Kânûnî Sultan Süleymân Ve Yahyâ Efendi

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

Yahya Baba
Artan Pilav

Yahya Baba, II Bâyezîd Hân zamanında, Edirne Bâyezid Külliyesi'nin
aşçılarından biridir Arkadaşları hoşaf, kebap, sebze, bakliyat pişirir Ama
onun ihtisası pilavdır Mübârek, işe girişti mi, ibâdet ettiğini sanırsınız
Pirinçleri salavat getire getire ayıklar, yağını tekbirlerle eritir Tuzunu
Besmele ile, suyunu Fâtihâlarla salar Zaman zaman gözünü yumar, enbiyâyı
evliyâyı aracı yapar, Allah’tan bereket arzular

Onun pilavı herkese yeter, hattâ artar Ancak o tek pirinç tanesine bile
kıyamaz; artanı Tunca nehrine atar Balıklar onun geleceği saati bilir,
köprü başında toplanırlar Kilerci, bakar pilav artıyor; pirinci aşçıya az
vermeye başlar Ama Yahya Baba bir kere bile 'Bu pirinç yeter mi?' demez
Kilerci şaşkındır Her gün pirinç miktarını biraz daha kısar ama, pilav
azalmaz, aksine çoğalır Yine herkes doyar, Tunca'nın balıkları bile
nasibini alırlar Kilerci, bunu izah edecek tek kelime bilir: 'Bu bir
kerâmet!'

Çok dener ve emin olunca Pâdişaha çıkar 'Bu Yahya Baba boş değil sultanım
der, hâlbuki biz ona amele muâmelesi yapıyoruz' Bâyezîd-i Velî gönül
ehlidir ve aşçı ile tanışmak ister Kilerci ile bir plân yaparlar O gün
Yahya Baba'ya çok az, hattâ gülünç denilecek kadar az pirinç verilir O her
zamanki gibi okur, âlemlerin Rabbi'nden Halil İbrâhim bereketi diler Pilavı
çok lezzetli olur, üstelik kazanlara sığmaz Yahya Baba artanları yine
yüklenir, Tunca'nın yolunu tutar Tam kepçeyi daldırıp balıklara atarken
Pâdişah ortaya çıkar 'Ne oluyor bre der Yoksa devlet malını israf mı
edersin?' Yahya Baba tutulur kalır Ancak balıklar kafalarını sudan çıkarıp;
'Ayıp olmuyor mu sultanım? derler Koca devletin artığını bize çok mu
görüyorsun?' Yahya Baba öylesine mahçup olur ki, anlatılamaz Utancından
secdeye kapanır, Allah’a sığınır Bâyezîd-i Velî onun kalkmasını bekler, ama
geçmiş ola Mübârek çoktan rûhunu teslim edip, kavuşmuştur rahmet-i
Rahmana

08-02-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Kânûnî Sultan Süleymân Ve Yahyâ Efendi Yahya Baba Artan Pilav Yahya Baba, II Bâyezîd Hân zamanında, Edirne Bâyezid Külliyesi'nin aşçılarından biridir Arkadaşları hoşaf, kebap, sebze, bakliyat pişirir Ama onun ihtisası pilavdır Mübârek, işe girişti mi, ibâdet ettiğini sanırsınız Pirinçleri salavat getire getire ayıklar, yağını tekbirlerle eritir Tuzunu Besmele ile, suyunu Fâtihâlarla salar Zaman zaman gözünü yumar, enbiyâyı evliyâyı aracı yapar, Allah’tan bereket arzular Onun pilavı herkese yeter, hattâ artar Ancak o tek pirinç tanesine bile kıyamaz; artanı Tunca nehrine atar Balıklar onun geleceği saati bilir, köprü başında toplanırlar Kilerci, bakar pilav artıyor; pirinci aşçıya az vermeye başlar Ama Yahya Baba bir kere bile 'Bu pirinç yeter mi?' demez Kilerci şaşkındır Her gün pirinç miktarını biraz daha kısar ama, pilav azalmaz, aksine çoğalır Yine herkes doyar, Tunca'nın balıkları bile nasibini alırlar Kilerci, bunu izah edecek tek kelime bilir: 'Bu bir kerâmet!' Çok dener ve emin olunca Pâdişaha çıkar 'Bu Yahya Baba boş değil sultanım der, hâlbuki biz ona amele muâmelesi yapıyoruz' Bâyezîd-i Velî gönül ehlidir ve aşçı ile tanışmak ister Kilerci ile bir plân yaparlar O gün Yahya Baba'ya çok az, hattâ gülünç denilecek kadar az pirinç verilir O her zamanki gibi okur, âlemlerin Rabbi'nden Halil İbrâhim bereketi diler Pilavı çok lezzetli olur, üstelik kazanlara sığmaz Yahya Baba artanları yine yüklenir, Tunca'nın yolunu tutar Tam kepçeyi daldırıp balıklara atarken Pâdişah ortaya çıkar 'Ne oluyor bre der Yoksa devlet malını israf mı edersin?' Yahya Baba tutulur kalır Ancak balıklar kafalarını sudan çıkarıp; 'Ayıp olmuyor mu sultanım? derler Koca devletin artığını bize çok mu görüyorsun?' Yahya Baba öylesine mahçup olur ki, anlatılamaz Utancından secdeye kapanır, Allah’a sığınır Bâyezîd-i Velî onun kalkmasını bekler, ama geçmiş ola Mübârek çoktan rûhunu teslim edip, kavuşmuştur rahmet-i Rahmana