Bursalı Abdurrahmân Efend

Abdurrahmân Efendi

Bursalı Abdurrahmân Efendi âlim, sâlih bir zât idi Bir müddet ders okutma işine ara verip, evine çekildi, ibâdet ve tefekkürle meşgûl oldu Sonradan bu hâlinden bahsedip, şöyle anlattı: “BUNDAN SONRA GELMEM!”
“Evime çekildim, ibâdetle meşgûl olup, kimseyle görüşmedim Bu esnada hastalandım Yanımda hizmet edecek kimseler yoktu Bir gece duvar yarıldı ve içeri bir zât girdi Hastalığım sebebiyle hizmetimi gördü ve gitti Diğer geceler de aynen böyle devam etti Ben hastalıktan kurtulunca, o zât; “Bundan sonra gelmem” dedi Ben de; “Siz kimsiniz?” diye sordum O da; “Beni tanımak istersen, şehirden ayrılan bir kâfileye katılırsın, o zaman beni bulursun” buyurdu Ben de, bir zaman sonra şehirden ayrılan kâfile ile yola çıktım Yolculardan bir kısmı, yolda güzel bir yere geldiğimizde “Burası çok güzel bir yerdir Bu civarda sâlih biri oturur” dediler Kendi kendime hemen aradığım bu zâttır dedim ve oradaki köye yöneldim O zâtı gördüm Gülerek beni karşıladı O gün yanında kaldım, ikindi namazını kılacağımız zaman, bana yüksek bir yeri gösterdi ve beraberce oraya çıktık “Bu yer nasıl?” diye sordu Ben de güzel olduğunu söyledim Tekrar, “Buradan bak” dedi Baktığımda Kâbe-i muazzamayı gördüm Gidip, orada cemâatle ikindi namazını kıldık Namazı bitirdiğimizde Kâbe gözümüzden kayboldu”

“O MİSAFİRİ KABRİME GETİR!”
Sevdiklerinden biri şöyle anlatır:
Vefâtından sonra bir gece, rüyâmda Abdurrahmân Efendi’yi gördüm Bana dedi ki: “Bursa’da Seyyid Neccârî’nin evinde bir misâfir var Beni ziyâret etmek istiyor Gidip onu al ve kabrime getir”
O gecenin sabahı derhâl gittim O misâfiri buldum Bir arzusunun olup olmadığını sordum “Abdurrahmân Efendinin kabrini ziyâret etmek istiyorum” dedi Onu alıp kabre götürdüm Biraz sonra onun yalnız kalmak istediğini sezip, oradaki bir mescide girdim ve bekledim Çok geçmeden, o ziyâretçi ile Abdurrahmân efendinin konuşmaları kulağıma geldi Aynen hayattaki gibi konuşuyordu Konuşması bitince mescidden çıktım Kabrin yanına geldiğimde kimseyi bulamadım