Davetin Beş Hali

*Teneffüs

Her ezan bir sûrdur

Yeni bir uyanıştır her ezan

Dalıp gittiğimizde

Endişelerimizin ağında çırpınırken

Günü yaraladığımızda/yarıladığımızda bu sefer yeni bir ezan, yeni bir

sûr:
Allahu Ekber… Allahu Ekber…

Gündüzün ortasında İşimiz bizi sarıp sarmaladığındaYağmaladığında Kalabalıkların çılgınlığında anlarız yolculuğumuzu

İşi gücü bir vakitçiğine bırakmalıyız

Gündüze çoktan alıştık ya

Dalıp gitme der bu öğle ezanı (da) dalıp gitme!

Yorgunluğunu bırak bir seccadeye

“Uyanık gördüğün rüyalar” değil mi bu alıp vermeler?
Gidip gelmeler?

Nereye gidersen git

Nereden gelirsen gel

Şimdi bu yeni ezanın davetinde kendine bir daha gel!

Hesaba çek kendini

"Kendin diye biri" var ve bunu bil! Kendini unutma çarşıların, meşguliyetlerin kalabalığında! Çarşı senin “için”/de

“Namaz aynası”nda kendine b/akacaksın yine ve yeni bir zamanda

Sabah bir uyanıştı, bir sûrdu; bu da öyle