İlahi Armağan -10- Meclis

Ey evlat! Şiarın sessizlik olmalı Varlığına hâkim olarak sükûtu libas gibi giymelisin Bütün arzun, halkın şerlilerinden kaçmak olmalı Hatta bütün yaratıkları birden bırakmalısın Bu hâli kazanmak için yere sığınak eşip girmek gerekirse yap Ve orada gizlen Bunu âdet edin, ta ki imanın ölmesin, ikan hâlin -tam imanın- kuvvet bulsun Doğruluk kanatların böyle açılır, gelişir Kalp gözlerin de görmeye başlar Varlığın genişler İlâhî bilginin boşluğunda uçmaya başlarsın Şarkı, garbı, denizi, deryayı gezersin Sahilleri ve dağları dolaşırsın
Semaya yükselirsin, yere iner, sessiz gezersin Çünkü himmetin yücedir Arkadaşın büyüktür, işte bundan sonra dilin çözülür, sözlerin anlaşılır Sessizlik libasını çıkarır atarsın, halktan kaçmana artık lüzum kalmaz
Sırrınla halka gidersin, onların derdini iyileştirecek bir tabip olursun Sen bizzat onlara şifasın Senden zarar beklenmez Onların azlığı, çokluğu, senin için bir mana taşımaz Seni övmeleri, kötülemeleri bir kıymet teşkil etmez
Aldırma, artık işi nereye bırakırsan orada bulursun Çünkü Mevlâ ilesin; Rabb’in sana yardımcıdır