Rabbim! Bana “İstememeyi” İsteyebilmeyi Nasib Et!

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

“Rabbim! Bana “İstememeyi” İsteyebilmeyi Nasib Et!”

Züleyha, gecesinin güzelliğini sererken Yûsuf’un gözlerinin önüne,

Yûsuf da insandı İstek, insanın zaafıydı

Ama: “Rabbim, bana istememeyi isteyebilmeyi nasib et”

Her şeyin kalpte başlayıp kalpte bittiği mevsimde, her şeyin kalpteki rengine göre isim aldığı yerde Yûsuf, bu duasındaydı

Ve Yûsuf biraz da bu dua ile, bu duayı edebilmiş olma yürekliliğiyle peygamberdi:

“Rabbim! Bana istememeyi isteyebilmeyi nasib et!”

Değil mi ki ilk bakışta Züleyha Yûsuf’a ötelerden gelen bir ses, bir cennet çiçeği gibi, susuzluğunun farkında bile olmayan çöl toprağına inen bir yağmur defteri

Züleyha sılaya davet, ilk bakışta

Çünkü nefis, sonsuzluğu vaad ederek yanıltıyor

Şeytan; hayrı hayr, şerri şer göremeyeni, eşyanın hakikatine inemeyeni,

İlk bakışta mavera ile kandırıyor

Vaad: Ezel sevinci, ebed muştusu, vera, ilk bakışta

Yasak bahçe, memnu meyve, zehirli sarmaşık aşeka:

Züleyha son bakışta

Üstelik Züleyha isteyici

Üstelik “Rabbinden bir işaret görmeseydi Yûsuf da onu isteyecekti”

Yûsuf’un içinde işaretin gerçekleştirici gücü;

Yûsuf içinde; “istememeyi isteyebileceği” işareti gördü

Yüzünü gök katlarına çevirdi de;

“Rabbim dedi, kuyunun karanlığında beni yalnız bırakmayan,

Karanlığın ve derinliğin korkusunu bir anda aydınlığa,

Ümitsizliğimi bir anda muştuya çeviren o zaman,

Hâlâ koruman altında değil miyim,

Suç mu yazdın yoksa alnımdaki yazıya?

Bütün insanlarla birlikte benim de içimde taşıdığım,

gizli ya da aşikâr olan o meyil,

Şimdi daha derin bir kuyuda değil miyim,

Ki insan değil miyim?

Sen tutmazsan elimden şüphesiz meyledenlerden olurum

Düştüğüm kuyudan daha derin ve karanlık bir kuyu değil mi güzeller güzeli Züleyha?

Tut elimden yoksa boş yere mi göründü o rüya bana?”

Rabbim, dedi, Yûsuf, sen bana, kendi isteğimin dışında şu iklimde ve şu odada bulunduğum şu anda, Züleyha’yı istememeyi isteyebilmeyi nasib et!

Katından bir esirgeme ver

Değil mi ki isteğe yaklaşınca, istememeyi istemek artık imkansızlaşır

Bu yüzden değil mi Rabbim, senden gelen yasaklar “yapma” ile değil “yaklaşma” emriyle başlar

Yaklaşırsam eğer şu içimdeki doğal olan akışla Züleyha’nın ırmağına, yaklaştıktan sonra “yapmam” diyemem

Üstelik yaklaşırsam eğer, yapmamayı da artık dua edemem

Daha kolay olan “yapma!” değil, “yaklaşma!”

Öyleyse aslolan: “Yaklaşma!”

Öyleyse Rabbim, insan yaratılmışlığımın sorumluluğuyla en fazla baş başa kaldığım şu anda, şu odada, sen bana istememeyi isteyebilmeyi nasib et!

Beni, insan yaratılmışlığımın en doğal akışını kendine ait olmayandan sakındıracak güçle insan et!

Rabbim, diye devam etti Yûsuf duasına

İstemeyi istemek kadar,

İstememeyi istemek te zor

Biliyorum ki katından bir koruma dökülmezse varlığıma, nefsimin altından kalkamam

Son hızla aşağı doğru ilerleyen bir teknenin içinde yukarı doğru koşarak Bahr-ı Umman’ı aşamam

Benim tedbirim senin takdirinden küçüktür

Böyle dua edince Yûsuf, O’na Rabbinden bir işaret geldi

Her şeyin kalpte başlayıp kalpte bittiği mevsimde, her şeyin kalpteki rengine göre isim aldığı yerde

Masun ve masum olan Yûsuf bu duayı etmiş olabilme yürekliliğiyle peygamberdi

Ve O iffet demekti

Nazan Bekiroglu

08-02-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Rabbim! Bana “İstememeyi” İsteyebilmeyi Nasib Et! “Rabbim! Bana “İstememeyi” İsteyebilmeyi Nasib Et!” Züleyha, gecesinin güzelliğini sererken Yûsuf’un gözlerinin önüne, Yûsuf da insandı İstek, insanın zaafıydı Ama: “Rabbim, bana istememeyi isteyebilmeyi nasib et” Her şeyin kalpte başlayıp kalpte bittiği mevsimde, her şeyin kalpteki rengine göre isim aldığı yerde Yûsuf, bu duasındaydı Ve Yûsuf biraz da bu dua ile, bu duayı edebilmiş olma yürekliliğiyle peygamberdi: “Rabbim! Bana istememeyi isteyebilmeyi nasib et!” Değil mi ki ilk bakışta Züleyha Yûsuf’a ötelerden gelen bir ses, bir cennet çiçeği gibi, susuzluğunun farkında bile olmayan çöl toprağına inen bir yağmur defteri Züleyha sılaya davet, ilk bakışta Çünkü nefis, sonsuzluğu vaad ederek yanıltıyor Şeytan; hayrı hayr, şerri şer göremeyeni, eşyanın hakikatine inemeyeni, İlk bakışta mavera ile kandırıyor Vaad: Ezel sevinci, ebed muştusu, vera, ilk bakışta Yasak bahçe, memnu meyve, zehirli sarmaşık aşeka: Züleyha son bakışta Üstelik Züleyha isteyici Üstelik “Rabbinden bir işaret görmeseydi Yûsuf da onu isteyecekti” Yûsuf’un içinde işaretin gerçekleştirici gücü; Yûsuf içinde; “istememeyi isteyebileceği” işareti gördü Yüzünü gök katlarına çevirdi de; “Rabbim dedi, kuyunun karanlığında beni yalnız bırakmayan, Karanlığın ve derinliğin korkusunu bir anda aydınlığa, Ümitsizliğimi bir anda muştuya çeviren o zaman, Hâlâ koruman altında değil miyim, Suç mu yazdın yoksa alnımdaki yazıya? Bütün insanlarla birlikte benim de içimde taşıdığım, gizli ya da aşikâr olan o meyil, Şimdi daha derin bir kuyuda değil miyim, Ki insan değil miyim? Sen tutmazsan elimden şüphesiz meyledenlerden olurum Düştüğüm kuyudan daha derin ve karanlık bir kuyu değil mi güzeller güzeli Züleyha? Tut elimden yoksa boş yere mi göründü o rüya bana?” Rabbim, dedi, Yûsuf, sen bana, kendi isteğimin dışında şu iklimde ve şu odada bulunduğum şu anda, Züleyha’yı istememeyi isteyebilmeyi nasib et! Katından bir esirgeme ver Değil mi ki isteğe yaklaşınca, istememeyi istemek artık imkansızlaşır Bu yüzden değil mi Rabbim, senden gelen yasaklar “yapma” ile değil “yaklaşma” emriyle başlar Yaklaşırsam eğer şu içimdeki doğal olan akışla Züleyha’nın ırmağına, yaklaştıktan sonra “yapmam” diyemem Üstelik yaklaşırsam eğer, yapmamayı da artık dua edemem Daha kolay olan “yapma!” değil, “yaklaşma!” Öyleyse aslolan: “Yaklaşma!” Öyleyse Rabbim, insan yaratılmışlığımın sorumluluğuyla en fazla baş başa kaldığım şu anda, şu odada, sen bana istememeyi isteyebilmeyi nasib et! Beni, insan yaratılmışlığımın en doğal akışını kendine ait olmayandan sakındıracak güçle insan et! Rabbim, diye devam etti Yûsuf duasına İstemeyi istemek kadar, İstememeyi istemek te zor Biliyorum ki katından bir koruma dökülmezse varlığıma, nefsimin altından kalkamam Son hızla aşağı doğru ilerleyen bir teknenin içinde yukarı doğru koşarak Bahr-ı Umman’ı aşamam Benim tedbirim senin takdirinden küçüktür Böyle dua edince Yûsuf, O’na Rabbinden bir işaret geldi Her şeyin kalpte başlayıp kalpte bittiği mevsimde, her şeyin kalpteki rengine göre isim aldığı yerde Masun ve masum olan Yûsuf bu duayı etmiş olabilme yürekliliğiyle peygamberdi Ve O iffet demekti Nazan Bekiroglu