Ütünün İcadı

Ütünün İcadı

Ütü, kumaşların kırışıklıklarını düzeltmek için kullanılan alet
Ütünün icadı 17yüzyıl başlarına kadar dayanmaktadır İlk başlarda giysileri düzleştirmek için ısıtılmış ağır taşlar kullanılırken daha sonra saplı düz demir plakalar ateşte ısıtılmaya başlandı Bu yöntemle ısının uzun süre korunamaması yüzünden demir plakaları oyarak içlerini kömür közüyle doldururlardı Kor halinde kömür konularak ısıtılan bu ütüler ise oldukça ağır idi

1888'de Amerikalı Henry Seely elektrikli ütüyü icat etti İki çubuk karbon arasında kurduğu kablolu elektrik köprüsüyle demirin ısınmasını sağlıyordu
1905'te ilk kez son derece hafif elektrikli ütü piyasaya sürüldü

Ütünün Çalışma prensibi
Pamuklu kumaşlar selüloz moleküllerinden oluşurlar Bu moleküller birbirlerine hidrojen bağları ile bağlıdırlar ve bu bağlar da yeterli ısı ve çok az miktarda su ile kırılabilirler Su ile şişen liflerin kırılan molekül bağları, ütü kumaşın üzerindeyken düzgün bir şekilde tekrar bağlanırlar ve ütü kaldırıldığında kumaşta düzgün ve pürüzsüz bir yüzey oluştururlar

Pamuklunun dışındaki kumaşlarda uzun-zincir moleküllerin birbirlerine bağlanış şekilleri farklı da olsa ütülemenin etkisi aynıdır Örneğin, yünlü kumaşlarda ortak bağlar çapraz şekildedirler Bazı kimyasalları kullanarak, bu bağları kırıp sonra ütü ile şekillendirmek suretiyle, kumaş kalıcı olarak pilili yani kıvrımlı veya büzgülü hale getirilebilir