Bir Kış Günüydü...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-01-2012

Bir kış günüydü Beşiktaşımın avrupa kupası maçı vardı

memur babam emekli

maaşını almış ve çok istediğim ayakkabıyı almam içi bana para vermişti

Kışın

yarısı bitmiş bense ayağımdaki yazlık ayakkabılarla idare

ediyordum

günlerden çarşambaydı maç perşembe akşamıydı 2 gün önce kar

yağmıştı

çarşamba sabahı erkenden kalkıp babamın bana verdiği paranın

yarısıyla maç bileti almak için üsküdardan motora bindim semte inip biletimi

aldım hava okadar soğuktuki sanki kanım donuyordu sanki birileri benim orda

olmamı istemiyordu

o gün evime gidip sabahın olmasını bekledim çok

heyecanlıydım çok sevdiğim Beşiktaşımı izleyecektim

kahvaltımı yaptıktan

sonra kazağımı üstüne formamıda giydikten sonra atkımı takıp evden çıktım

cebimde babamın bana verdiği 30 milyonun yarısı yani 15 milyon kalmıştı

diğer yarısıylada bilet almıştım maça daha yaklaşık 3-4 saat vardı hava çok

soğuktu 3 gün önce yağan kar yoktu belki ama iliklere kadar hissedilen bir

soğk vardı semtte yürümeye başladım

bir sokağa girdim etrafıma bakınarak

yürüyordum

bir cebimde biletim ,diğer cebimdede aylardır beklediğim memur

babamın bana verdiği ayakkabı parası duruyordu

10 dakika yürüdükten sonra

ileride ağlayan bir çocuk dikkatimi çekti

köşeye çekilmiş hıçkıra hıçkıra

ağlıyordu hava soğuk olduğundan sokak pek kalabalık değildi etraftan geçen

az sayıda insanda onu umursamamıştı ben çocuğun yanına gittim kalk bakalım

ne oldu dedim

bana git bırak beni dedi

ben kararlıydım tekrar ne oldu koçum dedim

çocuk

kafasını kaldırdı ve annem çok hasta ve biz çok fakiriz günlerdir ilaç

alamıyoruz kimsede yardım etmiyor dedi gözlerim dolmuştu gözlerimden yaş

akmaması için kendimi bütün gücümle sıkıyordum

bir an babamın bana verdiği

para aklıma geldi ama nasıl olurdu babama ne derdim

ama içimde elvermiyordu

bırakıpta gitmeye

al bunu dedim hayır olmaz dedi ben dilenci değilim

ben ısrar ettim ve parayı zorlada olsa cebine koydum çok gururlu bi çocuktu

kafasını utanarak ve ağlayarak kaldırıp bana sarıldı Allah sana ne

istiyorsan onu versin tuttuğun altın olsun demişti

Bu kez kendimi

tutamadım gözlerimden yaş birden boşaldı bu dua benim için bir ayakkabıdan

daha önemliydi belki bütün kış ayakkabım olmayacaktı ama bir ihtiyaç

sahibini sevindirmiştim onun mutluluğu buna değerdi

bir başka sokağa

girdim

ellerim cebimde düşünmeye başladım bu ayakkabılarla bütün kış

geçermi diye düşünüyordum

saate baktım maça artık 1

5 saat kalmıştı

dedimki

ben buraya beşiktaşım için geldim herşeyi unutup stada girdim

maç

başlamıştı soğuğa aldırış etmeden bağırıyordum sanki ses tellerim kopacaktı

ama esen rüzgara rağmen beşiktaşımı desteklemeliydim

ilk yarı 1-0

bitti

ikinci yarı başlamıştı bi anda Ahmet dursun,İ Mansız ve Ronaldo 4-0

yapmıştı sevinçten havalara uçuyordum artık son 10 dakkaya girmiştik iki

kişinin dikkatle beni süzdüğünü gördüm bu arada bastığım taşlar yazlık

ayakkabımın içine buz gibi doluşuyordu adeta ama ben yinede aldırış

etmiyordum

birden maç 4-1 oldu artık son 7-8 dakika kalmıştı

adam hala

beni süzüyordu

derken 86

dakikada 4-2 oldu bir gol daha yersek

elenecektik

bütün kalbimle takımımı destekliyor ve dua ediyordum bu aradada

sanki soğuk benimle alay edercesine kanımı ve ayaklarımı donduruyordu

artık

son dakikaya girmiştik

biz bütün gücümüzle bağırıyorduk

artık soğuk sesimi

bitirmek üzereydi ama büyük beşiktaş taraftarları soğuk dinlermiydi

son

saniyelere girilirken karşı takım ceza sahası sol çaprazından bir serbest

atış kullanacaktı kalbim duracak gibiydi sanki

ve olan oldu serbest atış

kullanıldı cordobayı aşan top kaleye girdi

bütün stad sanki buz kesmiş

ağızları soğuk tıkamıştı derken birden orta hakem kaleye doğu koşmaya

başlamıştı Aman Allah'ım hakem golu vermemişti daha önce kaleciye faul

olduğunu söyledi

bütün stad kabustan uyanmıştı artık derken cordoba atışı

kullandı ve maç sona erdi

tur atlamıştık ayakkalarımızın acısını bile

hissetmiyordum

staddan müthiş bir sevinçle çıktım

artık maç bitmişti

ayaklarım çok üşüyordu dolmabahçeden beşiktaşa yürümeye başladım kafamın bir

kenarında kazandığımız zafer diğer yanındada memur babamın bana verdiği

ayakkabı parası vardı çünki o parayı bir daha bana veremezdi ona ne

söyleyecektim

düşünceli bir şekilde yürürken stadda bana bakan adam genç bir

dakka bakarmısın dedi

arkamı döndüm adamı hemen tanıdım evet efendim

dedim

bak dedi bana sesi titreyerek ben arkadaşımla bir iddaya girdik benim

ayakkabı dükkanım var eğer kazanrsak birine ayakkabı hediye edeceğim bense

sana hediye vermek istiyorum dedi

ben kabul etmedim çok ısrar etti

birden gözlerimden yaş boşalmıştı yaptığım

iyilik bana tekrar geri dönmüştü

adam neden ağlıyorsun dedi

bir günde üç

mutluluk yaşadımda ondan dedim

adam şaşırmıştı

o çocuğun duasını yüce Allah

kabul etmişti

hem o sevinmiş hem beşiktaşım kazanmış hemde çok istediğim

kışlık ayakkabılarıma sahip olmuştum

Beşiktaşım o gün bana 3 mutluluk

yaşatmıştı

ve o günden sonra kendi kendime söz verdim her ne olursa

olsun

ölene kadar hep beşiktaşlı kalacaktım

08-01-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bir Kış Günüydü... Bir kış günüydü Beşiktaşımın avrupa kupası maçı vardımemur babam emekli maaşını almış ve çok istediğim ayakkabıyı almam içi bana para vermiştiKışın yarısı bitmiş bense ayağımdaki yazlık ayakkabılarla idare ediyordumgünlerden çarşambaydı maç perşembe akşamıydı 2 gün önce kar yağmıştıçarşamba sabahı erkenden kalkıp babamın bana verdiği paranın yarısıyla maç bileti almak için üsküdardan motora bindim semte inip biletimi aldım hava okadar soğuktuki sanki kanım donuyordu sanki birileri benim orda olmamı istemiyorduo gün evime gidip sabahın olmasını bekledim çok heyecanlıydım çok sevdiğim Beşiktaşımı izleyecektimkahvaltımı yaptıktan sonra kazağımı üstüne formamıda giydikten sonra atkımı takıp evden çıktım cebimde babamın bana verdiği 30 milyonun yarısı yani 15 milyon kalmıştı diğer yarısıylada bilet almıştım maça daha yaklaşık 3-4 saat vardı hava çok soğuktu 3 gün önce yağan kar yoktu belki ama iliklere kadar hissedilen bir soğk vardı semtte yürümeye başladımbir sokağa girdim etrafıma bakınarak yürüyordumbir cebimde biletim ,diğer cebimdede aylardır beklediğim memur babamın bana verdiği ayakkabı parası duruyordu10 dakika yürüdükten sonra ileride ağlayan bir çocuk dikkatimi çektiköşeye çekilmiş hıçkıra hıçkıra ağlıyordu hava soğuk olduğundan sokak pek kalabalık değildi etraftan geçen az sayıda insanda onu umursamamıştı ben çocuğun yanına gittim kalk bakalım ne oldu dedim bana git bırak beni dediben kararlıydım tekrar ne oldu koçum dedimçocuk kafasını kaldırdı ve annem çok hasta ve biz çok fakiriz günlerdir ilaç alamıyoruz kimsede yardım etmiyor dedi gözlerim dolmuştu gözlerimden yaş akmaması için kendimi bütün gücümle sıkıyordumbir an babamın bana verdiği para aklıma geldi ama nasıl olurdu babama ne derdimama içimde elvermiyordu bırakıpta gitmeye al bunu dedim hayır olmaz dedi ben dilenci değilim ben ısrar ettim ve parayı zorlada olsa cebine koydum çok gururlu bi çocuktu kafasını utanarak ve ağlayarak kaldırıp bana sarıldı Allah sana ne istiyorsan onu versin tuttuğun altın olsun demiştiBu kez kendimi tutamadım gözlerimden yaş birden boşaldı bu dua benim için bir ayakkabıdan daha önemliydi belki bütün kış ayakkabım olmayacaktı ama bir ihtiyaç sahibini sevindirmiştim onun mutluluğu buna değerdibir başka sokağa girdimellerim cebimde düşünmeye başladım bu ayakkabılarla bütün kış geçermi diye düşünüyordumsaate baktım maça artık 15 saat kalmıştıdedimki ben buraya beşiktaşım için geldim herşeyi unutup stada girdimmaç başlamıştı soğuğa aldırış etmeden bağırıyordum sanki ses tellerim kopacaktı ama esen rüzgara rağmen beşiktaşımı desteklemeliydimilk yarı 1-0 bittiikinci yarı başlamıştı bi anda Ahmet dursun,İ Mansız ve Ronaldo 4-0 yapmıştı sevinçten havalara uçuyordum artık son 10 dakkaya girmiştik iki kişinin dikkatle beni süzdüğünü gördüm bu arada bastığım taşlar yazlık ayakkabımın içine buz gibi doluşuyordu adeta ama ben yinede aldırış etmiyordumbirden maç 4-1 oldu artık son 7-8 dakika kalmıştıadam hala beni süzüyorduderken 86dakikada 4-2 oldu bir gol daha yersek elenecektikbütün kalbimle takımımı destekliyor ve dua ediyordum bu aradada sanki soğuk benimle alay edercesine kanımı ve ayaklarımı donduruyorduartık son dakikaya girmiştikbiz bütün gücümüzle bağırıyordukartık soğuk sesimi bitirmek üzereydi ama büyük beşiktaş taraftarları soğuk dinlermiydison saniyelere girilirken karşı takım ceza sahası sol çaprazından bir serbest atış kullanacaktı kalbim duracak gibiydi sankive olan oldu serbest atış kullanıldı cordobayı aşan top kaleye girdibütün stad sanki buz kesmiş ağızları soğuk tıkamıştı derken birden orta hakem kaleye doğu koşmaya başlamıştı Aman Allah'ım hakem golu vermemişti daha önce kaleciye faul olduğunu söyledibütün stad kabustan uyanmıştı artık derken cordoba atışı kullandı ve maç sona erditur atlamıştık ayakkalarımızın acısını bile hissetmiyordumstaddan müthiş bir sevinçle çıktımartık maç bitmişti ayaklarım çok üşüyordu dolmabahçeden beşiktaşa yürümeye başladım kafamın bir kenarında kazandığımız zafer diğer yanındada memur babamın bana verdiği ayakkabı parası vardı çünki o parayı bir daha bana veremezdi ona ne söyleyecektimdüşünceli bir şekilde yürürken stadda bana bakan adam genç bir dakka bakarmısın dediarkamı döndüm adamı hemen tanıdım evet efendim dedimbak dedi bana sesi titreyerek ben arkadaşımla bir iddaya girdik benim ayakkabı dükkanım var eğer kazanrsak birine ayakkabı hediye edeceğim bense sana hediye vermek istiyorum dedi ben kabul etmedim çok ısrar ettibirden gözlerimden yaş boşalmıştı yaptığım iyilik bana tekrar geri dönmüştüadam neden ağlıyorsun dedibir günde üç mutluluk yaşadımda ondan dedimadam şaşırmıştıo çocuğun duasını yüce Allah kabul etmiştihem o sevinmiş hem beşiktaşım kazanmış hemde çok istediğim kışlık ayakkabılarıma sahip olmuştumBeşiktaşım o gün bana 3 mutluluk yaşatmıştıve o günden sonra kendi kendime söz verdim her ne olursa olsunölene kadar hep beşiktaşlı kalacaktım