İlahi Armağan -54- Meclis

Ey cemaat! Beni iyi dinleyiniz! Kalbinizde töhmet altına alacak bir şey varsa atınız Beni nasıl itham eder ve gıybetimi yaparsınız? Hâlbuki size çok şefkatli davranmaktayım Bütün ağırlığınızı alırım; yapmakta olduğunuz işlerin açığını kaparım Yaptığınız iyi işlerin kabul olması, hatalarınızdan geçilmesi için Hak katında şefaatçi olu­rum Beni anlayan, ölünceye kadar yanımdan ayrılmaz O'nun lez­zeti, arzusu, yemesi, içmesi, giymesi olurum Onun her şeyi olurum Benimle yetinir, başkasına gitmez


Ey evlat! Beni nasıl sevmezsin? Seni senin için isterim; benim için değil Şu öldürücü ve aldatıcı dünyanın elinden kurtulmanı di­lerim Daha ne kadar onun ardından gideceksiniz? Yakında size dö­necek ve öldürecek Hak Teâlâ zatını seveni bir lahza bile dünyaya bırakmaz O, sevdiği kulları dünyaya emanet etmez ve ona ısmarla­maz Hattâ zâtından gayrına da bırakmaz Belki O, sevdiği kullarla beraberdir ve o kullar da O'nunladır Onların kalbi, ebedî O'nu anar Ve O'nun önünde hazır olur Onların kalbi başkasından kaçar, yal­nız O'na ikbal eder Hak onlarla bile olup muhafaza eder ve onlara ülfet hâlini verir
Allah'ım, bizi de onlar gibi eyle; onları esirgediğin gibi bizi de esirge! “Dünyada bize iyilik ver Âhirette iyilik ver Ve bizi ateşten koru” (el-Bakara, 2/201)


Ey münafık! Allah Teâlâ dilerse kulların arasından herhangi birini izhar eder O dilerse, kullarını zâtına çağırır Ve o dilerse, bü­tün kulların kalbini bir kulu üzerinde toplar Yaratılmışları dilediği kulun emrine veren O'dur Sen bu nifak hâlinle kulları emrine almak dilersin; bu boş temenniden bir fayda gelmez