Taş Mı Sert, Kafa Mı?

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

[TAŞ MI SERT, KAFA MI?]

Vaktiyle bir çocuk vardı

Medresede okurdu

Kavuklu hocalardan ders alır, öğretilenleri anlamaya çalışırdı

Fakat kafası kalınca idi

Bütün gayretine rağmen pek bir şey öğrenemezdi

Okumaya karşı da fazla istek duymazdı

Arkadaşları onu geçmiş, okumayı ilerletmişlerdi

O ise hâlâ bir yıl öncesinin kitaplarını okuyordu

Günlerden bir gün kararını verdi:
— Kafam çok kalın, diye düşündü

Zekâm az

Bu durumda okuyamam

İyisi mi köyüme dönüp tarla işlerine
Bu maksatla bir sabah yola koyuldu

Az gitti, uz gitti bir ovaya düştü

Sıcak bastırmıştı

Çok da yorulmuştu

Yolun kenarında bir mağara vardı, ama girmeye korkuyordu

İçerisinin serin olduğundan emindi

Çünkü güneş almıyordu, ama ya ayıya filan rastlarsa ne olacaktı?
Bunları düşündüğü için yüreği ürperiyor, içeri girmeye bir türlü cesaret edemiyordu

Sonunda sıcak ve yorgunluk baskın çıktı

Ne olursa olsun mağaraya girecekti

Kararını verdi

Adımlarım ağır
ağır attı

Korktuğu şeylerle karşılaşmayınca sevindi

Korkusu biraz olsun dağıldı

Bir köşeye büzüldü

Sonra uzanıverdi

Birden gözü mağaranın tavanından yere damlayan suya takıldı

Yukarda birikiyor, büyüyor ve damla kendini taşıyamayacak kadar büyüyünce kopup yerdeki taşın üstüne düşüyordu

Kim bilir kaç yıldır böyle devam edip gidiyordu bu

Taş oyulmuştu

Oysa taş sertti

Su damlası ise yumuşacıktı

Yumuşacık su damlası nasıl oluyor da taşı deliyordu?
Birden şimşekler çaktı beyninde

Yumuşacık su damlaları senelerce aka aka sert taşlan deliyordu

Kendisi de ısrarla derslerine çalışır, okuma isteğiyle hocalarını dinlerse zamanla kafasına bir şeyler girerdi

— Benim kafam şu taştan daha sert değil ya, diye söylendi

Önemli olan sebat etmekti

Şu su kadar sebat etmek

Şu taş kadar sebat etmek, o zaman kitaplarda yazılı olanlarla hocaların anlattıkları, kalın da olsa, kafada iz bırakırlardı

Hızla kalkıp gerisin geri medreseye döndü

Çalıştı, çabaladı, arkadaşlarına yetişti

Hattâ zaman içinde hepsini geçti

Öyle bir bilgin oldu ki

kitapları hâlâ ellerde dolaşır, Bu yüzden "Taş oğlu" mânasına gelen "İbn-i Hacer" dendi adına

[size="4"]Bunu anlattım ki, hiç biriniz herhangi bir konuyu anlamadığım söylemesin

Dinledikten, direndikten ve çalıştıktan sonra anlaşılmayacak konu yoktur

[size="4"] Ahmet Şahin “Dini Hikayeler” s:49

08-02-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Taş Mı Sert, Kafa Mı? [TAŞ MI SERT, KAFA MI?] Vaktiyle bir çocuk vardı Medresede okurdu Kavuklu hocalardan ders alır, öğretilenleri anlamaya çalışırdı Fakat kafası kalınca idi Bütün gayretine rağmen pek bir şey öğrenemezdi Okumaya karşı da fazla istek duymazdı Arkadaşları onu geçmiş, okumayı ilerletmişlerdi O ise hâlâ bir yıl öncesinin kitaplarını okuyordu Günlerden bir gün kararını verdi: — Kafam çok kalın, diye düşündü Zekâm az Bu durumda okuyamam İyisi mi köyüme dönüp tarla işlerine Bu maksatla bir sabah yola koyuldu Az gitti, uz gitti bir ovaya düştü Sıcak bastırmıştı Çok da yorulmuştu Yolun kenarında bir mağara vardı, ama girmeye korkuyordu İçerisinin serin olduğundan emindi Çünkü güneş almıyordu, ama ya ayıya filan rastlarsa ne olacaktı? Bunları düşündüğü için yüreği ürperiyor, içeri girmeye bir türlü cesaret edemiyordu Sonunda sıcak ve yorgunluk baskın çıktı Ne olursa olsun mağaraya girecekti Kararını verdi Adımlarım ağır ağır attı Korktuğu şeylerle karşılaşmayınca sevindi Korkusu biraz olsun dağıldı Bir köşeye büzüldü Sonra uzanıverdi Birden gözü mağaranın tavanından yere damlayan suya takıldı Yukarda birikiyor, büyüyor ve damla kendini taşıyamayacak kadar büyüyünce kopup yerdeki taşın üstüne düşüyordu Kim bilir kaç yıldır böyle devam edip gidiyordu bu Taş oyulmuştu Oysa taş sertti Su damlası ise yumuşacıktı Yumuşacık su damlası nasıl oluyor da taşı deliyordu? Birden şimşekler çaktı beyninde Yumuşacık su damlaları senelerce aka aka sert taşlan deliyordu Kendisi de ısrarla derslerine çalışır, okuma isteğiyle hocalarını dinlerse zamanla kafasına bir şeyler girerdi — Benim kafam şu taştan daha sert değil ya, diye söylendi Önemli olan sebat etmekti Şu su kadar sebat etmek Şu taş kadar sebat etmek, o zaman kitaplarda yazılı olanlarla hocaların anlattıkları, kalın da olsa, kafada iz bırakırlardı Hızla kalkıp gerisin geri medreseye döndü Çalıştı, çabaladı, arkadaşlarına yetişti Hattâ zaman içinde hepsini geçti Öyle bir bilgin oldu ki kitapları hâlâ ellerde dolaşır, Bu yüzden "Taş oğlu" mânasına gelen "İbn-i Hacer" dendi adına [size="4"]Bunu anlattım ki, hiç biriniz herhangi bir konuyu anlamadığım söylemesin Dinledikten, direndikten ve çalıştıktan sonra anlaşılmayacak konu yoktur [size="4"] Ahmet Şahin “Dini Hikayeler” s:49