Nurdan'ın Günlüğünden

Hayat bitmiş, aşkın başlamıştı Bugün ne kadar iyi anlıyorum, sana aşık olmak seni kaybetmekmişŞimdi bu aşkın seslendiği her yere gitmek,her kapıyı çalmak, o evde uyumak,o parça parça aşkı sokakları gezip sokak sokak solumak kaldı bana Sen o bencil ikilemlerde savrulurken, ben dört duvar ve yalnızlıktan ibaret, sen kokan bir evde unuttuğun olacağım
Hani neleri paylaşmıştık, hesaplaşmıştık,çocuklaşmıştık Sıkıldığımız da olmadı mı boğulduğumuz, kaçtığımız da olmadı mı Ama hep vazgeçilmezdik
Hayat seni kaybetmekmiş aslında,içinde hapsolduğumuz, ne akışını ne sonunu ne de bize biçilen rolleri bir türlü değiştiremediğimiz o acımasız aşk hikayesinde, benim rolüm hep seni bulup bulup sonra kaybetmekmiş
ilk kez acı çekerek özlüyorum seni, gitme ne olur! Dön!