Çalıntı Umutlar...

Çıkmazlar başımızı ağrıtmaya başlar Geçmişe dair şeylerin kıskacı böler uykularımızı Sıklaşır nefes alıp verişimiz ansızın kesilir soluklarımız İçimizde bir şarkı başlar acı bir keman sesi dolar kulaklarımıza Yeniden ve tekrardan inanmak istemeyiz kabustan uyanmayı beklerken geceler sabah olur Durup durup bir girdap içine çeker bizi Zoraki gülümseyişler takınır çehremize umursamaz olmayı deneriz

Kalabalıklar içinde gülerken içten bir alev sarar uzaklara saplanır gözlerimiz

O gitmiştir bir kere

Elde kalanlarla yetinmek gerek Bir tutam çiçek ve ondan başka geriye kalan koca bir dünya

Giden gitmiştir zira ardında kalan biz eksilen ümitlerimiz…


Allah cc razı olsun çok güzel bir yazı