İlahi Armağan -37- Meclis

Boş hevesleri bir yana at Dünya çalışmak üzerine kurulmuştur Çalışan kazanır Ücretini bol alır Çalışmadığın takdirde sana bir şey vermezler Bu dünya, çalışmak, sabırlı olmak dünyasıdır Bu âlem, insanı yorar, rahat öbür âlemde başlar
İman sahibi bu âlemde nefsini yorar Şüphesiz öbür dünyanın iyi­liği de ona gelir Ama sen onun gibi yapmadın Acele ettin Burada rahat aradın Tevbe etmedin Bugün, yarın derken, hataları uzattın gitti “Hele bir daha keyif çatayım, sonra bırakırım” dedin; fakat aradan yıllar geçti Ama sen ne uyandın, ne de hataları bırakabildin Ömrün de bitti, tükendi; pişman da oldun, ama iş işten geçti
Her ne zaman ki, uyanıp öğüt tutup tasdik ettiysen olmadı O nasıl uyanış ve nasıl öğüt tutuş bilmem; bir türlü olmuyor
Yazık, ömür duvarın çatladı; belki de yıkılmak üzere Ey aldanmış, hayat duvarın yıkılmak üzere Bunu sen harabeye çevirdin Aslını değiştirdin Perişan oldun Hâlini değiştirdin, öbür âlemi iste Ayakların istikameti öbür dünyaya dönsün Ayak deyince toprağa bastığın ayak aklına gelmesin, öbür âleme ileten ayak, iyi iş tut­maktır Onları yap Dünya mallarını öbür âleme sal Oraya gittiğin zaman fazlası ile bulursun
Ey dünyanın aldattığı adam! Ve ondan başka hiç bir şeyle meş­gul olmayan kimse! Kervanı bırakıp hizmetçilerle meşgul olan adam, yazık sana; öbür âlemin işleri böyle görülmez Onu ararken kalbini buraya vermek yakışık almaz Dünyalık işleri at Atarsan kalbine öbür âlemin nasıl yerleştiğini görürsün Dünya ırak olup kal­bini âhiret sevgisi istilâ edince Hak yakınlığı sana sesini duyurur O ses gelince âhiret de yolcu olur O da giderse, eski hâllerini arama; Hak yakınlığını ara, O'nu bulursan kalp sağlığını bulursun, iç âle­min o kez temizlenir