin on birinci torunudur Babası Seyyid Molla Ahmed bin Sâlih Geylânî'dir Şihâbüddîn, İmâdüddîn, Kutbü'l-İrşâd vel-medâr lakaplarıyla ve Hakkârî nisbesiyle meşhûrdur Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî hazretlerinin halîfelerindendir Doğum târihi bilinmiyor 1853 (H1269) senesinde Şemdinli yakınındaki Nehri'de vefât etti Kabri orada olup ziyâret edilmekte, feyz ve bereketlerinden istifâde olunmaktadır

Asil ve temiz bir âileye mensûb olan Seyyid Tâhâ-i Hakkârî'de çocukluğunda büyüklük ve olgunluk halleri görülür, zekâ, istidât, vekâr ve heybeti ile herkesin dikkatini çekerdi

Onu her gören ilerde pek büyük bir zât olacağını söylerdi Küçük yaşta Kur'ân-ı kerîmi hatmetti ve ezberledi Sonra ilim tahsîline başladı Süleymâniye, Kerkük, Irak, Erbîl, Bağdat gibi ilim merkezlerine giderek şöhretli âlimlerden, tefsîr, hadîs, fıkıh gibi zâhirî ilimleri, zamânın fen ve edebiyât bilgilerini öğrendi

Seyyid Tâhâ, daha ilim talebesi iken, bir gün Bağdât'a yakın bir yerde, çok küçük bir akarsudan abdest alıyordu Arkadaşları; "Bu su çok azdır, bununla abdest olmaz" deyince; "Bu, mâ-i câridir, yâni akar sudur Dînimizde bununla abdeste izin vardır Siz ilim talebesisiniz, bunları bilirsiniz Sonra bu suda balık bile yaşar" buyurdu ve elini orada biriken su birikintisine sokup çıkardı Arkadaşlarına uzatarak; "Bakın bu suda kocaman balıklar yaşamaktadır" deyip elindeki balığı gösterdi Bu büyük kerâmeti gören arkadaşları; "Bundan sonra sen ne yaparsan yap, bir daha sana îtirâz etmeyeceğiz" dediler

Hicrî on üçüncü asrın kutbu olan Mevlânâ Hâlid, Hindistan'a giderek, Gulâm Ali Abdullah Dehlevî'nin huzûru ile şereflenip, lâyık ve müstehak oldukları fazîlet ve kemâlâtı aldı Sonra, Allahü teâlânın kullarına doğru yolu gösterip Hakk'a kavuşturmak için vatanına döndü Her taraf, Mevlânâ'nın kalbinden saçılan nûrlarla aydınlanmaya başladı Bu sırada arkadaşı olan Seyyid Abdullah da Süleymâniye'de bulunan Mevlânâ'yı ziyârete gitti Sohbetinde bulunarak, kemâle geldi ve halîfe-i ekmeli yâni en olgun halîfesi oldu Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî'ye, birâderinin oğlu Seyyid Tâhâ'nın, hârikulâde ve yüksek istidâdını anlattı Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî hazretleri de, bir daha gelişinde, onu berâber getirmesini emir buyurdu Seyyid Abdullah, ikinci ziyâretlerinde yeğeni Seyyid Tâhâ'yı da götürdü Mevlânâ hazretleri, Bağdat'ta Seyyid Tâhâ'yı görür görmez, hemen Abdülkâdir Geylânî hazretlerinin kabr-i şerîfine gidip, istihâre etmesini emretti Seyyid Tâhâ da kabre gidip istihâre etti Ceddi Abdülkâdir Geylânî hazretleri, Allahü teâlânın izniyle kabr-i şerîfinden kalktı ve onu çok iyi karşıladı Sonra; "Benim yolum büyük ise de, şimdi ehli kalmadı Mevlânâ Hâlid ise, zamânının âlimi, evliyânın en büyüğüdür Hemen ona git, teslim ol, onun emrine gir" buyurdu

Seyyid Tâhâ, büyük dedesi Seyyid Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerinin mânevî emri ve izni üzerine, Mevlânâ'nın huzûruna geldi Bu öyle bir gelişti ki, pek az kimselere nasîb olmuş, nasıl ve neler elde ederek gideceği, bu başlangıç ve gelişten belli oluyordu Mevlânâ, Seyyid Tâhâ'nın yetişmesine, gözlerin görmediği, kulakların duymadığı, kalplerin düşünemediği makamlara erişmesine himmet gösterip yardım etti İleride zamânın en büyük âlim ve velîsi olacak tarzda, ihtimâm ve ciddiyetle onu terbiye etti Riyâzet ve mücâhedesinde hiç eksiklik etmedi Nefsin istediklerini yaptırmayıp, istemediklerini yaptırdı

Mevlânâ Hâlid hazretleri, yetiştirme ve terbiye esnâsında, Seyyid Tâhâ'ya dağdan taş getirtirdi Bu hâl, talebeleri arasında, taaccüble karşılanır; "Hocamız Mevlânâ, Resûlullah'ın sallallahü aleyhi ve sellem Ehl-i beytine çok fazla bağlı olduğu hâlde, Seyyid hazretlerini dağa göndermesindeki hikmet nedir?" derlerdi Hazret-i Mevlânâ ise, bu hususda konuşmaz sükût ederdi

Seyyid Tâhâ hazretleri, Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî'nin yanında seksen gün kaldıktan sonra, velîlikte pek yüksek derecelere kavuştu Keşf ve kerâmet sâhibi olarak hilâfet-i mutlaka ile şereflendi

Seyyid Tâhâ hazretleri, hilâfetle müşerref olup Berdesûr'a hareket edeceği zaman, Mevlânâ onu büyük bir cemâatle uğurladı Vedâdan sonra, Seyyid Tâhâ, Mevlânâ'nın ayrılmış olduğunu hissedip, atına binmek istediğinde, üzenginin bir kimse tarafından tutulduğunu anladı Baktığında, üzengiye yapışan ve onu tutanın hocası Mevlânâ olduğunu gördü "Estagfirullah" deyip, geri çekildi Mevlânâ, Seyyid Tâhâ hazretlerine hitâben; "Bir zaman nefsinin terbiyesi için size dağdan taş getirtiyordum Şimdi Resûl-i ekremin Ehl-i beytine olan bağlılığım sebebiyle üzengini benden başka kimse tutamaz Siz de bundan kaçınamazsınız" buyurdu O da sıkılarak; "Emir edebden üstündür" sözü gereğince ata bindi Bir müddet binlerce âlim, sâlih, talebe ve halkın katıldığı uğurlama merâsimi ile yürüdü Sonra, Mevlânâ durdu Elindeki dizginleri, Seyyid Tâhâ'ya verip; "Bundan sonra dizginlerin senin elindedir Terbiye ve yetişmende kusur etmedim Cenâb-ı Hak yardımcın, büyüklerin rûhları sığınağın olsun" buyurdu Tâhâ-i Hakkârî hazretleri Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî'nin halîfesi olarak Berdesûr'a geldi

Amcası Seyyid Abdullah, Nehrî'de talebe yetiştirmek ile meşgûl iken, oraya çok yakın olan Berdesûr'a Seyyid Tâhâ'nın da gönderilmiş olmasının hikmetini anlayamayan birçokları; "Böyle iki büyük halîfenin bir yere gönderilmesinin sebebi nedir?" dediler Fakat bunu, kısa bir süre sonra Seyyid Abdullah vefât ettiğinde anladılar Bunun üzerine, oranın halkı tarafından Seyyid-i Büzürk (Büyük Efendi) diye bilinen Seyyid Tâhâ hazretleri, Nehrî kasabasına gelip irşâda başladı Burada kırk iki sene, ilim talebesine, Hak âşıklarına ve Hakk'ı arayanlara ilim, feyz ve nûr saçtı Âşıklar, uzaktan yakından pervâne gibi bu irşâd ve nûr kaynağının etrâfına toplandılar Nehrî, Cennet bahçelerinin gıbta edeceği bir gülistan oldu Allah'ı arayanların arzusu ve rûhlarının mıknatısı hâline geldi Şimdi birkaç harab evin bulunduğu Nehrî'de, o zaman nüfus on altı bine yükseldi Nehrî birkaç câmi, mescid, medreseler, çarşı ve diğer dükkân, han, hamam ve benzeri binâlarla o civârın merkezi idi

Seyyid Tâhâ'nın sohbetleri bereketiyle pekçok kimse Allahü teâlânın rızâsını kazandı

Seyyid Tâhâ hazretleri, en büyük velîlerden olup, onu gören müslim veya gayr-i müslim, o anda Allahü teâlâyı hatırlardı

Bir sohbeti esnâsında buyurdu ki:

"Bana Cennet ve Cehennem'den bahsetmek işi verilmedi Bu kapıda olanlara bu ikisi tesir etmez" Bu sözü açıklarken halîfesi Seyyid Sıbgatullah Arvâsî şöyle buyurdu: "Ebrâr, yâni iyi müminler âhiretleri için amel ederler, mukarrebler, yâni Allahüteâlâya yakın olan ve hep O'nunla bulunmaktan zevk alan seçkinler, sâdece Allahü teâlâ için amel ederler"

İnkarcılardan ve bid'at sâhiplerinden kaçınmak hususunda buyurdu ki:

"Münkirden (inkârcıdan) ve bid'at ehlinden aslandan kaçar gibi kaçın! Münkirin ekmeğini yiyenin kalbi, zikre karşı kırk gün ölür Bu münkirler, Resûlullah'ın zamânında olsalardı, ona îmân etmezlerdi"

Seyyid Tâhâ hazretleri bâzan; "Misvâkla kılınan bir rekat namaz, misvâksız kılınan yetmiş rekattan hayırlıdır" hadîs-i şerîfini okurdu "Hadîsdeki sivâk, "misvâklamak" mânâsına geldiği gibi "sensiz" mânâsına da gelir O zaman hadîs-i şerîfin mânâsı; "Sensiz, yâni kendini düşünmeden Rabbinle olduğun bir rekat, kendinle olduğun yetmiş rekattan faydalıdır" buyururdu

Seyyid Tâhâ hazretleri, vefâ ve sadâkatte hazret-i Ebû Bekr-i Sıddîk'ı, şecâatte ve adâlette hazret-i Ömer'i, hayâ ve hilmde hazret-i Osman'ı, vilâyet-i kübrâda hazret-i İmâm Ali'yi (ranhüm) temsil ederdi Tıpkı Resûlullah'a yakın Eshâb-ı kirâmdan birisi gibiydi

Seyyid Tâhâ hazretlerinin, murâkabe etmesinin çokluğundan, boynundaki kemik, dışarıya doğru eğilmiş gibi görünürdü Vekâr ve heybetinden mübârek yüzüne bakılmazdı Yüzündeki heybet ışığı, on dördüncü gecedeki ay gibi gözleri kamaştırırdı Alnı geniş, kaşları gür, iki kaşları arası açık, mübârek gözleri siyah, yüzleri yuvarlak, sakalı top, orta boylu bir nûr parçası idi Gönül sâhibleri görünce, rûhen âşık olurlardı Hülâsa, ilâhî nûrun tecellîsi idi Sohbetlerinin ehli olanlar, aşkla kendilerinden geçerlerdi Nehrî hudûduna girildiğinde, feyz ve muhabbet kokuları, akıllı olanları ve gönül sâhiplerini istilâ ederdi Ziyâretçiler, abdestsiz olarak Nehrî'ye giremezdi En büyük halîfelerinden "Halîfe Köse" lakabıyla tanınan meşhûr Molla Tâhâ buyurdu ki: "İki yerinden başka Nehrî'nin bütün taşları, ağaçları, herşeyi nûrdur Biri, yahûdî mahallesi, öbürü Mûsâ Bey ismindeki bir münâfığın kalesidir"

Seyyid Tâhâ hazretleri, teheccüd namazını ekseriyâ bereketli evinde, bâzan kendi mescidlerinde edâ ederlerdi Kuşluk namazını dâimâ câmide kılardı Her gün medreseleri kontrol eder, müderris ve talebelerin tahsîllerini tedkik buyururdu Müderrislerin müşkil meselelerini hâllederdi Nehrî, karınca yuvası gibi, dâimâ sâlih kişiler ve talebelerle dolu idi Binlerce gönül sâhibi feyz almak için boyunlarını büküp, o dergâha akın ederlerdi Gece-gündüz o makâmın, zikr, fikr, ibâdet ve tâatsız bir ânı bulunmazdı Seyyid Tâhâ hazretleri dergâhı teşriflerinde, herkesin gönülleri, inci saçılan dillerinden çıkacak sözlere bağlanırdı Nehrî kasabası bin yedi yüz hâne iken, hiçbir evde yemek söz konusu değildi Hepsi Seyyid Tâhâ-i Hakkârî'nin dergâhından yer, içerdi İkindi namazından sonra "Hatm-i hâcegân-ı kebîr", sonra İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin Mektûbât'ı okunurdu Seyyid Fehîm hazretleri Nehrî'de ise ona, yok ise, muhterem dâmâdları ve halîfeleri Seyyid Abdülehad hazretlerine okuturlardı

Bu arada bâzı kelime veya cümle üzerinde yapılan geniş îzâhlar, sohbetlerinin esâsını teşkil ederdi Nehrî'de misâfirlerden, farazâ sadrâzam olsa dahî, akşamla yatsı arasında yemek fâsılası yoktu Bu müddet zikr, fikr ve ibâdetle geçirilirdi Akşam yemeği, akşam namazından önce yenirdi Kendisini sevenlerden ve talebelerinden kimseyi unutmazlar, herkesin hâlini genişce suâl buyururlardı Kimin bir sıkıntısı olursa, hemen gidermeğe çalışırlardı Sıla-i rahme, akrabâ ziyâretine ehemmiyet verir, muhtaç olanların ihtiyaçlarını karşılardı Hocasının tavsiyelerine uyarak devlet adamlarıyla temas buyurmazlar, ancak bâzı müslümanların zararını önlemek üzere mektup yazarlardı Hâlbuki başta Sultan Abdülmecîd Hân olmak üzere, bütün devlet adamları her emirlerine âmâde ve hazırdı

Seyyid Tâhâ hazretleri, bütün cihâna hükmeden bir hükümdâr olsa, dünyâyı en güzel şekilde idâre edebilirdi Aklı, idrâki, idâre ve intizâmı akıllara hayret verirdi Dünyâ ve âhirete âit ilimlerdeki mahâret ve ihtisâsı herkesten üstündü Hülâsa, madden ve mânen, İslâm âlemine bahşedilen ilâhî lütuflardan bir büyük nîmetti

Seyyid Abdülhakîm Arvâsî hazretlerinin babasının dedesi olan Seyyid Muhammed, o zaman Van'dan gelip, bu kaynaktan feyz aldı Seyyid Tâhâ, Van'ı şereflendirince, Seyyid Muhammed'in evinde misâfir olurdu Seyyid Muhammed'in birâderi Molla Lütfî'nin oğlu Seyyid Sıbgatullah Efendi de, Hizân'dan Van'a gelince, Seyyid Tâhâ'ya talebe oldu Çok feyz ve bereketlere kavuştu Sonra Hizân'a babasının yanına gitti Bundan sonra, yüzlerce talebesi ile, her yıl Nehrî'ye Seyyid Tâhâ hazretlerini ziyârete giderdi

Seyyid Tahâ hazretlerinin, Halîfe Köse nâmıyla tanınan; âlim, âmil ve veliy-yi kâmil bir talebesi vardı Seyyid Tâhâ'nın halîfelerinden olup, ismi Tâhâ idi Edebinden, "İsmim Tâhâ'dır" demeğe hayâ ederdi Üstâdından kendisine bir isim vermesini düşünür, fakat arzedemezdi Sakalı biraz seyrek idi Bir gün, bu düşüncesini ve utancını keşfeden hocası, bir talebesine; "Bizim Köse buraya gelsin" buyurdu Buna çok sevinip, bu ismi üzerine aldı ve hilâfetle şereflendikten sonra da ismi, "Halîfe Köse" kaldı

Seyyid Tâhâ-i Hakkârî'nin pek çok kerâmetleri vardır

Bir gece, hırsız, Seyyid Tâhâ hazretlerinin anbarına girip bir çuval un almak istemişti Çuvalı doldurdu, fakat kaldıramadı Yarıya kadar boşalttı, yine kaldıramadı Biraz daha boşalttı Yine kaldırıp götüremedi O sırada, Seyyid Tâhâ hazretleri anbara geldi ve; "Ne o, çuvalı kaldıramıyor musun? Yardım edeyim" deyince, hırsız, donakalıp birşey diyemedi Seyyid hazretleri çuvalı kaldırıp, hırsızın sırtına verdikten sonra; "Bunu al git, bizim adamlarımız görmesin, belki canını yakarlar Bir daha ihtiyâcın olursa, anbara değil, bize gel!" buyurduğunda hırsız, tövbe edip, sâdık talebelerinden oldu

Seyyid Tâhâ hazretlerinin kayınpederi, Nehrî kâdısı idi Bu mübârek dâmâdını o kadar çok severdi ki, kabrini, onun kabrinin bulunduğu bahçe duvarının kapısının girişinde yapılmasını ve; "Seyyid Tâhâ hazretlerinin kabrini ziyâret etmek isteyen Hak âşıkları, benim mezârıma uğrayıp da geçsinler Belki o mübârek zâtı ziyâret edenlerin hürmetine Allahü teâlâ beni affeder Yâhut onu ziyârete gelenlerin ayaklarına mezârımın toprağı değmekle teberrük ederim" buyurdu (Gerçekten o mezâr, Seyyid Tâhâ hazretlerinin mübârek kabirlerinin tam girişindedir)

Bir Ermeni, Seyyid Tâhâ hazretlerine gelip; "Çocuğum olmuyor, sizin büyük bir zât olduğunuza inanıyorum Duâ edin de, çocuğum olsun" dedi Seyyid Tâhâ hazretleri, talebesinden birine; "Git bir beze iki tâne koyun tüyü koy, sar, getir!" buyurdu Talebesi emri yerine getirdi Seyyid Tâhâ, Ermeniye; "Bu bezi beline sar, hiç çıkarma!" buyurdu Aynı Ermeni beş sene sonra gelip; "Efendim, her batında iki çocuk olmak üzere, beş senede on tâne çocuğum oldu Artık yeter" dedi Seyyid Tâhâ da; "Belindekini artık çıkarabilirsin" buyurdu

Seyyid Tâhâ hazretleri, bir gece rüyâsında Resûl-i ekrem efendimizi uçsuz-bucaksız bir sahrâda ilerlerken gördü Önlerinde, yanlarında ve arkalarında, şefâat isteyen pekçok insan vardı Kimi eteklerine tutunmuş, kimi önlerinde dize gelmiş ve başını eğmişti Seyyid Tâhâ hazretleri bir kenârda bekliyordu Allah'ın Resûlü onu görünce, ona doğru yöneldiler ve iltifâtlarda bulundular

Yine bir gece rüyâsında, dağdan bol bir suyun aktığını ve herkesin ondan içmeğe koştuğunu gördü Kendisi ise o gün, suyu kaynağından içmek için dağın tepesine tırmanıyordu Bir de gördü ki, suyun kaynağında Allah'ın Resûlü var Ve bütün sahrâyı kol kol dolaşan sular, O'nun mukaddes parmaklarından akmaktadır Seyyid Tâhâ, suyu o mübârek parmaklardan ve fışkırış noktasından içmek saâdetine erişmek için yaklaştı ve içti

Hocası Mevlânâ Hâlid hazretleri, kendisine yazdığı Fârisî mektuplarından birinde şöyle buyurdular: "Kıymetli Seyyid Tâhâ! Allahü teâlânın emânında olunuz! Âfet olan şöhretten dâimâ çok sakınınız! Kişi için, talebelerin çokluğu büyük belâ olabilir Allahü teâlâ sizi o âfetten korusun! Âmîn Kalbin acem beldelerine meylini, öldürücü, rûhu kurutucu zehir biliniz! Nerede kaldı ki, onların yanına gidilsin Onlara yakın olmaktan, tatlı, idâreli dil kullanmaktan çok uzak olmalıdır İnşâallah bir araya gelmezsiniz Eğer şah bile bizzat dâvet ederse, gitmemelidir Nerede kaldı ki, başkalarının dâvetine gidilsin Böyle dâvete verilecek cevap şudur: "Biz derviş kimseleriz Bizim işimiz, dünyâdan kesilmek ve İslâm pâdişâhına duâ etmek, insanların dînine hizmettir Devlet reislerinin meclisinin edeblerini bilmeyiz" Sana emrettiğim üzere ol, muhâlefet etme! MollaMustafa Eşnevî'ye de fakîrin selâmını söyle ve bu yazdıklarım aynı zamanda onun içindir Fitne olan yerden çok uzak olup, dîne hizmet edecek yerde bulunmak ve yerleşmek zarûrîdir Bizden bir şey gizli tutulmasın ki, helâke sebeb olur Kulların en zayıfı Hâlid-i Nakşibendî Mücedidî"

Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî hazretleri, Seyyid Tâhâ-i Hakkârî'ye yazdığı başka bir mektubunda da buyurdu ki: "Allahü teâlâ kalbimin sevgilisi Seyyid Tâhâ'yı fenâ ve bekâ makamlarının nihâyetine kavuşturmakla şereflendirsin Bu fakîre muhabbet ve ihlâs bağı ile bağlılığınızı bildiren mektubunuz geldi Yüksek Nakşibendiyye yoluna hizmet için çalıştığınız ve Kur'ân-ı kerîmi bir usûl ile hatmetme haberinize çok sevindik İhlâslı olmak şartı ile insanlar sizin vâsıtanızla Allahü teâlâya ibâdet etmek, Peygamber efendimizin sünnet-i seniyyesine uymak gibi her ne yaparlarsa onların kazandığı sevâb kadar sizin de amel defterinize yazılacaktır "İyi bir çığır açan müslüman kimseye, açtığı o çığırın sevâbı verileceği gibi, o yolda gidenlerin sevâbı da verilir Bununla berâber onların sevâbından da hiçbir şey eksilmez" hadîs-i şerîfi bu sözümüze açık delildir Allahü teâlânın selâmı, rahmet ve bereketi üzerinize olsun Kulların en zayıfı Hâlid-i Nakşibendî"

Seyyid Tâhâ hazretleri, halîfesi Seyyid Sıbgatullah Arvâsî'ye yazdıkları Fârisî bir mektupta şöyle buyuruyor: "Adı güzel, feyz ve fayda menbâı Molla Sıbgatullah! Selâm eder, duâlarımı bildiririm Gönderdiğiniz güzel mektubunuz geldi Bizi sevindirdi Allahü teâlâya hamd ve şükürler olsun ki, dünyâ ve âhiret saâdetinin sermâyesi olan fukâraya (evliyâya) muhabbetiniz sönmemiş bir kor gibi durmaktadır İki şeyi muhâfaza etmek lâzımdır Bunlar; dînin sâhibine son derece bağlılık ve hocasına ihlâs ve muhabbet üzere olmak Bu iki şey olunca, ne verilirse nîmettir Bu ikisi kuvvetli olup, başka bir şey verilmezse, hiç üzülmemelidir Sonunda verilecektir Eğer, Allah korusun, bu iki şeyden birinde halel ve sakatlık olursa, bununla birlikte hâller ve zevkler bulunsa da, bunları istidrâc bilmeli, kendinin harablığı görmelidir Doğru yol budur Allahü teâlâ muvaffak eylesin!"

İkinci mektuplarında da; "Duâcınızın hâllerini sorarsanız, Allahü teâlâya hamd olsun ki, sevdiklerimizin istediği şekildedir "Kardeşimin oğlu, birkaç kimse ile birlikte huzûrunuzla şereflenmek isterler İzin var mıdır?" diyorsunuz Buyursunlar! Fakat kendinizi onlara karşı yetersiz göstermemek şartıyla Her zaman geliniz Canınız istediği kadar kalınız Ne zaman gitmek isterseniz gidersiniz Vesselâm ved-duâ Kulların en zaifi Seyyid Tâhâ Hâlidî Nakşibendî"

Bir gün Seyyid Tâhâ hazretlerine; "Amcanız Seyyid Abdullah hazretlerinin üzerinde türbe vardır Başkalarında ise yoktur Acabâ hikmeti nedir?" diye sordular Seyyid Tâhâ hazretleri de şöyle buyurdu: "Biz Berdesûr'dan Nehrî'ye gelmeden önce, basit bir şekilde örtmüşler Amcam sağ olsaydı, babasının üstünü dahî örtmezdi Mâdem ki, siz örttünüz, biz bir şey demiyoruz Ama bizim üzerimiz örtülmeyecektir" (Gerçekten bu emir devâm etmektedir Başkale'de, Gayda'da, Arvas'da, Van'da, Ankara'da ve diğer yerlerdeki ona bağlı seyyidlerin hiçbirinin üstü örtülü yâni türbe içinde değildir)

Seyyid Tâhâ hazretleri Şehîdân Dağını her yıl iki kere ziyâret ederdi (Bu dağ, Şemdinli'nin doğusunda, hattâ babalarının medfûn bulunduğu Meleyân Köyünün de doğusundadır İran hudûduna yakındır Hazret-i Ömer zamânında, Eshâb-ı kirâm, o belde ve ülkeleri feth için buraya gelmişler ve bu dağda şehîd olmuşlardır O zamandan beri bu dağın ismi Şehîdân (şehîdler) Dağıdır

Irak'ın Revândız havâlisinde, Berzencî kabîlesi ile Hayderî kabîlesi arasında bir husûmet meydana gelip, birbirlerine harb îlân ettiler Irak'ta, sözleri geçen bütün halk araya girdiği hâlde, bu fitne ve kavgayı önleyemediler Önemli mesele olduğundan, Seyyid Tâhâ hazretlerine; "Bunu siz hâlledersiniz" dediler Sulh ve barıştırma, dînî bir emir olduğundan, hemen Irak'a, yâni Revândız'a hareket eyledi Her iki taraf Seyyid Tâhâ hazretlerini görünce, birlikte karşılayıp ellerini öperek emirlerine uydular Bunları barıştırıp, Nehrî'ye geldiklerinde, âdetleri olduğu üzere, Nehrî yolunda bulunan nehir kenârında Zî Tûvâ Çeşmesi başında istirahat ettiler Berâberlerinde bulunan bin kişiye öyle bir teveccüh ettiler ki, bunlardan beş yüz kişi derhal, o anda hâl ve kerâmet sâhibi oldu