İlahi Armağan -2- Meclis

Ey içi bozuk adam, îman sahibinden çekin Onun yanına günah pisliği ile girme Çünkü o, Allah'ın nuruyla her hâlini sezer Derununda saklı şirki, küfrü ve nifakı anlar Giydiğin elbise seni onların nazarından saklayamaz Ne kadar örtülere bürünsen, onlar yine gö­rür İyi görmekten mahrum olan, iyi olamaz Sen bir hevesten ibaret­sin, hevâ peşinde koşanlara sen de karışmaktasın
Dertli bir şahıs, arkadaşına şöyle sordu:
“Bu körlük, ne zamana kadar gider?” Öbürü cevap verdi:
“Tabip bulununcaya kadar!”
Yılıp usanmadan bir tabip ara Bulunca başını önüne koy ve yalvar O tabip için iyi düşün; kötülük yapacağı aklına gelmesin Onu töhmet altına almak isteme Gözün hiç görmüyorsa, yavrunu yanına al Beraberce tabip kapısına yönel Bıkma, usanma; onun kapısında bekle Vereceği her ilâcı itimatla kabul et Acı gelirse de dayan Böylece hâlin düzelir ve gözlerin açılır


Allah için gönlünü engin kıl Bütün işleri O’na bırak Yapılan şeylerden kendin için bir pay çıkarma Nefse haddi aştırma Onu if­lâs ayağıyla ez, halktan yana kapıları kapa
O nefsin tek kapısı senin canibinde olsun Her an nefsi yalnız bırakma Her gün muhasebe et Hatalara özür diletmeden bırakma Her suçunu itiraf ettir Sonra nefsi al, kendi varlığın varsa onu da bul, birlikte Hakk'a yönel Fayda veya zarar, Hak’tan başkasından gelmez Veren, alan, O'ndan gayrı değildir; buna inan İnsan için en tatlı şey îmandır Îmanın sonunda hayli iyi işler olur Kalbin gör­mez tarafı kalkar Kalbin ve ruh basiretin, hareket hâline gelir