Bir “İkindi Güneşi” Yavuz Sultan Selim Han

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

BİR “İKİNDİ GÜNEŞİ”
YAVUZ SULTAN SELİM HAN

Muzaffer Taşyürek

I

Selim (yani Yavuz Sultan Selim) tahta oturduğunda her yerden kaynayan Anadolu bir patlamanın eşiğindedir

Şah İsmail siyasi ihtirasla Anadolu’da isyanlar ve karışıklıklar çıkartmaktadır

Osmanlı’yla aynı dine ve ırka mensup olan Safevîler kendilerini farklı gösterebilmek için “mezhep” olgusunu öne çıkarmışlardır

Şiiliği o zamana kadar olandan farklı yorumlayarak bir “devlet mezhebi” haline getirmişlerdir

Safevîlerin yaptığı Şia mutaassıplığının çok ötesindedir

Çünkü Safeviler köken olarak şii değildirler

Safevi ekolünün kurucusu Şeyh Safiyüddin, Halvetî tarikatı mensubudur

Safevîler ve Şah İsmail, ümmetin şiî kesiminin bastırılmış duygularını harekete geçirirler

Ehl-i Sünnetin saygı duyduğu Hz

Ebubekir ve Hz

Ömer gibi sahabilere sövme hareketini yaygınlaştırıp, Anadolu ve Ortadoğu’da Emevilerden sonra uyumaya yüz tutmuş fitne hareketini yeniden alevlendirmeye başlarlar

Politize olmuş Safevîler şiî halka şirin görünmek ve samimiyetlerini ispat etmek için, hiç biri de Kerbelâ ve Sıffîn’de bulunmamış olan masum sivil sünni halkı “Kerbelâ” ve “Sıffîn” aşkına boğazlamaya, Şahkulu gibi eşkiya liderlerinin başkanlığında Anadolu’da terör estirmeye başlarlar

Şiiliği İran topraklarında kendilerini ayakta tutacak bir meşruiyyet zemini olarak gören Safevîler, Osmanlı’yla aralarındaki siyasi rekabeti Şiî-Sünnî savaşına dönüştürerek, işi sanki inançla ilgili bir meseleymiş gibi göstermeye çalıştılar

Barthold’un tesbitiyle “Şiiliği devlet dini olarak ilan eden Safeviler, batıdaki komşusu Osmanlılar’a ve doğudaki komşusu Özbekler’e karşı yaptığı savaşları bir din savaşı gibi gösterme imkânı buldu

” (İslam Medeniyeti Tarihi, s

77)
İşte Yavuz Sultan Selim, bu tehlikeli gidişe dur demek için kendinden sonra geleceklerin İslam bayrağını ta Viyana önlerine kadar güvenle taşımalarını sağlayacak olan adımı atarak, Çaldıran Seferi’ne çıktı

Osmanlı düşmanlığı yapanların büyük ekseriyeti, günümüzde bile olaya Şah İsmail’in perspektifinden bakmaktadır

Anadolu’yu kana ve ateşe bulayan Safevî terörünü, bir direniş hareketi olarak lanse etmeye çalışanlar Fuat Köprülü gibi tarihçilerin tesbitlerini görmezlikten gelmektedirler

Bu konuda Fuat Köprülü’nün tesbiti şöyledir: “Osmanlı-Safevî kapışmasının temeli inanç farklılığından değil siyasi rekabettendir

Din boyası altında şahlanan bu hareketler hakikatte siyasi menfaatlere dayanan tarihi zaruretlerden başka bir şey değildir

İran’da da Türkiye’de de saray, idare ve menfaati bunlara sıkı sıkıya bağlı olan ruhanî sınıf, bu taassubu imkan mertebesinde körüklemeye çalışmıştır

” (Fuat Köprülü-W

Barthold

İs

Med

Tar

S

245-246)
Çaldıran zaferiyle Anadolu’ya hakim olan Yavuz’a bağlılıklarını bildiren Kürt Beyleri bir dilekte bulunurlar

Bu dileği, Akkoyunlu divan katiplerinden büyük âlim ve tarihçi Bitlisli İdris şöyle aktarıyor:
“Can-u gönülden İslam Sultanı’na biat eyledik

İlhadları zâhir olan âsilerden teberri eyledik

Âsilerin neşrettiği dalâlet ve bid’atleri kaldırdık ve Ehl-i Sünnet mezhebi ve Şafiî mezhebini icra eyledik

İslâm Sultanı’nın nâmı ile şeref bulduk ve hutbelerde dört halifenin ismini yâd etmeye başladık

Cihada gayret gösterdik

Bâki ferman yüce dergâhındır

”

Hedef: Hicaz-Kudüs-Kahire
Anadolu’daki mezhebî görünümlü âsi terörünü ortadan kaldıran Yavuz Sultan Selim, İslâm âleminin kalbi sayılan Hicaz-Kudüs-Kahire üçgeninde yerleşmiş bulunan Memlûkler üzerine yöneldi

Şeyhülislam Ali Cemalî Efendi’nin sefer fetvası ile Sefer-i Hümâyun başladı

Tarihler 24 Ağustos 1516’yı gösterirken Merc-i Dâbık’ta Sultan Kansu Gavri’nin ordusu sekiz saatte imha edilmişti

Halife III

Mütevekkil esirler arasındadır

Yavuz’un Merc-i Dâbık zaferinin yankıları Avrupa’ya aksettiğinde Papa telaşa kapılarak Fransa Kralına şu mektubu yazar:
“Eğer Selim’in ebedi düşmanları olan Mısır Memlûklerini yendiği doğru ise, uyku esnasında yok edilmememiz için uyanmamızın zamanı geldiği de o kadar doğrudur

Yok, eğer Selim Mısırlılar’a galip gelmedi ise, o taktirde biz Tanrı tarafından verilmiş olan bu fırsatı niçin kaçıralım? Sıkışık duruma düşmüş olan Osmanlı’ya neden hücum etmeyelim? Onlara karşı mukaddes Haç’ın sancağını neden açmayalım?”

08-02-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bir “İkindi Güneşi” Yavuz Sultan Selim Han BİR “İKİNDİ GÜNEŞİ” YAVUZ SULTAN SELİM HAN Muzaffer Taşyürek I Selim (yani Yavuz Sultan Selim) tahta oturduğunda her yerden kaynayan Anadolu bir patlamanın eşiğindedir Şah İsmail siyasi ihtirasla Anadolu’da isyanlar ve karışıklıklar çıkartmaktadır Osmanlı’yla aynı dine ve ırka mensup olan Safevîler kendilerini farklı gösterebilmek için “mezhep” olgusunu öne çıkarmışlardır Şiiliği o zamana kadar olandan farklı yorumlayarak bir “devlet mezhebi” haline getirmişlerdir Safevîlerin yaptığı Şia mutaassıplığının çok ötesindedir Çünkü Safeviler köken olarak şii değildirler Safevi ekolünün kurucusu Şeyh Safiyüddin, Halvetî tarikatı mensubudur Safevîler ve Şah İsmail, ümmetin şiî kesiminin bastırılmış duygularını harekete geçirirler Ehl-i Sünnetin saygı duyduğu Hz Ebubekir ve Hz Ömer gibi sahabilere sövme hareketini yaygınlaştırıp, Anadolu ve Ortadoğu’da Emevilerden sonra uyumaya yüz tutmuş fitne hareketini yeniden alevlendirmeye başlarlar Politize olmuş Safevîler şiî halka şirin görünmek ve samimiyetlerini ispat etmek için, hiç biri de Kerbelâ ve Sıffîn’de bulunmamış olan masum sivil sünni halkı “Kerbelâ” ve “Sıffîn” aşkına boğazlamaya, Şahkulu gibi eşkiya liderlerinin başkanlığında Anadolu’da terör estirmeye başlarlar Şiiliği İran topraklarında kendilerini ayakta tutacak bir meşruiyyet zemini olarak gören Safevîler, Osmanlı’yla aralarındaki siyasi rekabeti Şiî-Sünnî savaşına dönüştürerek, işi sanki inançla ilgili bir meseleymiş gibi göstermeye çalıştılar Barthold’un tesbitiyle “Şiiliği devlet dini olarak ilan eden Safeviler, batıdaki komşusu Osmanlılar’a ve doğudaki komşusu Özbekler’e karşı yaptığı savaşları bir din savaşı gibi gösterme imkânı buldu” (İslam Medeniyeti Tarihi, s 77) İşte Yavuz Sultan Selim, bu tehlikeli gidişe dur demek için kendinden sonra geleceklerin İslam bayrağını ta Viyana önlerine kadar güvenle taşımalarını sağlayacak olan adımı atarak, Çaldıran Seferi’ne çıktı Osmanlı düşmanlığı yapanların büyük ekseriyeti, günümüzde bile olaya Şah İsmail’in perspektifinden bakmaktadır Anadolu’yu kana ve ateşe bulayan Safevî terörünü, bir direniş hareketi olarak lanse etmeye çalışanlar Fuat Köprülü gibi tarihçilerin tesbitlerini görmezlikten gelmektedirler Bu konuda Fuat Köprülü’nün tesbiti şöyledir: “Osmanlı-Safevî kapışmasının temeli inanç farklılığından değil siyasi rekabettendir Din boyası altında şahlanan bu hareketler hakikatte siyasi menfaatlere dayanan tarihi zaruretlerden başka bir şey değildir İran’da da Türkiye’de de saray, idare ve menfaati bunlara sıkı sıkıya bağlı olan ruhanî sınıf, bu taassubu imkan mertebesinde körüklemeye çalışmıştır” (Fuat Köprülü-W Barthold İs Med Tar S 245-246) Çaldıran zaferiyle Anadolu’ya hakim olan Yavuz’a bağlılıklarını bildiren Kürt Beyleri bir dilekte bulunurlar Bu dileği, Akkoyunlu divan katiplerinden büyük âlim ve tarihçi Bitlisli İdris şöyle aktarıyor: “Can-u gönülden İslam Sultanı’na biat eyledik İlhadları zâhir olan âsilerden teberri eyledik Âsilerin neşrettiği dalâlet ve bid’atleri kaldırdık ve Ehl-i Sünnet mezhebi ve Şafiî mezhebini icra eyledik İslâm Sultanı’nın nâmı ile şeref bulduk ve hutbelerde dört halifenin ismini yâd etmeye başladık Cihada gayret gösterdik Bâki ferman yüce dergâhındır” Hedef: Hicaz-Kudüs-Kahire Anadolu’daki mezhebî görünümlü âsi terörünü ortadan kaldıran Yavuz Sultan Selim, İslâm âleminin kalbi sayılan Hicaz-Kudüs-Kahire üçgeninde yerleşmiş bulunan Memlûkler üzerine yöneldi Şeyhülislam Ali Cemalî Efendi’nin sefer fetvası ile Sefer-i Hümâyun başladı Tarihler 24 Ağustos 1516’yı gösterirken Merc-i Dâbık’ta Sultan Kansu Gavri’nin ordusu sekiz saatte imha edilmişti Halife III Mütevekkil esirler arasındadır Yavuz’un Merc-i Dâbık zaferinin yankıları Avrupa’ya aksettiğinde Papa telaşa kapılarak Fransa Kralına şu mektubu yazar: “Eğer Selim’in ebedi düşmanları olan Mısır Memlûklerini yendiği doğru ise, uyku esnasında yok edilmememiz için uyanmamızın zamanı geldiği de o kadar doğrudur Yok, eğer Selim Mısırlılar’a galip gelmedi ise, o taktirde biz Tanrı tarafından verilmiş olan bu fırsatı niçin kaçıralım? Sıkışık duruma düşmüş olan Osmanlı’ya neden hücum etmeyelim? Onlara karşı mukaddes Haç’ın sancağını neden açmayalım?”