Her İnsan Gölgesini Bekleyen Bir Âyettir

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

Terlemişti genç, üşüyordu anbean

Soğuk terler yayıldı vücuduna

Bir kese koydu masaya gölge

Bir şiir okudu yürek lisanıyla:

DÜŞÜNCE

Ülfet belâlı şey, fakat uzlet sıkıntılı,
Bilmem nasıl geçirmeliyim son beş on yılı?
İnsanlar anlaşıldı

Cihânın da sırrı yok,
Kalsaydı terkeşimde bugün tek bir altın ok
En tatlı bir hayâl için atmazdım ufkuma

Dalsın yakında gözlerim artık son uykuma!
"Yalnız duyan yaşar" sözü, derler ki, doğrudur
"Yalnız duyan çeker" derim, en doğru söz budur

Gördüm ve anladım yaşamak mâcerâsını,
Bâkiyse rûh eğer dilemezdim bekasını

Hulyâsı kalmayınca hayâtın ne zevki var?
Bitsin, hayırlısıyla, bu beyhûde sonbahar!
Ölmek değildir ömrümüzün en fecî işi,
Müşkül budur ki ölmeden evvel ölür kişi

Doğrulup cüzdanını açtı genç, yüz … vardı içinde

Hatırlıyordu

Bir hutbeden sonra Filistinli hasta ve yetimler için yardım toplandığını

Mescidin kapısında bu parayı bağışlayıp bağışlamama durumunda gördü kendini

Müteredditti, paraya ihtiyacı olacağını biliyordu

Elektrik ve su faturası ve boş pasosu geldi aklına

Hem belki biraz daha biriktirip umreye giderim diye düşündü

Ve vazgeçti

Oysa infak şifa idi yaralı ruhlara

Merhem idi kırılmış hayatlara, cila idi mesrûr yüreklere… Allah buyurmuştu infakı

Kapıyı çarpıp kendini sokaklara bıraktı, gün ışımaya başlamıştı

Kendini yola vurdu yolu kendine

Ve zihninin kaotik noktalarına bir mısra dokundu, yokladı yüreğini:
İşte bu kısrak yokuşta çatladı demen için şeyda
Dünyanın tüm düzlüklerine kin besliyorum
Ve infakın huzuruna erişti

Şimdi kazandım diye geçirdi aklından -hutbe düştü zihnine- arınıyordu bedenin kir ve pasından

Buruk bir mutluluk yayıldı gözlerine…
Allah’ın yardımı gecikmemişti yine

Yeni bir burs kazandı genç adam

Elini cebine attığında sadece pasosu düştü avuçlarına

Artık cüzdan taşımamaya karar vermişti, gereksiz addediyordu

Mutmain bir tebessümle semaya kaldırdı ellerini, büktü boynunu:
- İlâhi ayaklarımızı yolunda sabit kıl…
Anlatıcısını bekleyen bir âyettir her insan

GÜNÜN BU DUHÂ SEMTİNDE OKUDUĞU ÂYETLER, SARIP SARMALIYORDU YÜREĞİNİ

BAŞKA BİR BOYUTA, MAZİNİN ANLA KESİŞTİĞİ DERUNÎ BİR LABİRENTE SÜRÜKLENİYORDU

RUHUNDAN KALBİNE BİR METAFOR DÜŞTÜ, BİR GALAKSİ YER DEĞİŞTİRDİ

BİR KUYRUKLU YILDIZ KAYDI BİLİNCİNE

“SEVDİĞİNİZ ŞEYLERDEN İNFAK ETMEDİKÇE FAZİLETE ULAŞAMAZSINIZ; ZATEN NE İNFAK EDERSENİZ EDİN, ALLAH ONU AYRINTISIYLA BİLİR

”

08-02-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Her İnsan Gölgesini Bekleyen Bir Âyettir Terlemişti genç, üşüyordu anbean Soğuk terler yayıldı vücuduna Bir kese koydu masaya gölge Bir şiir okudu yürek lisanıyla: DÜŞÜNCE Ülfet belâlı şey, fakat uzlet sıkıntılı, Bilmem nasıl geçirmeliyim son beş on yılı? İnsanlar anlaşıldı Cihânın da sırrı yok, Kalsaydı terkeşimde bugün tek bir altın ok En tatlı bir hayâl için atmazdım ufkuma Dalsın yakında gözlerim artık son uykuma! "Yalnız duyan yaşar" sözü, derler ki, doğrudur "Yalnız duyan çeker" derim, en doğru söz budur Gördüm ve anladım yaşamak mâcerâsını, Bâkiyse rûh eğer dilemezdim bekasını Hulyâsı kalmayınca hayâtın ne zevki var? Bitsin, hayırlısıyla, bu beyhûde sonbahar! Ölmek değildir ömrümüzün en fecî işi, Müşkül budur ki ölmeden evvel ölür kişi Doğrulup cüzdanını açtı genç, yüz … vardı içinde Hatırlıyordu Bir hutbeden sonra Filistinli hasta ve yetimler için yardım toplandığını Mescidin kapısında bu parayı bağışlayıp bağışlamama durumunda gördü kendini Müteredditti, paraya ihtiyacı olacağını biliyordu Elektrik ve su faturası ve boş pasosu geldi aklına Hem belki biraz daha biriktirip umreye giderim diye düşündü Ve vazgeçti Oysa infak şifa idi yaralı ruhlara Merhem idi kırılmış hayatlara, cila idi mesrûr yüreklere… Allah buyurmuştu infakı Kapıyı çarpıp kendini sokaklara bıraktı, gün ışımaya başlamıştı Kendini yola vurdu yolu kendine Ve zihninin kaotik noktalarına bir mısra dokundu, yokladı yüreğini: İşte bu kısrak yokuşta çatladı demen için şeyda Dünyanın tüm düzlüklerine kin besliyorum Ve infakın huzuruna erişti Şimdi kazandım diye geçirdi aklından -hutbe düştü zihnine- arınıyordu bedenin kir ve pasından Buruk bir mutluluk yayıldı gözlerine… Allah’ın yardımı gecikmemişti yine Yeni bir burs kazandı genç adam Elini cebine attığında sadece pasosu düştü avuçlarına Artık cüzdan taşımamaya karar vermişti, gereksiz addediyordu Mutmain bir tebessümle semaya kaldırdı ellerini, büktü boynunu: - İlâhi ayaklarımızı yolunda sabit kıl… Anlatıcısını bekleyen bir âyettir her insan GÜNÜN BU DUHÂ SEMTİNDE OKUDUĞU ÂYETLER, SARIP SARMALIYORDU YÜREĞİNİ BAŞKA BİR BOYUTA, MAZİNİN ANLA KESİŞTİĞİ DERUNÎ BİR LABİRENTE SÜRÜKLENİYORDU RUHUNDAN KALBİNE BİR METAFOR DÜŞTÜ, BİR GALAKSİ YER DEĞİŞTİRDİ BİR KUYRUKLU YILDIZ KAYDI BİLİNCİNE “SEVDİĞİNİZ ŞEYLERDEN İNFAK ETMEDİKÇE FAZİLETE ULAŞAMAZSINIZ; ZATEN NE İNFAK EDERSENİZ EDİN, ALLAH ONU AYRINTISIYLA BİLİR”