İlahi Armağan -38- Meclis

Ey evlat! Bir kimse, iman gözü ile her şeyi yerli yerinde takdir edenin Allah olduğunu bilirse, O'ndan bir şey talep etmeye utanç duyar Bilir ki, her şey vaktine göre olmuş ve yapıcı işini bitirip çe­kilmiş, artık ne dilesin? Bu durumda, sadece dilini boş sözden alır, ibadet yolunu tutar O zatın kısmeti başkasına gitmez, İşte bunu bil­diği için sessizliğe gömülür ve şükür yolunu tutar İyi edep sahibi­dir; itiraz etmez Başına bir darlık gelirse kullara şikâyetçi olmaz Ne az için, ne de çok için! Kalbini sıkıntıya sokmaz Dili ile kimse­ye darlık vermediği gibi kalbi ile de vermez Kalpten duyulan sıkın­tı ile dilden duyulan sıkıntının bir farkı yoktur Dilden çıkması ayıp olan hata, kalpten de çıkmamalıdır Bana göre, hakikatte dille kal­bin, bir farkı yoktur
Ayıptır, yalnız Allah'tan dile Başkasından bir talepte bulunmak­la utanç duymaz mısın? Neden O'ndan dilemezsin; hâlbuki O, sana kullardan daha yakın Bari istediğin şeylere tam ihtiyacın olsa, ney­se?
Hazinelerini gizli tutmaktasın Fakirlere bir habbecik bile ver­meye elin varmıyor; hâlin ne olacak? Yakında öleceksin Malın pay edilecek Her gün hakkında kötü söylenecek Sakladığın malın sor­gusuna nasıl cevap vereceksin? Sana lanet gelecek Eğer aklın ol­saydı iman kazanırdın Dünyalığın çokluğu imansıza ne sağlar ki?
Aklın başında olsaydı, Allah'ın sâlih kullarına gider, onlarla soh­bet eder, sözleri ve işleri ile terbiye alırdın Her vesile ile Hak Teâlâ seni felâket çukuruna düşmekten korurdu Yarın O'nun katına ak yüzle varırdın Kalp yönünden edebin tamam olurdu kurtulurdun Fakat hiç birini yapmadın Yaramaz işler peşinde koştun
Ey riya putlarını kalbinde taşıyan, bu hâlinle, Hak yakınlığı ko­kusunu almak sana nasip olmayacak Ve ey kullara dönen, onları bırak Yaratılmış fâni şeylerin elinde zarar ve fayda imkânı yok­tur Bunu bilmiş ol Onlar ne dünyada ne de öbür âlemde bir iş ya­pabilirler Kalbini onlara verme Yaptığın bu işlere şirk derler Bu şirkte iken tevhid âlemine ermen kabil olmaz, öbür âleme geçtiğin zaman da elin boş olur