Peygamber Efendimiz (Sallallahü Aleyhi Ve Sellem)

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

İslam ordusu Tebük Seferine çıkmıştı

Resûlullah efendimiz, Eshâb-ı kirâma, “Yarın kuşluk vaktinde Tebük’e ulaşacaksınız

Ben gelmeyince kimse elini suya dokunmasın!” buyurdu

Mücahidler oraya varınca gördüler ki, suyu gâyet az akan bir çeşme vardı

Suya hiç el sürmediler

BÜTÜN ORDU KANA KANA İÇTİ
Nihayet Resûlullah efendimiz teşrif etti

Çeşmenin suyu ile mübârek ellerini ve yüzünü yıkadı

O ânda çeşmenin suyu çoğaldı ve coşarak akmaya başladı

Bütün ordu istediği kadar su aldı

Bir konaklama yerinde, Resûlullah efendimizin devesi kayboldu

Münâfıklardan birisi, “Muhammed peygamber olduğunu sanır ve size göklerden haber verir

Fekat kendi devesinin nerede olduğunu bilmez” dedi

O münâfığın sözlerini Resûlullah efendimize söylediler

Buyurdu ki: “Ben ancak Allahü teâlânın bildirdiği şeyleri bilirim

Şu ânda Rabbim bana devemin falan derede yuları bir ağaca sarılmış olduğunu bildirdi” buyurdu

Gidip deveyi o vâdîde yuları bir ağaca sarılmış hâlde buldular

Resûlullah efendimiz Tebük gazâsına çıktığında, münâfıklardan bir grub da orduya katılmıştı

Onlardan biri de Vedi’a bin Sâbit idi

Bir diğeri ise Eşca’dan Mahşî bin Humeyr idi

Münâfıklar kendi aralarında ordunun içinde şöyle konuşuyorlardı: “Müslümânlar Benî Asfar ile yapacakları gazâyı diğerleriyle yaptıkları gazâ gibi olacak zannediyorlar! Göreceksiniz yârın Müslümânları nasıl esîr edip iplere dizerler!

”
Bu konuşmalar sırasında Mahşî bin Humeyr, “Vallahi her birimize yüz değnek vursalar da, yeter ki hakkımızda Kur’ân âyeti nâzil olmasa” dedi

Onlar böyle konuşurken Resûlullah efendimiz, Ammâr bin Yâser hazretlerine “Git ordunun arasında birbiriyle konuşanları bul ve ne konuştuklarını sor

Eğer inkâr ederlerse, siz şöyle şöyle konuştunuz diye söyle” buyurdu

MÜNÂFIKTI, TERTEMİZ MÜMİN OLDU
Ammâr bin Yâser “radıyallahü anh” gidip, o sözleri onlara söyledi

Bunun üzerine hepsi özür dilediler ve Resûlullah efendimizin huzûruna geldiler

Onlardan Vedi’a bin Sâbit, “Yâ Resûlallah! Biz her türlü söze daldık

Maskaraca boş sözler söyledik” dedi

Mahşî bin Humeyr ise “Benim ve babamın ismi bunların arasında anılmasın” diyerek afv edilmesini istedi

Afv edildi ve Abdürrahmân ismi verildi

Sonra Allahü teâlâya duâ edip, kimsenin bilmediği tenhâ bir yerde şehîd olmayı diledi

Yemâme savaşında şehîd oldu ve ondan bir dahâ haber alınamadı

08-02-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Peygamber Efendimiz (Sallallahü Aleyhi Ve Sellem) İslam ordusu Tebük Seferine çıkmıştı Resûlullah efendimiz, Eshâb-ı kirâma, “Yarın kuşluk vaktinde Tebük’e ulaşacaksınız Ben gelmeyince kimse elini suya dokunmasın!” buyurdu Mücahidler oraya varınca gördüler ki, suyu gâyet az akan bir çeşme vardı Suya hiç el sürmediler BÜTÜN ORDU KANA KANA İÇTİ Nihayet Resûlullah efendimiz teşrif etti Çeşmenin suyu ile mübârek ellerini ve yüzünü yıkadı O ânda çeşmenin suyu çoğaldı ve coşarak akmaya başladı Bütün ordu istediği kadar su aldı Bir konaklama yerinde, Resûlullah efendimizin devesi kayboldu Münâfıklardan birisi, “Muhammed peygamber olduğunu sanır ve size göklerden haber verir Fekat kendi devesinin nerede olduğunu bilmez” dedi O münâfığın sözlerini Resûlullah efendimize söylediler Buyurdu ki: “Ben ancak Allahü teâlânın bildirdiği şeyleri bilirim Şu ânda Rabbim bana devemin falan derede yuları bir ağaca sarılmış olduğunu bildirdi” buyurdu Gidip deveyi o vâdîde yuları bir ağaca sarılmış hâlde buldular Resûlullah efendimiz Tebük gazâsına çıktığında, münâfıklardan bir grub da orduya katılmıştı Onlardan biri de Vedi’a bin Sâbit idi Bir diğeri ise Eşca’dan Mahşî bin Humeyr idi Münâfıklar kendi aralarında ordunun içinde şöyle konuşuyorlardı: “Müslümânlar Benî Asfar ile yapacakları gazâyı diğerleriyle yaptıkları gazâ gibi olacak zannediyorlar! Göreceksiniz yârın Müslümânları nasıl esîr edip iplere dizerler!” Bu konuşmalar sırasında Mahşî bin Humeyr, “Vallahi her birimize yüz değnek vursalar da, yeter ki hakkımızda Kur’ân âyeti nâzil olmasa” dedi Onlar böyle konuşurken Resûlullah efendimiz, Ammâr bin Yâser hazretlerine “Git ordunun arasında birbiriyle konuşanları bul ve ne konuştuklarını sor Eğer inkâr ederlerse, siz şöyle şöyle konuştunuz diye söyle” buyurdu MÜNÂFIKTI, TERTEMİZ MÜMİN OLDU Ammâr bin Yâser “radıyallahü anh” gidip, o sözleri onlara söyledi Bunun üzerine hepsi özür dilediler ve Resûlullah efendimizin huzûruna geldiler Onlardan Vedi’a bin Sâbit, “Yâ Resûlallah! Biz her türlü söze daldık Maskaraca boş sözler söyledik” dedi Mahşî bin Humeyr ise “Benim ve babamın ismi bunların arasında anılmasın” diyerek afv edilmesini istedi Afv edildi ve Abdürrahmân ismi verildi Sonra Allahü teâlâya duâ edip, kimsenin bilmediği tenhâ bir yerde şehîd olmayı diledi Yemâme savaşında şehîd oldu ve ondan bir dahâ haber alınamadı