Susmayı Bilmeli İnsan

Susmalı insan sırası ona gelince Bazen bir anlık susmanın anlatabileceği şeyleri saatler süren konuşmalar anlatmakta yeterli olamıyor

Bazen susuşlara saklanıyor sevgiler bazen de nefretler Her susuş beraberinde bir birlikteliği getiriyor yada ayrılığın soğuk duvarlarını örüyor araya Söyleyecek, söylenmesi gereken çok şeyler olduğunda da susuyoruz çoğu zaman Kendimize anlatıyoruz nedense karşıda ki dinlesin diye hazırladığımız hep 'ben' le başlayan uzun cümleleri Ve bitişlerde hep acabalar kalıyor aklımızda


Her şeyi bitiriyoruz kimi zaman tek bir söz söylemeden, açıklama yapmadan Susuşlara saklanıyoruz yineBırakalım da onlar anlasın diye

Herşey bittiği zaman başlayan şeyler bazen güzel de olabiliyor ama hiçbiri sonsuza kadar sürmüyor Sonsuz olacak bu defa diyerek başlanan her şey yarım kalıyor Yarım hayatlarımıza bir de yarım insanlar ekliyoruz sonra Ve her her seferinde savunmamız onları sonsuz sanmamız oluyor

Tükeniyoruz yavaşça Tüketiyoruz hayatı Susuşlardan sıyrılıp yol oluşlara sığınıyoruz sonra Gidiyoruzuzanıyoruz sonsuza Yolcular gelip geçiyor üzerimizden adlarını bile öğrenemiyoruz acelelerinden acelemizden

Her yolun vardır bir sonu deyip kendi sonumuzu keşfe çıkıyoruz Vardığımız diğer yol ayrımları da aynı bizim gibi; hepsinin üzerinde izler var geçenlerden ve hiçbirini silebilecek kadar kuvvetli bir rüzgar yok ortalıkta

Terk edilişler başlıyor sonra yapayalnız kalıyoruz Kendi yarattığımız sessizliğe çakılıyoruz

Ve diplerde aruyoruz sonsuzları Karanlık sarıyor bizi Karanlıkta buluyoruz geçmişe özlemi Hayatlarımızı bırakıp geçmişe dönüyoruz, geçmişler varediyoruz kendimize yaşanmamış yaşanması istenen

Ve artık yüzümüz yok, sesimiz yok, hayallerimiz yok Cansız bedenlerde can çekişen ruhlarımız var sadece Uzatmaları oynuyor ruhlarımız