08-02-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Küçük Odun Olmadan, Büyüklerin Tutuşmadığını Gördü
Malik b Dinar Hazretleri bir hatırasını şöyle anlatır:
"Bir gün toprakla oynarken, bazen gülen bazen ağlayan bir çocuğa rastladım Önce çocuğa selâm vermek istedim Fakat "Bu küçücük çocuğa mı selâm vereceğim " diye düşünüp kibirden selâm vermek istemedim Ama hemen ardından nefsimi azarlayıp: "Ey nefis! Peygamber Efendimiz büyüklere de küçüklere de selâm verirdi " diyerek çocuğa selâm verdim Toprakla oynayan çocuk:
– Ve aleyküm selâm ey Malik b Dinar! diye ismimle selâmıma mukabelede bulundu
Ben hayret içinde kalarak çocuğa:
– Ey çocuk! Sen beni hiç görmediğin hâlde nasıl tanıdın? diye sordum Çocuk:
– Ruhlar âleminde benim ruhumla senin ruhun karşılaştı Seni oradan tanıyorum, dedi Ben çocuğa:
– Akıl ile nefis arasında ne fark var? diye sorunca, çocuk:
– Nefsin seni selâmdan men etti Aklın ise seni selâm vermeye teşvik etti, diye cevap verdi
– Peki, sen neden toprakla oynuyorsun?
– Çünkü topraktan yaratıldık, yine toprağa döneceğiz, dedi Ben yine:
– Seni bazen ağlarken, bazen de gülerken görüyorum Bunun sebebi nedir? diye sordum
– Rabbimin azap edeceğini hatırladığım zaman ağlıyorum Rahmetini hatırladığım zamansa tebessüm ediyorum
Ey oğul! Senin hangi günâhın var ki, ağlıyorsun? diye sorunca, çocuk;
– Ey Malik! Böyle söyleme Zira ben, anam ateş yakarken, küçük odun olmadan, büyüklerin tutuşmadığını gördüm, diye cevap verdi "
|
|
|