İlahi Armağan -10- Meclis

Ey cemaat! Peygamberimiz’in öğütlerini tutmanız lazım Onun emirlerine kendinizi verin Kalbiniz ne kadar karanlık Halkın kararmış kalplerini bana bildiren Subhân'dır Her ne zaman ki, uçmak isterim, kader makası kanatlarımı keser Ama ben tesellimi bulurum Nasıl tesellimi bulmam ki, her zaman sultanımın katında yaşarım


Ey münafık, veyl –helak- sana gelsin! Buradan çıkıp gitmemi istiyorsun Şuradan ayrılsam, yer parçalanır Bütün varlığınız, parça parça ayrılır Sözler başkaya çevrilir Allah'ın azabından korkarım Bana acele etmek yakışmaz Ben koşucu değilim Kaderimi bekliyorum Kader bana bir pencere açmıştır; oradan seyrederim Her olana ve sahibine teslim olurum Allah'ım bize selâmet ver
Yazık sana, benimle eğleniyorsun değil mi? Hâlbuki ben Hakk'ın kapısını tanıyorum; halkı oraya götürüyorum Yakında hâlini görürsün Yukarıya bir karış yükselseniz, dibe doğru bin misli inersiniz Yakında Allah’ın belasına kavuşacaksınız O'nun azabı sizi dünyada tutacak, âhirette de yanacaksınız
Zaman gebedir İçindekini en kısa zamanda görürsünüz Beni Hakk'ın eli tutar Bir kere dağ olurum Birden zerre kadar küçülürüm Bir kere deniz kesilirim, sonra döner damla olurum O el beni birden güneş eder; sonra da bir ışıltı hâline getirir Şimşek de olurum, gece de olabilirim, gündüze de dönerim “O her gün bir şan alır” (er-Rahmân, 55/29) Bu laf sizedir Sizden olmayanlar, bunu an olarak tabir ederler, öyle anlarlar