İlahi Armağan -62- Meclis

Şam'da zatın biri mescitte oturuyordu Açtı Kalbinden: “N'olurdu, İsm-i Âzam duasını bilseydim?” dedi O anda iki şahıs göründü Yanına gelip oturdular Biri diğerine sordu:
“İsm-i Âzam’ı bilmek ister misin?”
“İsterim”
“O hâlde ‘Allah’ de”
“Ben bunu içimden her zaman söylerim”
“Hayır, öyle değil O'nu söylemek istediğin zaman kalbinde O'ndan başkası olmayacak”
Bundan sonra yanından ayrıldılar ve semâya doğru yükseldiler
Zahirini halka ver Kalbini âhirete daldır İç âlemini dünyadan âhiretten geçir Hak'la kıl Bunu yapmaya kadir olursan ne âlâ; aksi hâlde selâmeti bulman kabil değil
Issız yerlere ve sahralara kaç Halktan saklı yerlere git ve oralarda iman kazanmaya çalış Onu kazan, sonra halka karış
Büyük zatlar kendilerinin gayri için aldıklarını alırlar Alırlar, halka taksim ederler Onlar, manen daima ayakta durur, halkın hizmetini görürler Senden alır, yine sana sadaka verirler
Gerçek olan bir mürid, her ihtiyacını bizzat ilâhî kudretten alır Arif ise, halktan alır Çünkü o şahın tahsildarıdır Halktan bir şey almak ona bir eksiklik vermez O, Hakk'ın vekilidir O aldığını kendisi için almaz Başkası için alır O halktan alır, yine onlara verir Kendi sofrası şahın katındadır O kapıların ve perdelerin ötesinde alacağını alır Şehvet arzuları ayakları altındadır Halka ayağını basar, yücelere çıkar
Onların şeklini hiçbir şey değiştirmez Tıpkı Musa Peygamber’in asası gibidir Her şeyi yer yutar, şeklinde bir değişiklik olmaz
Elimde felaha ermedikten sonra felah bulamazsın Öğrettiklerimi, senin bugün içinde bulunduğun makam için öğretmem Maddî saltanatından ve gücünden çekinip sopamı üstünden çekmem
Hangi iş seni benden alıyorsa, o sana şomluk getirir Bu şomluğun yakında aile efradını da saracak Dolayısıyla senin yüzünden sıkıntıya düşecekler Sâlih kul, ehlini, ayalini Allah'a ısmarlar Münafık ve fâcir kişi ise, parasına ve puluna ısmarlar Ayalini, malını, mülkünü ölümünde bırakır Dolayısıyla bu hâlde bırakılan kimselerin sonu fakirlik olur
Sen cahilsin Hak Teâlâ seni dergâhından tart etmiş Kalbine, Beni İsrail gibi dünya danası sevgisini yerleştirdi
Allah'ım, dünyayı din için isteyene ver, din yolunda kullansın Zât’ın için âhireti isteyene ver Riyakâr olarak âhireti isteyene verme Dünyayı dünya için isteyene verme Zât’ın için olmayınca hem dünya, hem de âhiret Sana perdedir
Ah içinizden biri ıslah olsaydı, yarın onun eteğine yapışırdık
Bana bir sâlih kişi gelse ona şöyle derdim: “Öbür âlem için iyi bir şeyin varsa, bizimle arkadaş ol Gittiğin yola bizi davet et Şayet bizim iyiliğimiz olursa sen de ona nail olursun”
Sözümden yersiz mana çıkarmaya bakmayın Onu hâlis olarak alın ve kabul edin Felah bulursunuz Sözüm gerçeğe uyarsa, ben de kurtulurum, siz de Aksi hâlde siz kurtulursunuz, ben de kaybederim
Halk esas olarak üçe ayrılır: Melek, şeytan ve insan
Melek tamamen hayırdır, onda şer yoktur
Şeytan da tam aksi; hep şerle doludur İnsana gelince ikisinin katışmasıdır Yaratılışında hem şerre, hem de hayra meyli vardır Hangi tarafı ağır basarsa o tarafa yönelir
İnsanın hayrı çoğalırsa meleklere karışır; şerri çoğalırsa şeytana karışır