Ruh Ve Nefis

Ruh ve Nefis

Ruh ve nefis insanda ikiz çocuk gibidir Nasıl bir insan birini sevgiyle besler diğerini sevgi göstermezse ne olur? Sevgiyle beslenen çocuk her zaman gürbüzleşir şımarır ve sevgiyle beslenmeyen çocuk ne kadar yese bile, sevgi ile beslenmediği için yedikleri de onu yer zayıf düşer diğerine söz geçiremez İşte bizlerde nefsimizi sürekli beslersek doyurursak ruh zayıf kalır hiç bir sözü geçiremez ve nefis ruhu döver Ruh ve nefis öyle bir harmanlamalı ki insanda Yüce Mevlanın katına çıktığın da Mevla bu da insanın nefsi deyip çıkaramamalı Bizler her zaman nefisimizi beslememeli ruhumuzu beslemeliyiz

Ruh ne ile beslenir

Abdest alarak namaz kılarak zikir yaparak tefekkür ederek Allah'ın yasak ettiği haram şeylerden uzak durarak

Nefs ne ile beslenir

Haram olan şeyleri konuşarak dinleyerek bakarak

Nefsin istediği şeyleri sürekli bastırarak sen yap diyorsun ama ben yapmayacağım çok zorlanıyorsan hemen abdest al zikir yap Mevladan uzaklaştığını anladığın an O'na yaklaşmanın yolunu bul Çünkü haram olan şeyleri dinleyerek seyrederek nefsin besleniyor artık ruhunu beslemekte güçlenirsin Ruhu beslemeli ki ruh nefsi dövsün

Biz ona şah damarından daha yakınız " ayeti, Yüce Yaratıcı'nın kuluna ne kadar yakın olduğunu vurgulamaktadır Ona hayatını, canını Kendi Ruhun'dan üfleyerek vermesi, bu yakın ilişkinin sırlarıdırKul, Mutlak Kaynak'tan gelen ruh cereyanı ile Yaratıcı'sını hisseder, O'ndan kuvvet alır ve yücelir

Ruh nefsi, nefs de ruhu hakimiyeti altına alabilir Nefsin ruha galibiyetinde negatif kuvvetlerin eline geçen nefs, azab çekerek cehennemi hak edecek; nefsin ruh gerçeğini hissederek ona sahip çıkması halinde ise pozitif kuvvetlerin kaplaması ile o kul, sonsuz kurtuluşu ve cenneti kazanacaktır Yaratılış yasası gereği nefs; acı çekerek, yoğrularak adım adım olgunlaşır ve kemale erer Ruh için olgunlaşma düşünülemez, o Allah'tan gelen ilâhî bir yönümüzdür