Hz. Şuayb (A.S)

Eykeliler, Şuayb (as)'ın telkinlerine karşı ters hareket ettiler Söz dinlemeyip isyanda bulundular Hatta, Şuayb(as)'a hakaret ettiler Onların bu isyanı, Kur'an'da şöyle dile getirilir: "Dediler: Sen iyice büyülenmişlerdensin Sen de bizim gibi bir insansın, biz seni mutlaka yalancılardan sanıyoruz" (eş-Şuara, 26/185, 186)
Eykeliler bununla bile yetinmediler Azab isteyecek kadar, ileri gittiler: "Eğer doğrulardansan, o halde üzerimize gökten parçalar düşür" (eş-Şuara, 26/187) diyerek Şuayb (as)'a meydan okudular Şuayb (as) onlara şöyle cevap verdi: "Rabbim, yaptığınızı daha iyi bilir" (eş-Şuara, 26/188) Yüce Allah da, onlara verilen azabı, şöyle haber veriyor: "O'nu yalanladılar Nihayet o gölge gününün azabı, kendilerini yakaladı Gerçekten o, büyük bir günün azabı idi Muhakkak ki, bunda bir ibret vardır Ama yine çokları inanmazlar" (eş-Şuara, 26/189, 190)
Ayette söz konuşu olan "gölge gününün azabı" hakkında, müfessirler şöyle bir açıklamada bulunuyorlar: Eykeliler azab isteyince, güneş yedi gün müthiş bir sıcaklığı yaydı O sırada gökyüzünde bir bulut belirdi ve serin bir rüzgar esti Eyke'liler bulutun gölgesinde toplandılar Birden o buluttan bir ateş indi ve Eyke halkı yeryüzünden silindi (el-Beydav, Envaru't-Tenzl, Mısır 1955, II, 84)
Medyen ve Eyke halkı Hz Şuayb'ı dinlemediler ve bunun neticesinde, yukarıda sunulan ayetlerde ifade edildiği gibi helak oldular Allah'ı dinlememenin, peygambere uymamanın ve yanlış yollara sapmanın cezasını buldular Şuayb (as), kendisine uyanlarla birlikte Mekke'ye gidip yerleşti
Orta boylu, buğday benizli biri olan Şuayb (as), hayatının sonuna doğru gözlerini kaybetmişti, âmâ olarak yaşıyordu Mekke'de vefat etti Türbesinin, Kabe'nin batısında, Darün-nedve ile Benu Semh kapısının arasında olduğu rivayet edilir (et-Taberî, Tarih, Mısır, 1326, I, 167; İbn Kuteybe, Kitabü'l-Maârif, Beyrut, 1970, s 19; İbn Asakir, Beyrut, 1979, VI, 322)

KAYNAK: TURGAY, Nureddin; Şamil İslam Ansiklopedisi, Akit Gazetesi Yayını, C VII, S318-320