İlahi Armağan -62- Meclis

Bazı büyüklerin yanına vardım, çeşitli hatıralar anlatıyorlardı İçlerinden biri bana:
“Şu hâlleri seviyor musun?” dedi Sevdiğimi söyledim Devam etti:
“Ben her zaman oruç tutarım ve yalnız seher vakti iftar ede­rim Buranın yemekleri de hoş şeyler değil; onlardan sakın”
Sırr-ı Sakatî, Cüneyd-i Bağdâdî'yi anlatırdı Onun hâlinden bah­seder ve bizzat Peygamber (sav) Efendimiz’in nurundan alarak Hakk'a kelâm ettiğini işaret ederdi Ve onun, Peygamber’i (sav) rü­yada gördüğünü: “Ancak emrimiz dâhilindeki şeyleri kabul ettin!” dediğini an­latırdı
Onlar Hazret-i Peygamber’in ruhaniyetinden istimdat ederek ko­nuşurdu Ama sen bir başka hâlde konuşursun Bir şeyin sözünü edersin, fakat işin ondan hayli uzak Ve çömlek karası…
Ben, yalnız Hak’tan korkarım, yalnız O'ndan bir şeyler bekle­rim Yerdekiler, göktekiler, dünya ve öbür âlemin sakinleri bana bir iyilik veya kötülük yapamaz Zaten onlardan böyle bir şey ummam
Bazı büyüklere:
“Rabb’ini görüyor musun?” diye sordular
“Görüyorum!” cevabını aldılar Görüş şeklini sorunca da şöyle anlattı:
“O'nu görmesem yerimde duramam O'nun varlığı gözlerimi kaplar, gözlerim öylece Rabb’imi görür O cennette nasıl görülmesini diliyorsa, burada da öyle görüyorum Gözlerim, O'nun varlığını, sıfa­tını, ihsanını, lûtfunu, iyiliğini ve esirgemesini görür”
Ebu'l-Kasım Cüneyd şöyle derdi: “Benim sofi grubu ile işim yok Esas mesele insanın kendi varlığından arınmasıdır O olunca kalben Hakk'a sefir olur Hiç kimse sofi olamaz Olması için Peygamber (sav) Efendimiz’i rüyada görme­si, ondan emirleri ve yasakları öğrenmesi icap eder Bu hâli bulunca, kalbi yücelere çıkar, sırrı temiz olur ve şahın kapısına varır Eli, Pey­gamber (sav) eli ile bir olur”